Του Γιώργου Λεκάκη
Ένας αργυρός αμφορέας θρακικής
κατασκευής (τήξη, ανάγλυφα, σμίλευση, χάραξη, επιχρύσωση) - ύψους 70 εκατ. – που
βρέθηκε κοντά στην Νικόπολη (νυν Ουκρανίας) στην περιοχή της αρχαίας Θράκης - του ποταμού
Βορυσθένη (νυν Δνείπερου), στον Τύμβο Chertomlyk[1] – φέρει ένα
«πρωτότυπο του Παγκόσμιου Δένδρου», το οποίο εν συνεχεία επιβίωσε ως «δένδρο της
ζωής» και «χριστουγεννιάτικο δένδρο»…
Φιλοτεχνήθηκε στον 4ο
αιώνα π.Χ.
- Η επάνω ζωφόρος απεικονίζει γρύπες – ξεκάθαρα θρακικά μυθολογικά πτηνά, φύλακες χρυσού - να ξεσκίζουν ελάφια.
- Η κεντρική έχει μορφές Σκυθών (λένε επισήμως) και αλόγων, που ενώνονται για να δημιουργήσουν διαφορετικές σκηνές, με την θυσία ενός αλόγου στο κέντρο.
- Η κάτω ζωφόρος έχει στοιχεία φυτικής διακόσμησης και είναι διακοσμημένη με πουλιά και ρόδακες – κλασσικό αρχαίο ελληνικό σύμβολο.
Ο
πυθμένας του αγγείου έχει τρία χείλη. Οι παραστάσεις στον αμφορέα, υποτίθεται
ότι, αντανακλούν την ινδοϊρανική κοσμολογική πίστη. Αλλά εμείς ξέρουμε πως η
ιερά δενδρολατρεία ξεκίνησε από την Κρήτη, απ’ όπου και διεδόθη σε όλον τον
κόσμο, και απαντάται παντού στην αρχαία Ελλάδα…
Συνολικώς, στο αγγείο γνωρίζεται το «πρωτότυπο του Παγκόσμιου Δένδρου». Διότι ένα από τα βασικά μοτίβα ολόκληρης της σειράς των παραστάσεων είναι αυτό της θυσίας, όπως μαρτυρούν οι σκηνές των λυσσασμένων θηρίων, όπου ο θάνατος εκλαμβάνεται ως θυσία για την συνέχιση της ζωής.
Ιδιαιτέρα σημασία έχει η προτομή ενός ηλιακού πτερωτού αλόγου στο σώμα του αμφορέως, η οποία ίσως προσωποποιεί την θρακική ελληνική θεότητα του Ποσειδώνος, προστάτη των αλόγων, η οποία έγινε η σκυθική Θαγκιμασάντ[2], από την οποία ξεπηδά το Ιερό Δένδρο.
Σήμερα το εύρημα ευρίσκεται στο Κρατικό Μουσείο Ερμιτάζ, Αγίας Πετρούπολης Ρωσίας.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Κωνσταντινούπολη
και Αγία Πετρούπολη». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 20.12.2022.
- Sedita L. «IMMAGINI D'ARTE DAI MUSEI», 20.12.2022.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Chay A. - Dremin G. «Scythian Vocabulary in the Sources».
- Ludolf St. «Die Silbervase von Nikopol aus der Kaiserlichen Eremitage», εκδ. C. Röttger, St. Petersburg / Αγ. Πετρούπολη, Kaiserl. Hofbuchhandlung H. Schmitzdorff, 1873.
[1] Επισήμως θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σκυθικά
κουργκάν kurgan. Τον ανέσκαψε ο σλαβόφιλος Ρώσος
ιστορικός και αρχαιολόγος Ivan Yegorovich Zabelin (1820 –1909). Το 1859 ο κόμης
Σεργκέι Στρογκανώφ τον εκάλεσε να ανασκάψει τους σκυθικούς τύμβους στην Νότια
Ρωσία και την Ταυρίδα / Κριμαία. Έτσι έσκαψε και τον τύμβο Chertomlyk.
Έγραψε «The
Antiquities of Herodotus's Scythia» (1866, 1873). Ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Πετρούπολης
(honoris causa) και εβοήθησε στην ίδρυση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου στην
Κόκκινη Πλατεία Μόσχας και προήδρευσε αυτού του ιδρύματος μέχρι το 1906.
Αλλά ο Ζαμπελίν, εθεωρείτο
αυθεντία στην ιστορία της πόλεως της Μόσχας, του ρωσικού ρομαντικού εθνικισμού
του 19ου αιώνος, στην
αγιογραφία, την μοσχοβίτικη αρχιτεκτονική, την υστερο-μεσαιωνική Μοσχοβία και
την «ιδιωτική ζωή του ρωσικού λαού» τον 16ο και 17ο αιώνα!...
[2] Οι Σκύθες, λαός της στέππας, δεν μπορούσαν να έχουν θεό της θάλασσας, διότι δεν είχαν καμμιά επαφή με την θάλασσα! Ο Ποσειδών έγινε Thagimasad / Thamimasad (Ηρόδ.) θεός του νερού, της βροχής, των καιρικών καταστροφών, ένας θεός-ιππέας με ένα πτερωτό άλογο, μια μίξη του Θράκα-ιππέα και του Πηγάσου - βλ. και Dovatur A. I., 1982, 298, Laipanov K. T., Miziev I. M., 1993, 60.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook