Τα αρχαία θρακικά ελληνικά φύλα - των Αθ. Γιαλαμά, Γ. Λεκάκη

Τα αρχαία θρακικά ελληνικά φύλα 

Των Αθανασίου Γιαλαμά, Γιώργου Λεκάκη 

 Tα θρακικά φύλα – σαφώς ελληνικά - που συναντούμε στην βιβλιογραφία έζησαν στην ευρύτερη (της σημερινής) περιοχή της Θράκης, που ήταν πολύ μεγαλύτερη από την σημερινή. Η σημερινή Θράκη είναι το 1/10 της αρχαίας Θράκης!

 Η παρακάτω απαρίθμηση των θρακικών φύλων περιορίζεται στην αναφορά του ονόματός τους και της περιοχής στην οποία κατοικούσαν. Βασίζεται κατά κύριο λόγο στα έργα των Tomaschek[1], Jokl Ebert[2], Αχ. Σαμοθράκη[3], άρθρα της Real Encyklopadie, Ο. Flass[4], N. Theodossiev, κ.ά.

 Εκ προοιμίου θα μπορούσε ακόμα να σημειωθεί ότι τα ονόματα των θρακικών φύλων διασώθηκαν μόνο στα ελληνικά και στα λατινικά. Για τον λόγο αυτό δεν σημαίνει ότι και οι διάφορες παραλλαγές τους θα πρέπει να αναφέρονται κατ’ ανάγκην και σε διαφορετικά υπαρκτά φύλα. Μερικές φορές θα μπορούσαν να αναφέρονται σε υποδιαιρέσεις, στις οποίες σίγουρα διαχωρίζονταν τα μεγαλύτερα φύλα της Θράκης. Για τους Βυσσους λ.χ. κάτι τέτοιο είναι σαφώς τεκμηριωμένο, ενώ για τους άλλους όπως λ.χ. τους Οδρύσσες, θα πρέπει να το υποθέσουμε.

 Ορισμένα ονόματα διαμορφώθηκαν από τους Έλληνες προκειμένου να διαχωριστούν φύλα ή φατρίες μεταξύ τους: Δηλ.

            - οι ορεινοί Θράκες[5],

            - οι αυτόνομοι Θράκες[6],

            - οι μαχαιροφόροι Θράκες[7]

ή κατά την περιοχή που κατοικούσαν, όπως π.χ.

            - Ορβηλιοι[8],

            - ή οι ημιορεινοί / Haemimontani[9]

που υποδηλώνουν πληθυσμούς από τον Αίμο.

Δεν μπορεί να λεχθεί επίσης με σιγουριά ότι όλα τα θρακικά φύλα που συναντούμε στην βιβλιογραφία, υπήρξαν ταυτόχρονα την ίδια εποχή. Μερικά παρήκμασαν ή εξαφανίσθηκαν και στον χώρο τους εμφανίστηκαν άλλα.

Α

Αβαντες. Κατά τον Όμηρο έλαβαν μέρος με πλοία υπό την αρχηγεία του Ελεφήνορα γιου του Χαλκόδοντα, στον Τρωικό πόλεμο. Μετά την άλωση της Τροίας, κατά την επιστροφή στην πατρίδα τους, περιπλανήθηκαν κατά τον Παυσανία, «ναυσίν οκτώ», στα παράλια της Ηπείρου όπου και εγκαταστάθηκαν κτίζοντας την πολιν Θρόνιον. Από τον αποικισμό αυτόν ονομάστηκε η Θεσπρωτία Αβαντίς και η Εύβοια Αβαντιάς.

 Ήταν γενναίοι πολεμιστές, εμάχοντο εκ του πλησίον και κούρευαν τα μαλλιά τους για να μην τους συλλαμβάνουν οι εχθροί από αυτά. Κατά τον Ησύχιο (Λεξ.) το όνομα σημαίνει κολοσσούς, γίγαντες.

Άβιοι: Βλ. σχ. Γάβιοι.

Αγάθυρσοι. Κατοικούσαν βορείως του Δουνάβεως και κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια ονομάστηκαν Δάκες. Πήραν το όνομα από τον Αγάθυρσο, γιο του Ηρακλή και της Έχιδνας. Κατά τον Ηρόδοτο, ήταν αβρότατοι, πολύ πλούσιοι και καθιέρωσαν την κοινοκτημοσύνη των γυναικών τους. Έβαφαν τα μαλλιά τους και κατά τον Βιργίλιο, έστιζαν το σώμα τους.

 Αγραίοι, Αγριείς, Άγριοι, Αγριάνες. Κατοικούσαν στην περιοχή του Στρυμόνα και κατά τον Ηρόδοτο ξαπλωνόταν, μαζί με τους Δοβήρες και τους Οδόμαντες, γύρω από το Παγγαίον όρος.

 Κατά τους μακεδονικούς χρόνους υποτάχτηκαν στον Μ. Αλέξανδρο και διακρίθηκαν στις εκστρατείες του, υπό την αρχηγεία του Λάγγαρου, φίλου του Μεγάλου Μακεδόνα Βασιλιά και Στρατηλάτη.

 Αδριανείς. Μια από τις οκτώ φυλές των αρχαίων Φιλιππουπολιτών. Κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια αποτελούσαν γένη της πόλεως προς τιμήν του αυτοκράτορα Αδριανού.

 Αλητοί. Βασικό φύλο[10], από το αλάσθαι.

 Αλιζόνες. Θρακικό φύλο που κατοικούσε στις βόρειες ακτές του Εύξεινου πόντου, μεταξύ των ποταμών Τόρα / Τώρα και Υστάνιου. Κατά τον Ηρόδοτο ζούσαν με τον ίδιο τρόπο που συναντάμε στους Καλλιστίδες, ένα φύλο που κατοικούσε στη χώρα των Βορυσθενειτών. Τρεφόταν με σιτάρι, κρεμμύδια, σκόρδα, κεχρί, φακές και άλλα όσπρια.

Αλόγχοι. Συναντάται μόνο στον Ησύχιο. Πήραν το όνομα τους από τα σιδερένια δόρατα που χρησιμοποιούσαν.

Αξειώται / Αξιώται. Θρακικός λαός που κατοικούσε κοντά στην Τροία.

Αόρσιοι ή Αόρσοι: Θρακικό φύλο που αναφέρεται μόνο από τον Στράβωνα.

Αρδιαίοι. Κατοικούσαν βορείως των Αγριανών.

Αρριανοί. Κατά τον Θουκυδίδη κατοικούσαν στην Θρακική Χερσόνησο.

 Άρπιοι. Κατοικούσαν στην κάτω Μοισία κοντά στο νησί Πεύκη, στο στόμιο του Δούναβη. Κατά πάσα πιθανότητα είναι οι αυτοί με τους Κορπιανούς ή Κορπίδες.

Αρτάκιοι ή Αρτάκοι. Αναφέρονται μόνο από τον Δίωνα Κάσιο.

Ασταί. Κατοικούσαν ΒΔ του Βυζαντίου στα όρη Ιστράντα μεταξύ Περίνθου και Απολλωνίας με πρωτεύουσα τη Βιζύη. Ασχολούνταν κυρίως με την ληστεία ναυαγών που ναυαγούσαν στα επικίνδυνα παράλια μήκους 700 σταδίων από τον Βόσπορο ως την Σαλμωδητσό / Σαλμυδησσό. Η χώρα τους ονομαζόταν Αστική.

 Άψινθοι. Πολεμικός λαός που κατοικούσε ανατολικά της Αίνου. Αναφέρονται στον πόλεμο με τους Δόλογκες στην Χερώνη. Δημιουργούσαν συχνά προβλήματα με άλλα Θρακικά φύλα και αργότερα εξαφανίστηκαν. Ο Μέλας ποταμός θα πρέπει αρχικά να ονομαζόταν Άψινθος.

Β

Βάντιοι. Αρχαίος Θρακικός λαός. Αναφέρεται από τον Εκαταίο.

Βασανίσαι, Βανισαι. Θρακικός λαός, αναφέρεται μόνο από τον Στεφ. Βυζάντιο.

Βδεκυρήνοι. Κάτοικοι της ομώνυμης αρχαίας θρακικής κωμόπολης, γνωστοί από επιγραφή του Αλεξάνδρου Σεβήρου.

Βέρβηκες. Γηγενής Θρακικός λαός που κατοικούσε, κατά τον Στράβωνα, στην θρακική χερσόνησο.

Βέννοι, Βένοι. Αρχαίο Θρακικό φύλο, το οποίο κατοικούσε στην περιοχή από το μέσο του Έβρου ποταμού ως τις εκβολές του

Βεσσοί, Βέσσοι, Βησσοί: Υπήρξαν ένας από τους αρχαιότερους θρακικούς λαούς που διατηρούσε την ιδιαιτερότητα του ως τα ύστερα χρόνια. Κατοικούσαν στην περιοχή του άνω Έβρου μεταξύ Ροδόπης και Αίμου, διαχωρισμένοι σε πάμπολλα φύλα. Άνηκαν στη φυλή των Σατρών και αποτελούσαν έναν από τους πολεμικότατους λαούς. Δεν υποτάχτηκαν στο Ξέρξη, παραμένοντας ελεύθεροι σε αντίθεση προς άλλα θρακικά φύλα που αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τους Πέρσες, είτε ως πεζοί, είτε ως ναύτες. Κάτοικοι των ορεινών όγκων της Ροδόπης ίδρυσαν, κατά τον Ηρόδοτο, το μαντείο του Διονύσου (Καθέρσιου;), όμοιο με αυτό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Κατά τον Δίωνα τον Κάσιο ιερέας του μαντείου ήταν ο Ονολόγαισος. Ως κύριες πόλεις των Βεσσών αναφέρονται η Βησσαπάρα(**) και η Βηλαιδηπάρα. Κατά τον 1^ο π.Χ. αι. κυριάρχησαν, νικώντας τους Οδρύσες, σε όλες τις θρακικές φυλές. Οι Ρωμαίοι στρατηγοί Λούκουλλος, Αμμιανός Μαρκελίνος, Πικίνος, Κράσος και Λεύκιος Πείσων τους καθυπέταξαν μετά από σκληρές μάχες και τους μετέτρεψαν, μαζί με όλους τους άλλους θρακικούς λαούς, σε ρωμαϊκή επαρχία.

Βεττεγγέροι: Λαός που κατοικούσε ανατολικά του μέσου Έβρου, κοντά στην Αδριανούπολι.

Βίθυοι: Αρχαίο θρακικό φύλο που πήρε το όνομα του από τον Βίθυο, υιό του Άρεως και της Σήτης, αδελφής του Βήσσου. Αναφέρονται από τον Στεφ. Βυζάντιο.

Βιθυνοί: Αρχαίος θρακικός λαός που κατοικούσε αρχικά στον θρακικό Βόσπορο. Κατά τον 7^ο π. Χ. αιώνα μετοίκισε στη Μικρά Ασία και εγκαταστάθηκε στον Σαγγάριο ποταμό. Η περιοχή των Βιθυνών συνόρευε Ανατολικά με την Παφλαγονία, Νοτιοανατολικά με την Γαλατία, Νότια με την Φρυγία και Νοτιοδυτικά με τη Μοισία.

Βισάλται. Λαός θρακικής καταγωγής που κατοικούσε κυρίως δυτικά του Στρυμόνα από τη Μυγδαλίτιδα, όπως και στην χερσόνησο Ακτή. Φημιζόταν για την ανδρεία τους. Δε συμμάχησαν και αυτοί με τον Ξέρξη και αποσύρθηκαν στα ορεινά της Ροδόπης, προβάλλοντας αντίσταση. Αναφέρονται από πολλούς ιστορικούς της αρχαιότητας και μιλούσαν δυο διαφορετικές γλώσσες.

Βίστονες. Πήραν το όνομα τους από τον γιο του Κίκωνα Βιστονα. Κατοικούσαν δυτικά της χώρας των Κικόνων, στην παραλία του Αιγαίου, κοντά στη λιμνοθάλασσα Βιστονίδα και ανατολικά των Αβδήρων. Αναφέρονται μόνο κατά την εκστρατεία του Ξέρξη. Ως μυθικός βασιλιάς τους αναφέρεται ο Διομήδης (στον άθλο του Ηρακλή με τα ανθρωποφάγα άλογα). Πρωτεύουσα τους υπήρξε η Καρτερά κοντά Άβδηρα. Οι Βίστονες ήταν κατά τον Απολλόδωρο, δεινοί πολεμιστές. Η περιοχή τους αργότερα περιήλθε στους Αβδηρίτες.

Βρένοι. Κατά τον Στράβωνα κατοικούσαν κοντά στον Έβρο ποταμό. Συγχέονται με τους Βέννους.

Βριάνται ή Πριάνται / Priantae. Αναφέρονται από τον Πλίνιο[11] πρβλ. το όνομα της πόλης Βρενδική, κοντά στη Μαρώνεια. Η περιοχή Βριαντική, πρώην Γαλλαική, βρισκόταν απέναντι από την Σαμοθράκη.

Βρίσαι. Βησσικό φύλο.[12]

Βριτολόγοι: Θράκες της κάτω Μοισίας που κατοικούσαν κατά τον Πτολεμαίο Κλαύδιο πιο πάνω από τους Πεκίνους.

Βρύγες, Βρύγαι, Βρυγοί, Βρίγοι, Βρίγαντες. Κατοικούσαν αρχικά στην περιοχή του Βερμίου. Ένα μέρος όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, μετοίκησαν στην Μ. Ασία και μετονομάστηκαν σε Φρύγες. Γύρω στον 8^ο π.Χ. αι. οι Βρύγες εγκαταστάθηκαν στα Βόρεια της Ηπείρου και από τότε μνημονεύονται ως Ιλλυρικό φύλο. Επεκτάθηκαν ως τα παράλια της Αδριατικής θάλασσας και κατά τον Σκύμνο, από την Χίο, ως τη Λυχνίτιδα λίμνη. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει δυο πόλεις τους, την Βρυγία και το Βρύγιο. Κοντά στον Εριγώνα ποταμό. Κατά τους Περσικούς πολέμους, πολέμησαν λυσσαλέα τον Μαρδόνιο, από τον οποίο ωστόσο υποτάχτηκαν, από τον Ξέρξη ωστόσο δεν υποχρεώθηκαν να συνεκστρατεύσουν κατά των άλλων Ελλήνων. Σταδιακά επεκτάθηκαν ως τον Στρυμόνα και εγκαταστάθηκαν γύρω από την λίμνη Βόλβη. Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους μνημονεύονται από τον Πλούταρχο ως μετέχοντες στις λεγεώνες του Βρούτου.

 Βρύκαι ή Βρυκείς. Θρακικός λαός. Σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο ταυτίζονται με τους Βρύγας. Ονομάζοντο και Βρυκηϊοί

Βύβαι. Λαός θρακικός κατά τον Στέφανο Βυζάντιο.

Γ

Γαβιοι ή Άβιοι: Θρακικό φύλο το οποίο κατά τον Όμηρο υπήρξε το δικαιότατο μεταξύ των ανθρώπων. Κατοικούσαν μεταξύ των Σκυθών.

Γάνοι: Θρακικός λαός που κατοικούσε ΒΑ των Αψινθίων στη σημερινή Αν. Θράκη.

Γαλλαϊκοί ή Γαλλαίοι: Θράκες κάτοικοι της Γαλλαϊκής αρχαιότατης χώρας της μεσημβρινής Θράκης, η οποία βρισκόταν δυτικά του Έβρου στην περιοχή του Λίσσου ποταμού. Κατά την εποχή του Ηρόδοτου η χώρα ονομαζόταν Βριαντικη.

Γειαζεγκτήνοι: Θράκες της ομώνυμης θρακικής πόλης Γειζαγκρίνης που υπαγόταν στην δικαιοδοσία της νομαρχίας Ειτριζήνη. Γνωστοί από επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή.[13]

Γέται (Ηγέται;): Θρακικό φύλο που κατά μαρτυρίες της αρχαίας βιβλιογραφίας τα μέλη του υπήρξαν τα πλέον ανδρεία αλλά και δίκαια μεταξύ των υπόλοιπων θρακικών φύλων. Κατοικούσαν στις κοιλάδες της περιοχής μεταξύ Αίμου και Δουνάβεως και κατά τον Ηρόδοτο ήταν οι μόνοι που αντιστάθηκαν στον Δαρείο κατά την Περσική εκστρατεία. Πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και κατά πάσα πιθανότητα στην μετενσάρκωση. Δεν έτρωγαν έμψυχα τηρώντας το δόγμα των Πυθαγορείων το οποίο διδάχτηκαν από τον Ζάμολξη, μεταρρυθμιστή και νομοθέτη τους, μαθητή του Πυθαγόρα. Στους Γέτες επικρατούσε, κατά τον Στράβωνα, η πολυγαμία και κάθε αρσενικό μέλος της φυλής μπορούσε να διατηρεί δέκα και πλέον γυναίκες. Μετά την περιπέτεια των Περσικών υποτάχτηκαν στους Οδρύσες και αργότερα συγκρούστηκαν με το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην εποχή των επιγόνων κατακτήθηκαν από τον βασιλιά της Θράκης Λυσίμαχο. Μετά την επιδρομή των Κελτών το 278 π.Χ. έχασαν το όνομα τους και μετονομάστηκαν σε Δάκες, αν και κατά πάσα πιθανότητα οι Δάκες αποτελούσαν διαφορετικό φύλο που κατοικούσε εκατέρωθεν του Δούναβη. Βασιλείς των Γετών αναφέρονται οι Δρομιχαίτης, Βοιρεβίστας, Διοκόμης, Αριοφάρης κ.α.

Γόνδραι: Θράκες που κατά τον Ηρωδιανό ονομάζονταν Κίνδραι ή Ρόνδαι.

Γρααίοι: Αρχαίος θρακικός λαός που, κατά τον Θουκυδίδη, κατοικούσε κοντά στον Στρυμόνα ποταμό. Γρήγορα έχασαν την αυτονομία τους και υποτάχτηκαν στους Οδρύσες. Κύρια θεότητα που απολάμβανε μεγάλη λατρευτική εκδίκηση στους Γραίους ήταν η θεά Άρτεμις.

Γεωργοί: Θρακικό φύλο που κατοικούσαν κοντά στον Ίστρο ποταμό. Αναφέρεται μόνο από τον Στράβωνα κατά τον οποίο αποτελούσε το “ημερότερον άμα και πολιτικώτερον” μεταξύ των Θρακών.

Δ

Δάαι, Δάοι, Δάσαι, Δάκαι και Δάκες: Ήταν ομόγλωσσοι και συγγενείς προς τους Γέτες, για αυτό και πολλοί τους ταύτιζαν. Κατοικούσαν στη χώρα που περικλειόταν από Δούναβη, Τείσα Καρπάθια και Προύθο. Δηλαδή στην σημερινή Ρουμανία και μέρος της Ουγγαρίας. Ήταν βοσκοί και γεωργοί. Έβγαζαν όμως και χρυσάφι από τα ποτάμια και τα βουνά της χώρα τους. Πίστευαν στην αθανασία της ψυχής, πιστεύοντες ότι ο άνθρωπος “δεν αποθνήσκει, αλλά μετακομίζεται”. Την μεγάλη δύναμη τους απέκτησαν τον 1^ο αιώνα π.Χ. επί βασιλιά Βοιρεβίστα.

 Μετά από πολλές επιθέσεις κατά των Ρωμαίων, αναγκάστηκαν επί Αδριανού να αναγνωρίσουν την Ρωμαϊκή κυριαρχία. Η χώρα τους χωρίστηκε στα δύο, στην Άνω και Κάτω Δακία, ενώ επί Μάρκου Αυρηλίου σε τρία με κοινή πρωτεύουσα την Ζαρμιζεγέθουσα. Πόλεις της Δακίας αναφέρονται οι εξής: Δακίδαβα[14], Πατρίδαβα, Καρσίδαβα, Μαρκόδαβα, Αργέδαβα, κλπ.

Δάλεψοι: Κατοικούσαν στα Ν.Α. παράλια της Θράκης. Αναφέρονται από τον Στέφανο Βυζάντιο.

Δανθηλεται: Κατά τον Στράβωνα κατοικούσαν κοντά στον Αίμο ενώ κατά τον Βίνιο κοντά στην δεξιά όχθη του Στρυμόνα. Γειτόνευαν με τους Μαίδους και τους Βίσαλτες. Ήταν πολεμικότατοι και ληστρικότατοι. Κατά τον 2^ο μ.Χ. αιώνα η χώρα τους Δανθηλιτική αποτελούσε μια εκ των 14 στρατηγιών της Θράκης.

Δάρδανοι ή Δαρδάνιοι. Οι αρχαίοι αυτοί Θράκες κατοικούσαν στην αρχή νότια του Δουνάβεως στις κοιλάδες του Δρίλωνος / Δρίνου και Μάργου καθώς και στις πηγές του Αξιού ποταμού. Ήταν τραχείς και πολεμικότατοι. Εφημιζοντο ως φιλόμουσοι. Είχαν αυλούς και έγχορδα σύμφωνα με τον Στράβωνα. Κατά τον Δαμασκηνό ελούοντο τρεις φορές στη ζωή τους. “Όταν γεννώνται, και επί τοις γάμοις και τελευτώντες”. Από το 355 π.Χ. χάνουν την Αυτοδιάθεση τους και αποτελούν μέρος του Μακεδόνικου κράτους. Ενώ το 283π.Χ. την χώρα τους καταλαμβάνει ο Λυσίμαχος. Το 280 π.Χ. καταλαμβάνονται από τους Κέλτες, ενώ το 274 π.Χ. προσαρτήθηκαν στη χώρα των Ταλαντίων της Ηπείρου. Κατά τα τέλη του 1^ου π.Χ. αιώνα υπετάγησαν στους Ρωμαίους και εκρωμαϊσθηκαν πλήρως. Μάλιστα ο αυτοκράτωρ Κλαύδιος ο Β’ (268-270 μ.Χ.) ήταν Δάρδανος.

 Δαρσοί: Αρχαίοι Θράκες που σύμφωνα με τον Εκαταίο ήταν οι ίδιοι με τους Δερραίους ή Δερσαίους.

Δασσαρήται, Δασσαρητιοι ή Δασσαρητίνοι: Οι αρχαίοι αυτοί Θράκες κατοικούσαν Δυτικά των Βεσσών. Δεν ήταν πολύ γνωστοί. Ήταν όμως ληστρικότατοι.

Δατηνοί: Κατοικούσαν στην πόλη Δάτου που βρισκόταν στην παραλία του Στρυμώνικου κόλπου, απέναντι από την Θάσο. Δατύλεπτοι αναφέρονται από τον Εκαταιο, ως αρχαίοι Θράκες.

Δερραίοι ή Δερσαίοι: Αναφέρονται από τον Ηρόδοτο. Κατοικούσαν κοντά στις πηγές του Νέστου. Μεταξύ των Σαπαίων και των Ηδωνών. Υπετάγησαν στον Ξέρξη και αναγκάστηκαν να του χορηγήσουν τον στρατό κατά την εκστρατεία του. Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, μαζί με τους Παναίους, τους Οδόμαντες και τους Οδρύσες πολέμησαν κατά του Περδίκκα.

Δερρωναίοι: Θρακικόν φύλλον του οποίου σώζονται δεκάδραχμα του 6^ου και 5^ου π.Χ. αιώνα, στο μουσείο της Σόφιας.

Δεσλικοι: Αναφέρονται από τον Εκαταίο ως αρχαίοι Θράκες.

Δίγηροι / Δίγεροι: Σύμφωνα με τον Πολύβιο κατοικουσαν στην αριστερή οχθη του Στρυμόνα μεταξύ των Δανθηλητών και των Βέσσων - βλ. Πλίνιος: "οι Δενθελήτες και οι Μαίδοι βρίσκονταν επί της δεξιάς όχθης του Στρυμόνα μέχρι των Βισαλτών, οι Δίγηροι επί της αριστερής όχθης μαζί με πολλές φυλές, οι οποίες ανήκαν στους Βησσούς και εκτείνονταν μέχρι του Νέστου".

Διμήνσιοι: Κατοικούσαν στην Κάτω Μοισία στην δεξιά όχθη του Δουνάβεως και βόρεια των Κροβύζων, κατά τον Πτολεμαίο.

Διόβεσσοι: Αναφέρονται από τον Πλίνιο.

Δίοι οι μαχαιροφόροι: Πολεμικότατοι και αυτόνομοι. Κατοικούσαν στη Ροδόπη νοτιοανατολικά των Αγριάνων. Μέρος των αναμείχθηκε με τους Βέσσους.. Κατά τους μεταγενέστερους Δε χρόνους καλούντο Διοβέσσοι.

Διόπλοι: Αναφέρονται σε επιγραφή του 2^ου μ.Χ. αιώνα.

Δισόραι: Αρχαίο θρακικό φύλο, αναφερόμενο υπό ταυ Εκαταίου.

Δυβήρες: Αν και λίγοι ήταν πολεμικότατοι. Κατοικούσαν Νότια των Παιόνων. Στην πεδιάδα κάτω του Σκομίου. Ροδόπης και Ορβήλου. Μαζί με τους Οδομάντες, Αγριάνες και άλλα Θρακικά φύλα απέφυγαν την υποδούλωση του Πέρση στρατηγού Δαρείου Μεγαβούζου.

Δολίονες: Κατοικούσαν στα παράλια της Προποντίδας στη Μοισία της Μ. Ασίας, μεταξύ των ποταμών Αισήπου και Ρονδάκου. Κατά τη μυθολογία βασιλιάς τους ήταν ο Κύζικος του Αινέου και της Αινήτης, τον οποίο σκότωσε κατά λάθος ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία.

Δόλογκοι: Κατοικούσαν στη Θρακική χερσόνησο, η οποία ονομαζόταν από αυτούς Δολογκιάς. Το όνομα τους το πήραν από τον Δόλογγο, υιό του Κρόνου και της νύμφης Θράκης.

Δρώοι: Κατά τον Θουκυδίδη κατοικούσαν βόρεια πέρα από τον Στρυμόνα. Αναφέρονται ως αυτόνομοι Θράκες που μαζί με τους Παίονες, τους Δερσαίους, τους Οδρύσες κλπ., πολέμησαν κατά του Περδίκκα στον Πελοποννησιακό πόλεμο.

Ε

Εβρίτες: Μια από τις οκτώ φυλές των αρχαίων Φιλιππουπολιτών. Μας είναι γνωστοί από επιγραφές των ρωμαϊκών χρόνων.

Ευανθίς: Θρακική φυλή που κατοικούσε “εν Περίνθω της Θράκης” σύμφωνα με επιγραφή των Ρωμαϊκών χρόνων.

Ευμολπιάς: Άλλη μια από τις οκτώ φυλές των αρχαίων Φιλιππουπολιτών. Έδωσαν το γένος των Ευμολπιδών - τελεστές των Ελευσινίων Μυστηρίων!

Ζ

Ζαιελείς: Αρχαίος λαός θρακικής καταγωγής που κατοικούσε στο Παγγαίο όρος. Είναι γνωστός από κάποιο νόμισμα που στη μια όψη είχε έναν κένταυρο μαζί με μια νύμφη και την λέξη ΖΑΙΕΛΕΩΝ, ενώ στην άλλη όψη είχε τρίγωνο έγκοιλο διηρημένο σε τέσσερα τμήματα.

Ζεβυθίδες ή Ζιβυθίσες: Κατά τον Ησύχιον ήτο οι γνήσιοι Θράκες ή θράσσαι.

Ζηράνιοι: Θρακικός λαός κατά τον Θεοπομπο.

Η

Ήδωνες η Ηδωνοί: Αρχαίοι θράκες ΄που κατοικούσαν στην Ηδωνίδα. Χώρα μεταξύ του κάτω ρου του Στρυμόνα και του Νέστου, ανατολικά της Κερκινίτιδος λίμνης. Γενάρχης αυτών, από τον οποίο έλαβαν και το όνομα θεωρείται ο Ηδωνός. Μυθικός δε βασιλεύς αυτών αναφέρεται ο Λυκούργος, γνωστός εκ του Διονυσιακού κύκλου. Στην ιστορία αναφέρονται πρώτη φορά από τον Θουκυδίδη και από τον Διόδωρον τον Σικελιώτη.

Ηρακληϊς: Άλλη μια από τις οκτώ φυλές των αρχαίων Φιλιππουπολιτών. Με καταγωγή από τον Ηρακλή.

Θ

Θρανίψοι: Λαός Θρακικός που καλούντο και Τρανίψοι.

Θύνοι: Πολεμικότατοι Θράκες που κατοικουσαν βόρεια των Αστών κοντά στην Σαλμυδησσό και τον Εύξεινο Πόντο. Ονομάσθηκαν Θύννοι, από τον Θύννο γιο του Φινέα και αδελφού του Βιθυνού. Ο Νικόλαος Δαμασκηνός αναφέρει για αυτούς: «Τους ναυαγούς φιλανθρώπως δεχόμενοι, φίλους ποιούνται. Των Δε ξένων τους μεν εκουσίως ελθόντως σφόδρα τιμώσι, τους δ΄ακουσίως κολάζουσι».

Ι

Ιππημόλγοι ή Ιππομόλγοι ή Ιππήμολγοι ή Ιππόμολγοι: Νομαδικός λαός. Κατοικούσε βόρεια του Ίστρου ποταμού. Αναφέρεται από τον Όμηρο μαζί με τους Αβίους και Γαλακτοφάγους. Κατά τον Στράβωνα[15] θεωρούνται μείγμα Σκυθικών και Θρακικών λαών. Ετρέφοντο κυρίως με ίππειον γάλα και τους θεωρούσαν ως δικαιότατους των ανθρώπων. Οι Ιππημόγλοι αναφέρονται από τον Αισχύλο.

Ίστροι Θράκες: Αρχαίος θρακικός λαός. Αναφέρεται από τον Σκύμνιο τον Χίο. Κατοικούσαν κοντά στους Ενετούς, στα βόρεια δαλματικά παράλια, απέναντι από τις Αψυρίδες νήσους.

Κ

Καινοί ή Καινικοί: Αρχαίος Θρακικός λαός. Κατοικούσε στην περιοχή που οι ίδιοι ονόμαζαν Καινικη και βρισκόταν αριστερά του Εργίνιου ποταμού. Ως βασιλιάς αυτών αναφέρεται ο διαβόητος για την απανθρωπιά του Διήγυλις. Ο Διήγυλις νικήθηκε από τον Ευμένη Α΄ κατά τον 3^ο π.Χ. αιώνα, όταν εξεστράτευσε ο βασιλιάς της Περγάμου εναντίων των Καινών.

Καλλιπίδαι: Θρακικός λαός που κατοικούσε στην Ευρωπαϊκή Σαρματία, στον Ύπανι ποταμό. Ο Ηρόδοτος τους αποκαλούσε “Έλληνας Σκύθας”, ενώ άλλοι τους ταύτιζαν με τους Αρπίους ή Καρπιανούς ή τους Καρπίδας του Σκύμνου του Χίου.

Καπρόνται: Θράκες κατά τον Ησύχιο, που από άλλους εκαλουντο Ίωνες.

Καρπιανοί: Κατοικούσαν στην Ευρωπαϊκή Σαρματία, όπως αναφέρει ο Πτολεμαίος. Κατά πάσα πιθανότητα ήταν οι ίδιοι με τους Αρπίους που κατοικούσαν στην Κάτω Μοισία ή με τους Καρπίδας του Σκύμνου. > Καρπίδαι: Άλλη ονομασία των Καρπιανών ή Κάρπων, Θρακικού λαού της Ευρωπαϊκής Σαρματίας κατά τον Σκύμνο τον Χίο. Ο ίδιος με τους Αρπίους του Πτολεμαίου ή τους Καλλιπίδας του Ηροδότου.

Κάρποι: Κατοικούσαν κοντά στον Δούναβη. Εναντίων τους εξεστράτευσε ο Φίλιππος ο Μακεδών.

Κεβρήνιοι: Αρχαίος Θρακικός λαός που κατοικούσε κοντά στον Άρισβο, παραπόταμο του Έβρου.

Κενδρεισείς: Θρακικό φύλο που μνημονεύεται σε επιγραφές των Ρωμαϊκών χρόνων που βρέθηκαν στην Φιλιππούπολη. Η Κενδρισηϊς φυλή ήταν μια των 8 φυλών των αρχαίων Φιλιππουπολιτών.

Κίκονες: Αρχαιότατος Θρακικός λαός που κατοικούσε στα ανατολικά των Βιστόνων, θρακικά παράλια μεταξύ της Βιστονίδος λίμνης και των εκβολών του Έβρου. Ήταν απόγονοι του Κίκονος, υιού του Απόλλωνος και της νύμφης Ροδόπης και αδελφού του Βιστονος κατά την μυθολογία. Εφημίζοντο ως άριστοι πεζοί και ιππείς. Εθεωρούντο δε ως οι περισσότεροι πολιτισμένοι από τους άλλους Θράκες. Ως παραλιακές πόλεις αυτών αναφέρονται από τον Ηρόδοτο η Σάκη και η Ζώνη. Ενώ ο Στράβων αναφέρει ως πόλεις των Κικόνων και την Ξάνθεια (νυν Ξάνθη), Μαρώνεια και Ισμαρο. Από την φυλή αυτή καταγόταν ο μέγας μύστης Ορφέας!

Κίνδραι: Θρακικός λαός που αναφέρει ο Ηρωδιανός. Είναι οι Γόνδροι του Στεφάνου Βυζαντίου.

Κλύδωνες: Γυναίκες θρακικής καταγωγής που κατοικούσαν στον Αίμο, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος.

Κοιλήτοι ή Κοιλαλήτοι: Ανδρείος και πολεμικός λαός της Θράκης που μαζί με τους Οδρύσες και τους Δίους πολέμησε κατά των Ρωμαίων του Τιβερίου. Ο Πλίνιος τους χωρίζει σε μεγάλους Κοιλήτας και στους Μικρούς Κοιλήτας.

Κολπήλοι: Θρακικός λαός που μνημονεύει ο Στέφανος Βυζάντιος, ο ίδιος με τους Κορπίλους.

Κοράλλοι: Αρχαίος θρακικός λαός, που κατοικούσε στον Αίμο και πάνω από αυτόν, μέχρι τον Εύξεινο Πόντο. Αναφέρεται από τον Στράβωνα.

Κορπίλοι: Αρχαίος λαός της Θράκης που κατοικούσε στις μεσημβρινές πλαγιές της Ροδόπης. Ανατολικά των Κικόνων και Δυτικά του Έβρου, κατά τον Στράβωνα.

Κρήστωνες: λαός Θρακικής καταγωγής που κατοικούσαν βόρεια της λίμνης Βόλβης στην Κριστωνία.

Κροβύζοι: Αρχαίος θρακικός λαός που στην αρχή κατοικούσε μεταξύ του ποταμού Ίστρου και του ποταμού Βαρυσθένους. Έπειτα σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, κατοικούσαν στη χώρα που διέσχιζαν οι ποταμοί Άθρυς, Νόης και Αρτάνης. Ο Στράβων τους τοποθετεί στα βορειοδυτικά παράλια του Ευξείνου Πόντου, κοντά στην Μικρά Σκυθία. Από τους Νότιους Θράκες τους χώριζε ο ποταμός Ζύρας.

Κροσσαίοι: Θρακικός λαός που κατοικούσε στην Κρουσσαία, ή Κρουσιαδα ή Κρουσίδα γη, που βρισκόταν δυτικά της Χαλκιδικής, στον Θερμαϊκό κόλπο, ανάμεσα στον Ανθεμούντα και στην Βοττική.

Λ

Λαιαιοί: Αρχαίος Θρακικός λαός που κατοικούσε βόρεια των Αγριανών. Αναφέρονται από τον Θουκυδίδη στον πόλεμο των υπό του Σιτάλκη Θρακών κατά του Περδίκκα το 429 π.Χ.

Λαϊνοί: Θράκες αναφερόμενοι από τον Στέφανο Βυζάντιο είναι οι ίδιοι με τους Λαίαιους του Θουκυδίδη (> Λάιος, Λαϊνάς, κλπ.).

Μ

Μάδοι, Μαίδοι, Μαίδαροι: Ισχυρός και φιλοπόλεμος Θρακικός λαός, που κατοικούσε στην Μαιδική κοντά στον Στρυμώνα. Ήταν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι με δικούς τους βασιλείς. Μέχρι να τους κατακτήσει ο Φίλιππος και να αποτελέσουν μέρος του Μακεδονικού βασιλείου, έκαναν επιδρομές κατά της Μακεδονίας.

 Ως πρωτεύουσα είχαν την Ιαμφορίνα, την οποία κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι του Σύλλα, όταν εισέβαλαν στην Μαιδική για να τιμωρήσουν τους Μαίδους που συμμάχησαν με τον Μιθριδάτη Ε΄!

Μελανδίται: Θράκες που κατοικούσαν στα δυτικά παράλια του Εύξεινου Πόντου. Αναφέρονται από τον Ξενοφώντα μαζί με τους Θύνες και Τρανίψες όταν ο Οδρύσας Μαισάδης βασίλευε σε αυτούς

Μελινοφάγοι: Θρακικός λαός που κατοικούσε κοντά στην Σαλμυδησσόν και τρεφόταν με μελίνη[16] από όπου πήραν και το όνομα τους σύμφωνα με τον Ξενοφώντα.

Μιμαλλόνες: Γυναίκες Θρακικής καταγωγής που κατοικούσαν, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, στον Αίμο.

Μοισοί: Θρακικός λαός που κατοικούσε μεταξύ του Αίμου και του Δουνάβεως στην χώρα που ονόμασαν Μοισία.

 Είχαν κοινά ήθη και έθιμα με άλλους Θράκες και εθεωρούντο ως ευσεβείς και δικαιότατοι, τρώγοντες μέλι γάλα και τυρί “απέχοντες εμψύχων δι΄ ευσέβειαν” κατά τον Στράβωνα.

 Αναφέρονται από τον Όμηρο ως ανδρείοι πολεμιστές και σύμμαχοι των Τρώων. Στους αρχαιότατους χρόνους πέρασαν στην Μ. Ασία και κατοίκησαν την περιοχή μεταξύ Τρωάδος και Βιθυνίας, την οποία ονόμασαν Μοισία.

Μύγδονες: Λαός θρακικής καταγωγής που κατοικούσε από παλαιοτάτων χρόνων στην χώρα μεταξύ του κάτω ρου του Αξιού και του Στρυμώνα, που ονομαζόταν Μυγδονία. Ως πρωτεύουσα είχαν την Θέρμη (κατά τον Ηρόδοτο και Θουκυδίδη). Γενάρχης του εθεωρείτο ο γιος του Άρη και της νύμφης Καλλιόπης, Μύγδων. Αδελφός του ήταν ο Ηδωνός από τον οποίο καταγόταν οι Ηδωνοί. Μύγδονες υπήρχαν στην Μ. Ασία στην Βιθυνία, την Περγαμηνή, την κοιλάδα του Έρμου και στον Όλυμπο.

 Η Μυγδονία ήταν ευφορώτατη χώρα και είχε 14 πόλεις. Την διέρρεε ο ποταμός Εχέδωρος (ο σημερινός... Γαλλικός!) και ήταν πολυάριθμος.

Μυρμιδόνες: Θρακικό έθνος που κατοικούσε στην Φωκίδα. Βασιλιάς τους ήταν ο Ομηρικός Αχιλλεύς. Ήταν ανδρειότατοι και άριστοι πολεμιστές. Ως πρωτεύουσες είχαν την Φθία και την πόλη με το όνομα Ελλάς, κατά τον Όμηρο.

Ν

Νιψαίοι: Αρχαίος Θρακικός λαός της Αν. Θράκης. Κατοικούσαν πάνω από την Απολλωνία και Μεσημβρία. Είχαν ως πρωτεύουσα την Νίψαν. Ο Δαρείος τους υπέταξε αμαχητί, μαζί με τους Σκιρμιάδες κατά το 513 π.Χ., όταν είχε εκστρατεύσει κατά των Σκυθών.

Νομαίοι: Θράκες που μετονομάστηκαν σε Σκύθες από τον Σκύθη, γιο του Ηρακλή κατά τον Στέφανο Βυζάντιο.

Ξ

Ξάνθοι ή Ξάνθιοι Θράκες: Αρχαίος Θρακικός λαός που μνημονεύεται από τον Στέφανο Βυζάντιο. Είναι οι ίδιοι με τους Ξανθίους Θράκες που αφού πέρασαν στην Μικρά Ασία, κατοίκησαν στην περιοχή της Τροίας στον Ξάνθο ποταμό.

Ο

Οβουλήνσιοι: Θράκες που αναφέρει ο Πτολεμαίος στα Γεωγραφικά. Κατοικούσαν στην Κάτω Μοισία στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, βόρεια των Κροβύζων.

Οδομάντοι ή Οδομάντες: Θρακικός λαός που κατοικούσε στην Οδομαντική χώρα (μεταξύ Στρυμόνος και Νέστου). Κατά τον Ηρόδοτο ήταν Παίονες που κατοικούσαν στα Νότια της Οδομαντικής. Μετά όμως τους Μηδικούς πολέμους, εγκαταστάθηκαν βόρεια. Μαζί Δε με τους Πιέρους και τους Σάτρες εκμεταλλευόντουσαν τα πλούσια μεταλλεία του Παγγαίου.

 Γενάρχης τους ήταν ο Οδάμας, ο γιος του Παίονος. Ο Σίθων ήταν μυθικός βασιλιάς των. Ενώ κατά τους ιστορικούς χρόνους ο Πολλής.

 Μέχρι τα χρόνια του Φιλίππου ήταν αυτόνομοι. Μετά όμως έγιναν μέρος του Μακεδόνικου κράτους.

Οδρύσαι: Ήταν η ισχυρότερη θρακική φυλή και εκτείνετο, κατά τον Στράβωνα, από τον Έβρο ποταμό, την πόλη Κύψελα, έως την Οδησσό του Ευξείνου Πόντου, ανήκαν στην πρωτοελληνική πελασγική οικογένεια του Διακού γένους. Ήταν από τους αρχαιότερους και πολυπληθέστερους θρακικούς λαούς. Από τις επιγραφές και τα νομίσματα υπάρχει πλήρης κατάλογος των βασιλέων από τον 5^ο π.Χ. αιώνα και εντεύθεν κατά σειρά διαδοχής.

Κατά μια μαρτυρία οι Οδρύσαι ονομάσθηκαν έτσι από τον βασιλιά των Θρακών, Οδρυσον, όπως μας γνωστοποιεί ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.

Το κέντρο του κράτους των Οδρυσών ήταν η μεγάλη πεδιάδα του Έβρου.

Ο Θουκυδίδης τους αναφέρει ως μαχιμώτατους και άριστους ιππείς. Διακρίνονταν δε, από όλους τους Θράκες, για την πολιτειακή τους οργάνωση και κοινωνική τους ρύθμιση.

Το 513 π.Χ. όταν ο Δαρείος εξεστράτευσε κατά των Σκυθών, τους μόνους που δεν υπέταξε ήταν οι Οδρύσες, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία και επεκράτησαν στις άλλες θρακικές φυλές, οι οποίες είχαν εξασθενήσει λόγω της περσικής κατοχής.

Η γλώσσα τους είναι ένα προ-διαλεκτικό ιδίωμα της πελασγο-ελληνικής. Είχαν βαρειά προφορά και γι’ αυτό ο Όμηρος ονομάζει τους Θράκες αγριόφωνους πελασγούς, ενώ στο “Λεξικό” του Ησυχίου αναφέρονται ως βραχύφωνοι.

Ο Τήρης φέρεται ως βασιλιάς των Οδρυσών, που οργάνωσε το κράτος και επηύξησε την κυριαρχία τους κατά τον 6^ο π.Χ. αιώνα. Έζησε δε 92 χρόνια.

Τον διαδέχθηκε ο γιος του Σιτάλκης κατά τα μέσα του 5^ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος κατάφερε να φτάσει το κράτος των Οδρυσών στη μεγαλύτερη ακμή του.

Πρωτεύουσα του κράτους ήταν η Ουσκουδάμα(*), στη συμβολή των ποταμών Έβρου-Αρίσβα (Τόνζου) η σημερινή Αδριανούπολη.

Κύριο χαρακτηριστικό των Οδρυσών ήταν ότι κατάφερνε να ενώνει όλες τις θρακικές και τις μακεδονικές πόλεις μπροστά στον κίνδυνο και τον εχθρό.

Ήταν κάτι σαν έθνος-φάντασμα που συσπείρωνε τις δυνάμεις του σε καιρό πολέμου και αποτελούσε τον πυλώνα προάσπισης όλων των θρακικών λαών. Σε καιρό ειρήνης ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία.

Τους Οδρύσες υπέταξε ο Φίλιππος και αργότερα ο Μ. Αλέξανδρος τους χρησιμοποίησε σαν κύρια δύναμη για την δημιουργία του ιππικού του.

Μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου ο Λυσίμαχος, που διορίσθηκε σατράπης της Θράκης, αντιμετώπισε τους Οδρύσες, οι οποίοι ήταν υπό τον Σεύθη Γ΄.

Ορέσκοι: Αρχαίοι Θράκες που κατά τον Leake ήταν οι ίδιοι με τους Σάτρες.

 Ήταν στενά συνδεδεμένοι με τους ιερείς του Διονύσου Βέσσους ή Βεσσούς.

 Κατοικούσαν στο Παγγαίο όρος και έκοψαν νομίσματα από χρυσάφι, άργυρο και ήλεκτρο.

Ουσδικητικοί: Λαός θρακικός που κατοικούσε στην ουσδικησική χώρα που βρισκόταν 18 μίλια βορειοανατολικά της Αδριανούπολης.

Π  

Πεκίνοι.

Περεσάδυες - βλ. ΕΔΩ.

Ρ

Ροδοπηϊς: Μια από τις 8 φυλές των αρχαίων Φιλιππουπολιτών, γνωστή από επιγραφές των ρωμαϊκών χρόνων.

Ρόνδαι ή Ρονδαίοι: Θράκες που αναφέρει ο Ηρωδιανός. Ενώ ο Στέφανος Βυζάντιος τους αποκαλεί Γόνδρους.

Σ

Σαβοί: Θράκες για τους οποίους ο Ευστάθιος λέγει: Ήσον δε και έθνος Θρακικός Σάβοι, όπερ τους Βάκχους δηλοί Φρυγία διαλέκτω εξ ου και ο Διόνυσος "έοικε Σαβάζιος λέγεσθαι". Το όνομα τους σήμαινε τους μεμυημένους εις τα τους Σαβαζίου.

Σάιοι: Θρακικό φύλο που κατοικούσε κατ΄ αρχάς στη νήσο Σαμοθράκη. Έπειτα κατοίκησαν στα Θρακικά παράλια κοντά στα Άβδηρα. Ο Στράβων τους ταυτίζει με τους Σιντούς ή Σιντίας ή Σαπαίους.

Σάκες ή Σάκοι: Θράκες τους οποίους αναφέρει ο Ησύχιος.

Σαπαίοι ή Σάπαι: Αρχαίοι Θράκες που κατοικούσαν στον κάτω ρου του Νέστου μεταξύ Φιλίππων και Αβδήρων. Στην Σαπαϊκή. Υπετάγησαν στους Πέρσες τους Ξέρξη και συνεξεστράτευσαν μαζί του. Επι των Ρωμαϊκών χρόνων η χώρα τους αποτελούσε μια από τις 14 στρατηγίες της Θράκης.

Σαραπάραι: Ο Στράβων αναφέρει ότι για τον για τον θρακικό αυτό λαό, ελέγετο ότι το όνομα τους σήμαινε “κεφαλοτόμοι” κατοικούσαν πάνω από την Αρμενία και ήταν “Θηριώδεις”, “απειθείς”.

Σάτραι: Ανδρείος και πολεμικός Θρακικός λαός που κατοικούσε στην χώρα μεταξύ Θράκης και Μακεδονίας. Στην κοιλάδα μεταξύ των ποταμών Νέστου και Στρυμόνα.

Εκμεταλλεύονται τα πλούσια μεταλλεία χρυσού και αργυρού του Παγγαίου, και είχε επι υψηλοτάτης κορυφής το γνωστότατον μαντείον του Διονύσου, στο οποίο προϊσταντο ιερείς απ την φυλή των Βέσσων(κλάδου των Σάτρων). Ήσαν φιλελεύθεροι. Οι μόνοι από τους Θρακικούς λαούς που δεν υποτάχθηκαν στους Πέρσες του Ξέρξη.

Σατροκένται: Για τον Θρακικό αυτό λαό μόνο ο Εκαταίος αναφέρει.

Σούραι: Θράκες που αναφέρει ο Ησύχιος.

Σέλλαι ή Σελλιώται: Θρακικός λαός που κατοικούσε στην κοιλάδα του παραπόταμου του Έβρου, Τόνζου.

Σέρδοι ή Σερδοί: Οι Θράκες αυτοί κατοικούσαν βορειοδυτικά του Αίμου κοντά στην Σερδική.

Σίθωνες: Οι Θράκες αυτοί κατοικούσαν στην χερσόνησο της Χαλκιδικής, μεταξύ του Τορωναίου και Σιγγιτικού κόλπου. Από αυτούς έλαβε το όνομα και η ομώνυμος χερσόνησος. Η χώρα τους ήταν κατοικημένη πυκνότατα.

Σινδομαναίοι: Θρακικός λαός που αναφέρει ο Στέφανος Βυζάντιος.

Σίναι, Σίνες.

Σίντιες: Τους Θράκες αυτούς αναφέρει ο Όμηρος. Ήταν βροντόφωνοι. Κατοικούσαν στην Λήμνο. Ο Στράβων θέλει να είναι οι ίδιοι με τους Σίντιες και τους Σαϊνας.

Σίρες / Σίρρες (> Σέρρες): Κατά τον Στέφανο Βυζάντιο, οι Θράκες αυτοί κατοικούσαν στην Άνω Θράκη, πάνω από το Βυζάντιο.

Σιροπαίονες: Θράκες που κατοικούσαν στην περιοχή των σημερινών Σερρών. Αυτούς μαζί με τους Παίοπλες και άλλους Θράκες που κατοικούσαν μέχρι την λίμνη Ταυριανή > Δοϊράνη, αφού με απάτη σκλάβωσαν οι Πέρσες, τους μετέφεραν με τις γυναίκες και τα τέκνα στην Μ. Ασία.

Την περιοχή τους μετά κατέλαβαν οι Οδόμαντες.

Σκαιοί ή Σκεβόαι: Οι Θράκες αυτοί πρώτα κατοικούσαν στην χώρα μεταξύ Τρωάδος και Ελλησπόντου. Ακολούθως μετοίκησαν στην Θρακική χερσόνησο.

Σκόμβροι. Τον θρακικό αυτόν λαό αναφέρει ο Ησύχιος.

Σκύθαι: Θρακικός λαός που όπως αναφέρει ο Στέφανος Βυζάντιος. Πρώτα καλούντο Νομαίοι, ύστερα ονομάσθηκαν Σκύθες, από τον Σκύθα τον γιο του Ηρακλή. Άλλοι λένε ότι πήραν το όνομα από τη λέξη “σκύζεσθαι” γιατί ήταν “οργιλώτατοι”.

Σκυρμιάδαι: Θράκες της ανατολικής Θράκης που κατοικούσαν στα παράλια του Εύξεινου Πόντου πάνω από την Απολλωνία και την Μεσημβρία. Αυτούς μαζί με τους Νιψαίους καθυπέταξε ο Δαρείος, αμαχητί το 513 π.Χ.

Σμολένοι: Το θρακικό αυτό φύλο έγινε γνωστό από μια επιγραφή που βρέθηκε επι των ήμερων του Τσάρου Συμεών των Βουλγάρων.

Σούκκοι / Σούκοι (> Σούκας): Θρακικό φύλο που κατοικούσε κοντά στην Φιλιππούπολη και τα Σουκιδανά. Πήραν το όνομα από το στενό Σούκις, μεταξύ Ροδόπης και Αίμου, στην αρχή της κοιλάδας του Έβρου.

Τ

Τερίζοι: Αρχαίοι Θράκες (βλ. Εκαταίο, Ελλάνικο).

Τετραχωρίται ή Τετράκωμοι: Μια από τις ονομασίες των Βεσσών ή Βέσσων κατά τον Στέφανο Βυζάντιο.

Τιλαταίοι: Αρχαίοι Θράκες που κατοικούσαν την περιοχή βόρεια του Σκόμβρου ή Σκομίου όρους. Μέχρι τον ποταμό Οίσκο. Συμμετείχαν στον πόλεμο κατά του Περδίκα και των Χαλκιδέων το 432 π.Χ., μαζί με τους Αθηναίους όπως γράφει ο Θουκυδίδης.

Τράλλεις ή Τράλλιοι: Πολεμικός λαός Θρακών. Από αυτούς εστρατολογούντο οι μισθοφόροι και οι δήμιοι των βασιλέων της Ασίας, κατά τον Ησύχιο. Όταν ο Ξέρξης πέρασε από τη χώρα τους, τους έδωσε πάρα πολλά δώρα. Τα ίδια ζήτησαν και από τον Αγησίλαο. Όμως ο τελευταίος τους επιτέθηκε και τους νίκησε κατά τον Πλούταρχο.

 Ο Στράβων τους θεωρεί ως συνιδρυτές της πόλεως Τράλλεις της Ιωνίας, μαζί με τους Αργείους.

Τρανίψαι ή Τρανίψοι: Οι Θράκες αυτοί κατοικούσαν στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου της Θράκης. Τους αναφέρει ο Ξενοφών στην Κύρου Ανάβαση.

Τραύσιοι: Θράκες της Ν.Α. Θράκης. Αναφέρονται από τον Ηρόδοτο. Τα ήθη και τα έθιμα τους ήταν τα ίδια με τους άλλους Θράκες. Διέφεραν μόνο κατά την γέννηση όπου έκλαιγαν οι συγγενείς και κατά τον θάνατο όπου γελούσαν και χαίρονταν.

Τρήρες / Τρύρες: Κατοικούσαν κατά τον Θουκυδίδη στην χώρα βόρεια του Σκομίου όρους, μέχρι τον Οίσκο ποταμό. Γειτόνευαν με τους Τριβαλλούς και Τιλαταίους. Κατά τον Στράβωνα μετανάστευσαν στην Μ. Ασία. Το 492 π. Χ. έλαβαν μέρος μαζί με τους Οδρύσες του Σιτάλκη κατά των Μακεδόνων του Περδίκκα.

Τριβαλλοί: Ισχυρός θρακικός λαός που κατοικούσαν στην Κάτω Μοισία (μεταξύ Αίμου και Δουνάβεως) δυτικά των Τρυρών. Συμμετείχαν σε εμφύλιες διαμάχες με τους άλλους Θράκες. Υπετάγησαν στους Μακεδόνες του Φιλίππου (και του Μ. Αλεξάνδρου) που νίκησε τον βασιλιά τους Σύρμο το 355π.Χ., στους Ιλλυρίους, στους Ρωμαίους. Κατά τον Πλίνιο το βλέμμα των Τριβαλλων ήταν βάσκανο, ικανό να θανατώσει όσους φθονούσαν.

Τριζοί: Θράκες που κατοικούσαν νότια του Δουνάβεως κατά τον Εκαταίο.

Τρισύλαι: Θρακικό έθνος που αναφέρουν οι Εκαταίος και Στέφανος Βυζάντιος.

Τρωγλοδύται: Θρακικό φύλο που κατοικούσε Βορειοανατολικά των Κροβύζων, κοντά στον Δούναβη.

Υ

Υπερπαίονες: Αναφέρονται σε επιγραφή του 3^ου μ.Χ. αιώνος που βρέθηκε στην Βερόη. Κατοικούσαν στην λεκάνη του Τόνζου, παραπόταμο του Έβρου (κατά τον Cagnat). Ο Δημητρώφ όμως την ύπαρξη τους την θεωρεί εσφαλμένη.

Υψάλτοι: Θρακικός λαός που αναφέρει ο Πλίνιος. Κατοικούσαν κοντά στα Κύψελα της Αν. Θράκης.

ΠΗΓΗ: περ. ΘΡΑΚΙΚΟΣ ΟΙΩΝΟΣ, ΘΡΗΙΚΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,

[Το λήμμα αυτό, όπως και όλα του ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,

ενημερώνονται συνεχώς].

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

---

[1] Οι αρχαίοι Θράκες, S - Ber. Akad. Wien, 1893 IV. 33 κ.ε.

[2] Real lexikon XIII, 279 κε κε.

[3] Λεξικόν Ιστορικόν και Γεωγραφικόν της Αρχαίας Θράκης.

[4] πρβλ. τ. ΧV σελ. 2364 κ.ε. Κυρίως για τα θρακικά ή συναφή προς αυτά φύλα της ύστερης Μυσιας, όπου κατοικούσαν, κοντά στους Γέτες, κυρίως οι Μυσοι και οι Τριβαλλοι.

[5] Θουκ. ΙΙ.96,2.

[6] Θουκ. οπ. παρ.

[7] Θουκ. οπ. παρ.

[8] Πολυαιν. ΙV 2,16.

[9] Αμμιανός XXVII. 4,10.

[10] πρβλ. Tomaschek 71.

[11] Nat. History IV,41.

[12] πρβλ. Tomaschek, 71.

[13] πρβλ. θρακικά 1935, σελ. 159.

[14] η θρακική κατάληξη -δαβα σημαίνει πόλη ή συνοικισμό.

(*) η θρακική κατάληξη -δαμα σημαίνει δάμος / δήμος > ευρ κατάληξη -dam.

(**) η θρακική κατάληξη -παρα σημαίνει πόλις, πόλη.

[15] VII, 296.

[16] είδος αραβοσίτου.

αρχαια θρακικα ελληνικα φυλα αρχαιες θρακικες ελληνικες φυλες θρακικη ελληνικη φυλη θρακες Γιαλαμας Λεκακης αρχαιοι θρακικοι ελληνικοι λαοι αρχαιο θρακικο ελληνικο φυλο αρχαιος θρακικος ελληνικος λαος θρακη θρακες Σιναι, Σινες πεκινοι αρχαοι ελληνικα φυλα Γιαλαμας Λεκακης βιβλιογραφια Θρακης, θρακικο φυλο τομασεκ Tomaschek εμπερτ Ebert Σαμοθρακης φλας Flass θεοδοσιεφ Theodossiev ελληνικα λατινικα κειμενα υποδιαιρεση Βυσσοι Οδρυσσες, φατρια ορεινοι αυτονομοι μαχαιροφοροι Ορβηλοι ημιορεινοι Haemimontani πληθυσμος Αιμος Αβανται ομηρος πλοια αρχηγος Ελεφηνορας ελεφηνωρ Χαλκοδοντας, Τρωικος πολεμος αλωση Τροια Παυσανιας, ναυς παραλια Ηπειρος πολις Θρονιον θρονιο αποικισμος Θεσπρωτια Αβαντις γενναιος πολεμιστης, μαχη κουρα κουρεμα μαλλια εχθρος Ησυχιος Λεξικο κολοσσος, γιγαντας γιγας λεξικον τροιας χαλκοδων αβιοι Γαβιοι Αγαθυρσοι Δουναβις δουναβης ιστρος Ρωμαικα χρονια Δακες Αγαθυρσος, Ηρακλης εχιδνα Ηροδοτος, αβροτατος, πλουσιος κοινοκτημοσυνη γυναικων γυναικα βαφη μαλλιων Βιργιλιος, σωμα κομμη κομη αβαντιας ευβοια Αγραιοι, Αγριεις, αγριοι, Αγριανες ποταμος Στρυμονας στρυμων Δοβηρες Οδομαντες, Παγγαιον ορος παγγαιο μακεδονικα Μεγας Αλεξανδρος εκστρατεια αρχηγια Λαγγαρος Μακεδονας Βασιλιας Στρατηλατης μακεδονια Αδριανεις οκτω φυλες Φιλιππουπολιτες Ρωμαικη γενος αυτοκρατορας Αδριανος Φιλιππουπολις Φιλιππουπολη βουλγαριας βουλγαρια αυτοκρατωρ Αλητοι αλασθαι Αλιζονες ακτη Ευξεινος ποντος Τορα / Τωρα Υστανιος Καλλιστιδες, Βορυσθενειτες σιταρι, κρεμμυδι σκορδο, κεχρι, φακες οσπρια κεγχρι Τορας / Τωρας Βορυσθενιτες Βορυσθενης αλογχοι σιδερενιο δορυ λογχη αξειωται / Αξιωται Τροια αξειωτες / Αξιωτες αορσιοι Αορσοι Στραβωνας στραβων αρδιαιοι Αγριαναι αρριανοι Θουκυδιδης Θρακικη Χερσονησος αρριοι αρπιοι κατω Μοισια νησι Πευκη, στομιο Κορπιανοι Κορπιδες αρτακιοι Αρτακοι Διωνας διων Κασιος ασται Βυζαντιο ορη Ιστραντα Περινθος Απολλωνια πρωτευουσα Βιζυη ληστεια ναυαγος ναυαγιο ναυαγια Βοσπορος Σαλμωδητσος / Σαλμωδησσος Σαλμυδησσος Αστικη χωρα αψινθοι Πολεμικος λαος Αινος πολεμος Δολογκες Χερωνη Μελας ποταμονυμικα ποταμωνυμικα αψινθος βαντιοι βαντες Εκαταιος βασανισαι, Βανισαι βασανισες Βανισες Βυζαντιος βδεκυρηνοι κωμοπολη επιγραφη αλεξανδρος Σεβηρος βερβηκες βερβηκαι γηγενης γηγενεις βεννοι, Βενοι εβρος εκβολες βεσσοι βεσοι, Βησσοι αρχαιοτερος ανω Ροδοπη Σατρες πολεμικοτατος Ξερξης, ελευθεροι Περσες, πεζοι ναυτες ναυτικο μαντειο θεος Διονυσος Καθερσιο Καθερσιον Απολλωνας απολλων Δελφοι ιερεας Ονολογαισος Ονολογεσος Βησσαπαρα Βηλαιδηπαρα 1ος πΧ αιωνας Οδρυσσες, Ρωμαιοι στρατηγος Λουκουλλος, Αμμιανος Μαρκελινος, Πικινος, Κρασος Λευκιος Πεισων επαρχια Βησαπαρα Βηλεδηπαρα Μαρκελλινος βεττεγγεροι Αδριανουπολις Αδριανουπολη βιθυοι Βιθυος, αρης Σητη Βιθυνοι 7ος Μικρα Ασια Σαγγαριος Βιθυνια Παφλαγονια Γαλατια Φρυγια βισαλται βισαλτες Μυγδαλιτιδα, Ακτη ανδρεια συμμαχοι ορεινη αντισταση γλωσσα διγλωσσοι Μυγδαλιτις αμυγδαλο αμυγδαλια βιστονες Κικωνας Βιστονας Κικονες Αιγαιο λιμνοθαασσα Βιστονιδα λιμνη Αβδηρα μυθικος βασιλευς Διομηδης αθλος Ηρακλη ανθρωποφαγο αλογο Καρτερα Βισσονες Απολλοδωρος, πολεμιστες Αβδηριτες βρενοι Βεννοι βριανται Πριανται βριαντες Πριαντες / Priantae Πλινιος Βρενδικη Μαρωνεια Βριαντικη Γαλλαικη Γαλαικη Σαμοθρακη βρισαι βρισες Βησσικο βριτολογοι Πτολεμαιος Κλαυδιος Πεκινοι βρυγες, Βρυγαι, Βρυγοι, Βριγοι, Βριγαντες Βερμιο Μικρα Ασια Φρυγες φρυγια 8ος Βριγες Βορεια Ηπειρος, Ιλλυρικο ιλλυρια Αδριατικη θαλασσα Σκυμνος Χιος, Λυχνιτιδα Λυχνιτις Βρυγια Βρυγιος Εριγωνας Εριγων Περσικοι πολεμοι Μαρδονιος, Ελληνες Βολβη Πλουταρχος λεγεωνα Βρουτος Βρυκαι Βρυκες Βρυκεις Βρυγας Βρυκηιοι βυβαι βυβες γαβοι αβιοι ομηρος δικαιοτατο δικαιο δικαιοι Σκυθες γανοι Αψινθιοι Ανατολικη γαλλαικοι Γαλλαιο Γαλαικη μεσημβρινη Λισσος Βριαντικη γειαζεγκτηνοι Γειζαγκρινη νομαρχια Ειτριζηνη επιγραφες γιαζεγκτηνοι Γιζαγκρινη λισος γεται γετες Ηγεται ανδρεια κοιλαδα Δαρειος Περσικη αθανασια της ψυχης ψυχη μετενσαρκωση εμψυχα τροφη διατροφη δογμα Πυθαγορειοι πυθαγορας Ζαμολξης ζαμολξις μεταρρυθμιστης νομοθετης μαθητης πολυγαμια αρσενικο μελος γυναικες συγκρουση στραος επιγονοι Λυσιμαχος επιδρομη Κελτες 278 Δακια Δρομιχαιτης, Βοιρεβιστας, Διοκομης, Αριοφαρης Γονδραι Ηρωδιανο; Κινδραι Ρονδαι Γονδρες Κινδρες Ρονδες γρααιοι Οδρησες θεοτητα λατρεια αρτεμις αρτεμη γεωργοι ημεροτερο πολιτικωτερο ν” μεταξύ των Θρακών. δααι, Δαοι, Δασαι, Δακαι δασες Δακες Τεισα Καρπαθια Προυθος Ρουμανια Ουγγαρια βοσκος γεωργια χρυσαφι χρυσος θανατος μετακομιση Βοιρεβιστας Αδριανος Μαρκος Αυρηλιος Ζαρμιζεγεθουσα Δακιδαβα Πατριδαβα, Καρσιδαβα, Μαρκοδαβα, Αργεδαβα, δαλεψοι δανθηλεται δανθηλετες βινιος Μαιδοι ληστρικοτατοι 2ος μΧ Δανθηλιτικη 14 στρατηγια δαρδανοι Δαρδανιοι Δριλωνας / δριλων Δρινος Μαργος πηγες Αξιος τραχεις φιλομουσοι αυλος εγχορδο Δαμασκηνος λουσιμο τρις γεννηση γαμος τελευτη θανατος 355 Αυτοδιαθεση Μακεδονικο κρατος 283 280 274 Ταλαντιοι 1ος Κλαυδιος Β 268 270 Δαρδανος Δαρσοι Δερραιοι Δεραιοι Δερσαιοι δασσαρηται, Δασσαρητιοι Δασσαρητινοι Βεσσοι ληστρικοι δασσαρητες, Δασαρητιοι Δασαρητινοι Δασαρητιοι δασαρητες Δατηνοι Δατος Στρυμωνικος Θασος. Δατυλεπτοι Στρυμονικος κολπος δερραιοι Δερσαιοι Νεστος Σαπαιοι Ηδωνοι Πελοποννησιακος πολεμος, Παναιοι Οδαμαντεις Περδικκας δεραιοι δερρωναιοι δεκαδραχμο 6ος 5ος μουσειο Σοφια δερωναιοι δεσλικοι διγηροι Πολυβιος Δανθηλητες διμηνσιοι Κροβυζοι Πτολεμαιος διοβεσσοι Πλινιος διοι μαχαιροφοροι Διοβεσσοι Διοβεσοι διοβεσοι Διοπλοι 2ος δισοραι δισορες δυβηρες Παιονες πεδιαδα Σκομιο Ορβηλος Δαρειος Μεγαβουζος Δολιονες Προποντιδα Μοισια Αισηπος Ρονδακος μυθολογια Κυζικος Αινεας Αινητη Ιασονας ιασων Αργοναυτικη αργοναυτες προποντις δολογκοι Δολογκιας Δολογγος, Κρονος νυμφη Θρακη δρωοι Παιονια εβριτες επιγραφες ευανθις Περινθος ευμολπιας γενος Ευμολπιδες τελεστης Ελευσινια Μυστηρια ελευσις ελευσινα ευμολπιαδα Ζαιελεις νομισμα κενταυρος ΖΑΙΕΛΕΩΝ, τριγωνο εγκοιλο Ζεβυθιδες Ζιβυθισες γνησιοι θρασσαι θρασσες ζηρανιοι Θεοπομπος ηδωνες Ηδωνοι ηδωνις Ηδωνιδα ρους Κερκινιτις γεναρχης Ηδωνος Μυθικος Λυκουργος, Διονυσιακος κυκλος Διοδωρος Σικελιωτης ηρακληις Ηρακλειδες θρανιψοι Τρανιψοι θυνοι Αστοι Ευξεινος Θυννοι, Θυννος φινευς Φινεας ναυαγοι φιλανθρωπια φιλος ιππημολγοι Ιππομολγοι Ιππημολγοι Ιππομολγοι Νομαδικος νομαδες Αβιοι Γαλακτοφαγοι Σκυθικος ιππειο γαλα ιππος Αισχυλος ιστροι Ενετοι δαλματια Αψυριδες νησοι καινοι Καινικοι Καινικη Εργινιος διαβοητος απανθρωπια Διηγυλις Διηγυλης Ευμενης Α Περγαμος καλλιπιδαι καλλιπιδες Ευρωπαικη σαρματια, Υπανις υπανης Αρπιοι Καρπιανοι Καρπιδες καπρονται καπροντες ιωνες καρπιανοι Καρπιανοι Καρποι Καρποι Φιλιππος ο Μακεδων κεβρηνιοι κεβρηνοι αρισβος, παραποταμος κενδρεισεις Κενδρισηις κικκονες Βισσονες Βισσωνες Κικων Απολλων πεζος ιππεις πολιτισμενος Σακη Ζωνη Ξανθεια Ξανθη, Ισμαρος μυστης Ορφεας ορφευς κοραλλοι Αιμος κοραλοι κορπιλοι Κρηστωνες Κρηστωνια Βολβη κινδραι κινδρες Ηρωδιανος Γονδροι Κλυδωνες γυναικα κοιλητοι Κοιλαλητοι Κοιλαληται Ανδρειος Τιβεριος Κοιλητες κολπηλοι Κορπιλλοι Κροβυζοι Κροβυζαι Κροβυζες Βαρυσθενης αθρυς, Νοης Αρτανης Μικρη Ζυρας κροσσαιοι Κρουσσαια, Κρουσιαδα Κρουσιδα γη, χαλκιδικη Θερμαικος Ανθεμουντας Βοττικη ανθεμους κροσαιοι Κρουσαια, Λαιαιοι Σιταλκης 429 λαινοι Λαιαιοι Λαιος, Λαινας, μαδοι, Μαιδοι, Μαιδαροι φιλοπολεμος Μαιδικη Μακεδονια Ιαμφορινα, Συλλας, Μιθριδατης Ε μελανδιται μελανδιτες Ξενοφωντας Μαισαδης ξενοφων μελινοφαγοι μελινη μαχαιρι Μιμαλλονες Μιμαλονες μοισοι ηθη και εθιμα ευσεβεις δικαιοι μελι τυρι εμψυχο ευσέεβεια χορτοφαγοι vegan Τρωαδa μυγδονες Μυγδονια Θερμη αρης Καλλιοπη Μυγδων Περγαμηνη ερμος ολυμπος Εχεδωρος Γαλλικος μυρμιδονες φωκις Φωκιδα ομηρικός Αχιλλευς αχιλλεας Φθια Ελλας, Νιψαιοι Απολλωνια Μεσημβρια Νιψα αμαχητι Σκιρμιαδες 513 Σκυθια νομαιοι Σκυθης, ξανθοι Ξανθιοι Ξανθος Οβουληνσιοι Γεωγραφικα Κροβυζια οδομαντοι Οδομαντικη Μηδικοι Πιεροι πιερες Σατρες μεταλλειο Οδαμας, Παιονας παιων Σιθων Πολλης οδρυσαι Κυψελα, Οδησσος πρωτοελληνικη πελασγικη οικογενεια Διακο νομισματα 5ος Οδρυσος Κλημης ο Αλεξανδρευς μαχιμωτατος αριστος πολιτειακη οργανωση κοινωνικη 513 προδιαλεκτικο ιδιωμα πελασγοελληνικη προφορα αγριιφωνοι πελασγοι Λεξικον βραχυφωνοι Τηρης 6ος Σιταλκης Ουσκουδαμα Αρισβας Τονζος Αδριανουπολη Αδριανουπολις εθνος γεωργια ιππικο σατραπης Σευθης Γ Ορεσκοι ληκ Leake Σατρες ιερεις χρυσαφι, αργυρος ηλεκτρο ασημι Ουσδικητικοι ουσδικησικη Πεκινοι Περεσαδυες Ροδοπηις ρονδαι Ρονδαιοι ρονδες Γονδροι σαβοι Ευσταθιος Σαβες Βακχοι διαλεκτος Σαβαζιος μεμυημενοι σαιοι Σαμοθρακη Σιντοι Σιντιες Σαπαιοι σιντες σινται σακες Σακοι σαπαιοι Σαπαι Σαπαικη στρατηγια σαραπαραι κεφαλοτομοι Αρμενια Θηριωδεις απειθεις σαραπαρες σατρες μεταλλεια μαντειον σατροκενται σατροκεντες σουρες Σελλαι Σελλιωται Σελλες Σελλιωτες σερδοι Σερδικη Σιθωνες Τορωναιος σιγγιτικος σινδομαναιοι σιναι, Σινες σιντιες Λημνος Σαινες Σαιναι σιρες / Σιρρες Σερρες σιροπαιονες Παιοπλες Δοιρανη, απατη σκλαβοι ταυριανη σκαιοι Σκεβοαι Σκεβοες Τρωας Ελλησποντος σκομβροι Σκυθαι Νομαιοι, σκυζεσθαι οργιλωτατοι οργιλος σκυρμιαδαι σκυρμιαδες Νιψαιοι 513 σμολενοι Τσαρος Συμεώων Βουλγαροι σουκκοι / Σουκοι Σουκας Σουκιδανα στενο Σουκις, Τεριζοι Ελλανικος τετραχωριται τετραχωριτες Τετρακωμοι Τιλαταιοι Σκομβρος Σκομιο ορος Οισκος Χαλκιδεις χαλκιδα 432 Αθηναιοι αθηνα τραλλεις Τραλλιοι μισθοφοροι δημιοι βασιλεις δωρο Αγησιλαος Τραλλεις αργος Αργειοι τρανιψαι τρανιψες Τρανιψοι Κυρου Αναβαση κυρος αναβασις τραυσιοι γεννηση γεννα κλαμα θανατος γελιο χαρα τρηρες / Τρυρες Σκομιον ισκος Τριβαλλοι Τιλαταιοι 492 τριβαλοι Τρυραι εμφυλιος διαμαχη Συρμος 355 Ιλλυριοι ιλλυρια βλεμμα βασκανο, φθονος ματι βασκανια ματιασμα γητεια γητεμα τριζοι τρισυλαι τρισυλες τρωγλοδυται τρωγλοδυτες υπερπαιονες 3ος Βεροη βερροη λεκανη Cagnat Δημητρωφ υψαλτοι υψαλται υψαλτες υστερη Μυσοι τριβαλοι Πολυαινος Αμμιανος θρακικη καταληξη δαβα συνοικισμος δαμα δαμος / δημος dam παρα πολις, πολη αραβοσιτος καλαμποκι διγηρες Διγεροι Πλινιος Μαιδοι οχθη ποταμος Στρυμονας Βισαλται Βησσοι Νεστος

Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ