Αστράγαλοι
με αρχαία ελληνική γραφή,
βρέθηκαν στο Ισραήλ
Του Γιώργου Λεκάκη
Για τους κατοίκους της
αρχαίας Μαρίσης (*), η οποία ευρίσκεται στην έκταση που κατέχει το νυν νότιο
Ισραήλ, τα οστά ζώων, που μπορεί να φαίνονται σαν άχρηστα υπολείμματα, που
προορίζονταν για τα σκουπίδια, χρησιμοποιήθηκαν για να παίξουν παιγνίδια και να
έρθουν σε επαφή με τους θεούς των αρχαίων Ελλήνων.
Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται
σε μια σειρά από τεχνητές σπηλιές στο κάτω μέρος αυτής της πάλαι ποτέ
πολυσύχναστης ελληνικής μητρόπολης (των κακώς λεγομένων ελληνιστικών χρόνων) έχουν
αποκαλύψει περισσότερα από 600 αστραγάλους ή αρθρώσεις οστών ζώων.
Τα καπρίδια, τα πρόβατα, οι κατσίκες,
οι αγελάδες, οι χοίροι, τα βοοειδή, έχουν κόκκαλα που είναι εξάπλευρα και
συμμετρικά, και έτσι χρησιμοποιούνταν συχνάκις ως ζάρια, σε μεγάλο μέρος της
αρχαιότητας. Αν και οι αστράγαλοι βρίσκονται συνήθως σε όλον τον κόσμο, μια
τόσο μεγάλη συλλογή είναι κατά τα άλλα άγνωστη, σε τοποθεσίες που
χρονολογούνται τον 4ο - 2ο αιώνα π.Χ. – την κακώς λεγομένη «ελληνιστική»
περίοδο - στο Λεβάντε.
Οι δε διαστάσεις τους είναι περίπου
2,5 εκατ. μήκος και 0,5 εκατ. ύψος.
Καθώς οι αρθρώσεις χρησιμοποιούνταν
για ψυχαγωγία, παιγνίδια και θρησκευτικούς σκοπούς, εξηγεί ο αρχαιολόγος κ. Ian
Stern από το Πανεπιστήμιο της Χάιφα, η δημοτικότητα των αστραγάλων / astragali
μιλά για την ζωή μιας κοσμοπολίτικης πόλεως που κατοικείται από εντόπιους Έλληνες-Ιδουμαίους
(όπως ελέγοντο πλέον οι Εδωμίτες), που ζουν δίπλα-δίπλα με άραβες, Φοίνικες και
Αιγυπτίους.
Πολλοί αστράγαλοι λειάνθηκαν
και γυαλίστηκαν. Άλλοι τρυπήθηκαν και γέμισαν με μόλυβδο για να γίνουν πιο βαριοί
και έτσι μπορούσαν να… σκορπιστούν πιο ομοιόμορφα, είτε πετάγονταν σε ένα
τραπέζι, είτε πετάγονταν στον αέρα. Μερικοί ήταν κατασκευασμένοι από υαλί ή
μπρούτζο, και άλλοι ήταν χαραγμένοι με γράμματα, επιγραφές ή γεωμετρικά
σχήματα.
- την Νίκη - την θεά της νίκης,
- τον Έρωτα και την μητέρα του,
Αφροδίτη - και οι δύο θεότητες της αγάπης και του έρωτος - καθώς και
- την Ήρα - την προστάτιδα θεά της εστίας και του γάμου.
«Ενώ οι αστράγαλοι χρησιμοποιούνταν
συνήθως για παιγνίδια και τυχερά παιγνίδια», λέει ο κ. Στερν, «πολλοί από αυτούς
που ανακαλύφθηκαν στην Μαρίση βρέθηκαν σε βωμούς, με μαντικά κείμενα γραμμένα
στα αραμαϊκά (επίσης διάλεκτος της ελληνικής) και άλλα λατρευτικά υλικά, που δηλώνουν
ότι χρησιμοποιήθηκαν με τελετουργικό τρόπο».
(*) Η Μαρίση > Maresha, Marisa, Marissa, Marisē βρίσκεται στην περιοχή Shephelah του Ισραήλ, στους
πρόποδες των Ιουδαίων βουνών. Από το 586 π.Χ. ανήκει στους Ιδουμαίους. Με την έλευση
του Μεγάλου Αλεξάνδρου η πόλη εποικίστηκε από απόστρατους Έλληνες στρατιώτες, όπως
συνηθιζόταν τότε. Οι Διάδοχοι πιθανότατα ξανάκτισαν την πόλη. Έτσι η Μαρίση
έφτασε στο απόγειό της, εξελισσόμενη ως ελληνική πόλη. Με την έλευση του
ελληνισμού πολιτισμού, το μοτίβο των οικισμών άλλαξε, όπως παντού στην περιοχή,
και η πόλη επεκτάθηκε πολύ πέρα από τους περιορισμούς της οχυρωμένης πόλεως. Η
Μαρίση έγινε το κέντρο μιας διοικητικής περιφέρειας στην Πτολεμαϊκή Μακεδονική Αυτοκρατορία.
Η πόλη πέρασε υπό την κυριαρχία των Σελευκιδών,
μαζί με την υπόλοιπη περιοχή, μετά την νίκη του Αντιόχου Γ' στο Πάνιον (198
π.Χ.) κατά τον 5ο Συριακό Πόλεμο. Έγινε κέντρο μιας διοικητικής
περιφέρειας των Σελευκιδών Μακεδόνων. Τα θραύσματα της «στήλης του Ηλιοδώρου»,
που βρέθηκαν σε αυτήν, δείχνουν ότι τα ιερά της περιοχής ετέθησαν υπό τον
αυστηρό έλεγχο των νέων Σελευκιδικών Αρχών.
Είχε ναό αφιερωμένο στον
Απόλλωνα. Οι πάπυροι του Ζήνωνος του Καυνίου λένε ότι τον 3ο αιώνα
π.Χ., η πόλις ευρίσκετο υπό τον έλεγχο των Λαγιδών. Δεκάδες τάφοι έχουν βρεθεί
κοντά στην Μαρίση. Μαρτυρούν τους στενούς δεσμούς της Παλαιστίνης με την
πτολεμαϊκή-μακεδονική Αίγυπτο τον 3ο αιώνα π.Χ. και την σχέση της με
την Αλεξάνδρεια.
Η πόλις το 40 π.Χ. κατεστράφη από τους Πάρθους και δεν ξανακτίστηκε ποτέ στην συνέχεια. Αυτό συνέβη κατά την
διάρκεια της εμφύλιας ελληνικής διαμάχης για την εξουσία μεταξύ του Ηρώδη - ο
οποίος ήταν Ιδουμαϊκής καταγωγής και απολάμβανε την υποστήριξη της Ρώμης, ως βασιλιάς
της Ιουδαίας - και του τελευταίου ηγεμόνα των Ασμονέων, του Αντιγόνου, ο οποίος
ήταν σύμμαχος με τους Πάρθους. Οι οικογένειες του Ηρώδη και του Κωστοβάρου, του
κουνιάδου του, πιθανότατα κατάγονταν από την Μαρίσα.
Γι’ αυτό σημειώνει ο Ευσέβιος
στο «Ονομαστικόν» του: «Η Μαρίση της Φυλής του Ιούδα, τώρα είναι μια ερημική
τοποθεσία, περίπου 2 μίλια από την Ελευθερόπολη (Μπέιτ Γκούμπριν)».
Ανασκάφηκε για πρώτη φορά το
1898-1900 από τους Βρετανούς αρχαιολόγους Bliss και Macalister, για λογαριασμό
του Palestine Exploration Fund. Και ξανά, μετά το 1989, από τον Ισραηλινό
αρχαιολόγο Amos Kloner (**) για λογαριασμό της Ισραηλινής Αρχής Αρχαιοτήτων. Αλλά τα
περισσότερα από τα αντικείμενα της βρετανικής ανασκαφής βρίσκονται σήμερα στα
Αρχαιολογικά Μουσεία της Κωνσταντινούπολης!
ΠΗΓΗ: J. A. LOBELL «Roll of the
Knucklebones», Νοέμ./Δεκ. 2022 AJA, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 28.11.2022.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Dov Gera «Olympiodoros, Heliodoros and the Temples of Koilē Syria and
Phoinikē», στο Zeitschrift
für Papyrologie und Epigraphik, JSTOR 20756676, 2009.
- (**) Kloner Am. «Maresha excavations final report I: subterranean complexes 21, 44, 70», εκδ. Autorité des antiquités d'Israël, coll. IAAR, αρ. 17, Ιερουσαλήμ 2003.
- Lepinski N. (n.d.) «Tell Maresha», στο Ben-Yosef, Sefi (επιμ.) Israel Guide - Judaea (A useful encyclopedia for
the knowledge of the country)», vol. 9, εκδ. Keter Publishing
House, in affiliation with the Israel Ministry of Defence, Ιερουσαλήμ.
- Peters J. P., Hermann Thiersch «Painted Tombs in the necropolis of Marissa (Marêshah)», Palestine Exploration Fund, Λονδίνο, 1905.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook