Της ηθοποιού Μαριάννας
Καστανίας,
Ας ξεκινήσουμε από το τρίτο!
Τώρα αν το ονομάσουμε
τσουνάμι ή κάτι άλλο (κλιματική αλλαγή, επισιτιστική κρίση, ενέργεια,
εξωγήινοι) δεν έχει σημασία. Η ταχύτητα με την οποίαν αλλάζει ο κόσμος φαίνεται
να μας καθιστά ανίκανους να παρακολουθήσουμε τις ραγδαίες εξελίξεις ή όχι;
Μοιάζει σαν να χάνουμε την
πραγματικότητα από την ουσία ή όχι;
Τα κέντρα αποφάσεων... σε
όλους τους τομείς φαίνεται πως έχουν οργανώσει και ελέγχουν πολύ καλά την
γενική πορεία της Ανθρωπότητας σε Εθνικό Παγκόσμιο Πεδίο και εμείς οι απλοί
πολίτες αδυνατούμε να επέμβουμε στο "Κοινωνικό Γίγνεσθαι για να το
διαφοροποιήσουμε;
Έτσι αυτοτοποθετουμεθα εκ των
πραγμάτων,στο περιθώριο της ιστορίας και το μόνο που μας απομένει είναι ο
πικρός σχολιασμός των γεγονότων και ίσως μια γραφική διαμαρτυρία;
Σε χαλεπους καιρούς όπως αυτοί
της εποχής μας, που μένονται καταιγίδες, τσουναμια, θύελλες και άνεμοι
καταστροφής... η αισιοδοξία είναι τελικά ένας τρόπος και στάση ζωής;
ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ή ΑΦΕΛΕΙΑ;
Σε αυτή την αμφιλεγόμενη
περίοδο των ανοιγμάτων, εδώ παπάς εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;
Σε αυτήν την αμφιλεγόμενη
περίοδο των λιποταξιων των ανησυχιών και των ακατανοητων ζυμώσεων (πολιτικών),
η καλλιτεχνική μου φύση ως ηθοποιός,με αισιοδοξία κάνει άλλο ένα βήμα και
προχωρεί ήρεμα και με νηνεμία, ζήτημα αισιοδοξίας; Ίσως να και πίστης και
πεποίθησης, ότι καμία φωνή δεν πάει χαμένη. Τα προβλήματα είναι πολλά (Εθνικά
Οικονομικά, Πολιτιστικά, Δημοσιογραφικά, Εκπαιδευτικά, Συνταξιοδοτικά,
Επιστημονικά, Ιατρικά κλπ.).
Τώρα είναι ώρα αποφάσεων και
προσπάθειας, χωρίς να παραμερίζουμε τις μεμονωμένες θετικές ενέργειες, χωρίς να
παραβλέπουμε τους έντιμους αγώνες αρκετών, αναρωτιόμαστε όλοι, φτάνουν όλα
αυτά, για να μας καταστήσουν αισιόδοξους;
Μήπως πρέπει να αφεθουμε
νωχελικα στις αστικές και μικροαστικές καταναλωτικές απολαύσεις του
συστήματος... με τα "προνόμια"... βυθισμένοι μακάρια, σε μια
μοιρολατρική υπνηλία, υπερεθνικής ισοπέδωσης...;
Έχουμε λόγους κάποιοι από
εμάς τους απλούς πολίτες να είμαστε αισιόδοξοι;
Μήπως όλοι εμείς αφελώς
πορευόμαστε σε μια εγωλατρικη αυταπάτη;
Όχι βέβαια. Όλοι εμείς που
αισιοδοξούμε, έχουμε συνείδηση,ότι η αισιοδοξία είναι ένα μικρό δροσερό κύμα και
αύριο μεγάλο,που μάχεται να θέσει σε κίνηση το παροπλισμένο καράβι που λέγεται
"Ελληνική Κοινωνία" "Έλληνας Πολίτης".
Το μήνυμα βρίσκεται στην
συμπόρευση και γιατί όχι στην ποιοτική καθαρότητα και ασφαλώς στην αναγκαία
κάποτε "ενότητα" όλων των Ελλήνων!
Ένα συμπέρασμα πάντως βγαίνει
αβίαστα. Χωρις προσπάθεια,ξεκαθαρισμένα σχέδια, συγκεκριμένους στόχους, πίστη
και πάνω από όλα, χωρίς καθαρές προθέσεις, κάθε αισιοδοξία καθίσταται "εγκληματική
αφέλεια".
Οι Έλληνες Πολίτες οφείλουν
να αντισταθούν, στην χυδαιότητα που ασύδοτα διαφθείρει επικίνδυνα κάθε έννοια
αξιοπρέπειας και αισθητικής.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
19.2.2023.
Ελληνικη Κοινωνια ελληνας Πολιτης καστανια
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook