Του πρέσβεως
ε.τ., Περικλή Νεάρχου, αντιπροέδρου της ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Την 1η Απριλίου 1955, ο Κυπριακός λαός, με τη
συμπαράσταση ολόκληρου του Ελληνισμού, άρχισε τον απελευθερωτικό, αντιαποικιακό
αγώνα του 1955 - 1959. Ήταν το αποκορύφωμα των μαζικών κινητοποιήσεων και
εκδηλώσεων που οργανώθηκαν στην Ελλάδα και την Κύπρο, μετά τον Β ' Παγκόσμιο
Πόλεμο, για την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιαθέσεως του Χάρτη του Ατλαντικού
και των Ηνωμένων Εθνών και στην περίπτωση της Κύπρου και την Ένωσή της με την
Ελλάδα.
Η Βρετανική αδιαλλαξία δεν άφησε άλλη
διέξοδο. Η Μ. Βρετανία ήθελε να παραμείνει η Κύπρος επ' αόριστον υπό τον έλεγχό της για την
εξυπηρέτηση των στρατηγικών της συμφερόντων στην περιοχή.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΚΥΠΡΟ, ΕΔΩ.
Ο Κυπριακός λαός, υπό την ηγεσία του
Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή, αγωνίσθηκε, με ηρωισμό και πάθος,
και έγραψε νέες σελίδες δόξας και θυσιών στην Ελληνική ιστορία. Ο Γρηγόρης
Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Καραολής και ο Δημητρίου, ο Ευαγόρας
Παλληκαρίδης και τόσοι άλλοι έγιναν πανελλήνια
σύμβολα εθνικών αγώνων και αυτοθυσίας.
Η ανάμειξη της Τουρκίας στο Κυπριακό, με
Βρετανική υποκίνηση, και οι διεθνείς συσχετισμοί ισχύος και σκοπιμότητας δεν
επέτρεψαν στην Κύπρο να επιτύχει το ιδεώδες που επεδίωκε. Επεβλήθη σ' αυτήν, ως
προϊόν συμβιβασμού, το 1959 - 60, λύση δεσμευμένης ανεξαρτησίας. Αυτή έδωσε
στον Κυπριακό λαό μια ορισμένη ανεξαρτησία, αλλά ταυτόχρονα τη
φαλκίδευσε με δυσανάλογα προνόμια στη μικρή Τουρκοκυπριακή μειοψηφία του 18 %,
εισήγαγε ένα διαιρετικό σύνταγμα και
έδωσε δικαιώματα εγγυήσεων στην Άγκυρα.
Ο αγώνας για την απαλλαγή από τις άδικες
και μη λειτουργικές Συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου και για την κατάκτηση μιας
πραγματικής και πλήρους ανεξαρτησίας, που θ' ανταποκρινόταν στο δικαίωμα
αυτοδιαθέσεως του Κυπριακού λαού, ήταν αναπόφευκτος.
Η νέα περίοδος, μετά την κρίση του 1963 - 1964,
πήρε τη μορφή ενός συνεχούς αγώνα για την
προάσπιση του ενιαίου Κυπριακού κράτους και την αποτροπή της διχοτομήσεως. Ο
αγώνας αυτός υπονομεύθηκε τελικά από το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας του
Ιωαννίδη, που άνοιξε την πόρτα στην Τουρκική εισβολή. Η παθητική πολιτική της
μη επεμβάσεως, που ακολούθησε, στη συνέχεια, η Κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή της
Μεταπολιτεύσεως, επέτρεψε στην Άγκυρα να ολοκληρώσει το έγκλημα της Κύπρου και
να καταλάβει τελικά το 37,4% του εδάφους της.
Η Άγκυρα προσπαθεί από τότε να επιβάλει την
αναγνώριση και τη νομιμοποίηση των κατεχομένων, μέσα από μια δήθεν
ομοσπονδιακή λύση δυο ίσων μερών, που θα της εξασφάλιζε επιπλέον τον
γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, εφόσον καμιά απόφαση
δεν θα μπορούσε να ληφθεί χωρίς τη συναίνεση της Αγκύρας, που ελέγχει τους
Τουρκοκυπρίους.
Η απόρριψη του επαίσχυντου σχεδίου Ανάν, το
2004, που έγινε προσπάθεια να επιβληθεί εκβιαστικά στον Κυπριακό λαό, με
αθέμιτη σύνδεση της αποδοχής του με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
είναι ένα ορόσημο αγώνων του Κυπριακού λαού, υπό την
εμπνευσμένη τότε ηγεσία του αείμνηστου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου.
Η εκλογή ενός νέου Προέδρου στην Κύπρο,
του Νίκου Χριστοδουλίδη, και η απόρριψη από τον Κυπριακό
λαό των υποψηφίων αντιστοίχως του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, που ήταν αναφανδόν υπέρ μιας «λύσεως»
διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, ανοίγει ένα παράθυρο
ελπίδας για επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής και κατοχής
και για τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής.
Η Πατριωτική Ένωση χαιρετίζει την επέτειο της
1ης Απριλίου, ως ένα σύμβολο εθνικών αγώνων για την ελευθερία και πηγή δόξας
και υπερηφάνειας για τον Κυπριακό λαό.
Εκφράζει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη
της σήμερα στους αγώνες για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την
αποτροπή απαράδεκτης «λύσεως», που θα υπήγαγε ολόκληρη την Κύπρο στον Τουρκικό
γεωπολιτικό έλεγχο.
Η Κύπρος είναι αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού
εθνικού χώρου και Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να ασκούν κοινή εθνική πολιτική
στο Κυπριακό. Στο πλαίσιο αυτό, είναι απαραίτητη και επείγουσα η εφαρμογή στην
πράξη του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.
Ο Κυπριακός λαός δεν πρέπει ποτέ να δεχθεί
απαράδεκτη δήθεν «λύση» του Κυπριακού, που θα ανεγνώριζε και θα νομιμοποιούσε τα
τετελεσμένα της Τουρκικής κατοχής. Η Κύπρος είναι χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής
Ενώσεως και οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού πρέπει να
σέβεται την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κύπρου, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τα
ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις.
Η Ελλάδα δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψει στην Άγκυρα να επιβάλει στην Κύπρο τη λύση που επιδιώκει, γιατί αυτό θα έδινε στην Άγκυρα μια μεγάλη, στρατηγική νίκη σε βάρος του Ελληνισμού και θα τη βοηθούσε να προωθήσει τα ηγεμονικά της σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΠΗΓΗ: ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, 4.4.2023. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 4.4.2023.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook