Του καθηγητή φιλόλογου Πέτρου Ιωαννίδη
Είναι
κοινό κτήμα, διότι συνδέεται άμεσα με την ΙΣΤΟΡΙΑ μας, την ΠΑΡΑΔΟΣΗ μας, την
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ μας, την ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ μας και την ΣΥΝΕΧΕΙΑ, την ΕΠΙΒΙΩΣΗ και την
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Κληροδοτήσαμε
το ΑΙΟΛΙΚΟ – ΧΑΛΚΙΔΙΚΟ / ΕΥΒΟΪΚΟ (καταχρηστικώς ''ΛΑΤΙΝΙΚΟ'') στη ΔΥΣΗ που μέσω
των λατινογενών εθνών και γλωσσων πέρασε σε ευρύτερη χρήση ανά τον κόσμο. Και
το ΚΥΡΙΛΛΙΚΟ στην ΑΝΑΤΟΛΗ, βασισμένο στην ελληνική μεγαλογράμματη γραφή του 9ου
μ.Χ. αιώνα που χρησιμοποιείται σήμερα από τους σλαβικούς λαούς.
Την Τετάρτη 10.5.2023, είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάσω το 29ο πνευματικό τέκνο του διακεκριμένου συγγραφέως, κλασσικού φιλολόγου και ιστορικού Αντωνίου Α. Αντωνάκου, που είναι καρπός πολυετούς και ποιλύμοχθης ερεύνης, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών.
Η
ΙΣΤΟΡΙΑ ΞΑΝΑ-ΓΡΑΦΕΤΑΙ
Επειδή το «Γλωσσοπόνημα[1]» του
συγγραφέα ξαναγράφει την Ιστορία του Ελληνικού Αλφαβήτου με «χρυσά» αυθεντικά
γράμματα και όχι αυθαίρετα κατασκευάσματα έκρινα φρόνιμο να σας παρουσιάσω
κάποια αποσπάσματα από την κριτική
μου εισήγηση[1] γι' αυτό.
Το παρόν «Γλωσσοπόνημα» βάζει την
ταφόπετρα στο αφήγημα της φοινικικής προέλευσης του Ελληνικού Αλφαβήτου με
συγκεκριμένα παραθέματα από τον θησαυρό της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, που
μέχρι σήμερα απεσιωπώντο και που δεν σηκώνουν καμμία αμφισβήτηση.
Πριν από (30) χρόνια είχα
προτείνει στον Συνάδελφο και Φίλο Αντώνη να γράψει ένα βιβλίο που να
αποδεικνύει την Ελληνικότητα του Αλφαβήτου μας. Αυτό σήμερα έγινε πράξη. Κι
εμείς βρισκόμαστε εδώ για να σας το παρουσιάσουμε.
Εμείς τώρα είμαστε εκτός της
Εκπαίδευσης, συνεχίζουμε όμως, ο καθένας από το μετερίζι του, να υπηρετούμε
πάντα την ΠΑΙΔΕΙΑ και την ΑΛΗΘΕΙΑ, όπως
οφείλει να διακονεί κάθε εμπνευσμένος Δάσκαλος. Θέλω όμως να πιστεύω ότι έχουμε
αφήσει πίσω μας καλή σπορά!
Ήταν στόχος ζωής του συγγραφέα
αυτό το έργο, που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία μετά από μια πνευματική οδύσσεια
που κατέληξε στην Ιθάκη της Αλήθειας, αφού περιπλανήθηκε σε πολλές θάλασσες κι
αφού βούτηξε βαθιά μέσα στα ιερά νάματα του θησαυρού της Αρχαίας Ελληνικής
Γραμματείας, διότι όπως τονίζει κι ο πατέρας της Ατομικής Θεωρίας Δημόκριτος, 470-370, «ἐτειῆ δέ οὐδέν ἴδμεν· ἐν βυθῷ γάρ ἡ Ἀλήθεια».
(Διογένης
Λαέρτιος, 3ος μ.Χ. «ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ», βιβλίο 9, 72, 10)
Το ψευδοαφήγημα των Φοινικολάγνων καταρρέει ως χάρτινος πύργος μέσα από τις πηγές και τα επιστημονικά επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας.
Το «Γλωσσοπόνημα»
κυκλοφορείται από το Σεπτέμβριο του 2022 (Α΄έκδοση) και μέχρι σήμερα δεν έχει
δεχτεί καμμία αρνητική κριτική ή επιστημονική αιτιολογημένη / τεκμηριωμένη
αμφισβήτηση.
Αποκαθιστά την Αλήθεια και
αποσκορακίζει τα μυθεύματα της δήθεν φοινικικής προέλευσης του Ελληνικού
Αλφαβητου.
Το «Γλωσσοπόνημα» αποδεικνύει πάντα με πρωτογενείς πηγές την Ελληνικότητα της πόλης Φοινίκης, του Φοίνικος, του Κάδμου, που αποτελεί και τη λέξη -κλειδί για την αποκαθήλωση της φοινικικής θεωρίας.
Ο Κάδμος[2]
συνέδραμε στον επαναπατρισμό του Παλαιού Ελληνικού αλφαβήτου εκ δεκαέξ
γραμμάτων, ήτοι του Αρχαίου Πελασγικού Αλφαβήτου στην ηπειρωτική Ελλάδα από την
Ελληνική Φοινίκη, γεγονός που συνέβη κάποιους αιώνες νωρίτερα από την εποχή που
τον τοποθετούν (σ. 69).
Ο Κάδμος δηλαδή ουσιαστικώς υπενθύμισε στους Έλληνες το δικό τους αλφάβητο, το οποίο οι ίδιοι είχαν απολέσει με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα (σ. 73).
Η
Γραφή των Φοινίκων προσαγορεύεται «Πελασγική», εφόσον αποτελεί κοινή πεποίθηση
ότι πρόκειται για Προκατακλυσμιαία Πελασγική γραφή.
Οι όροι «Πελασγικά», «Φοινίκεια ή Φοινικήια» και «Καδμήϊα» Γράμματα είναι
ταυτόσημοι και δηλώνουν τον Λαό (Πελασγοί) που
χρησιμοποιούσε το Αλφάβητο στην περιοχή της Ελληνικής Φοινίκης, τη Γεωγραφική
Περιοχή (Φοινίκη) από την οποία μεταφέρθηκαν τα γράμματα στην κυρίως Ελλάδα και το Πρόσωπο
(ο Κάδμος), που είναι ο κομιστής των Γραμμάτων στην Ελλάδα.
Αποστομωτική απάντηση για το ότι
τα «Καδμήια» Γράμματα είναι
Ελληνικά δίνουν οι έγκριτοι Λεξικογράφοι και διαπρεπείς φιλόλογοι Henry Liddell (1811-1898)
και Robert Scott (1811-1887) στο λήμμα «ΚΑΔΜΟΣ» σελ. 555
στο ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΓΛΩΣΣΗΣ.
Οι διαφορετικές απόψεις που δεν
εξυπηρετούν τη συμβατική κατεστημένη άποψη «φονεύονται διά της σιγής»
όπως λέει ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος, 518-443.
«Θνᾴσκει δέ σιγαθέν καλόν ἔργον» (Fragment 121,4)
(= Αφανίζεται το όμορφο δημιούργημα, όταν το σκεπάσει η σιωπή! Πεθαίνει/λησμονιέται όποιο όμορφο έργο δεν ακούγεται).
Εμείς όμως ας διαψεύσουμε τους
Φοινικολάγνους προτάσσοντας το «αντι-πινδάρειο» ρητό αφού πρώτα μελετήσουμε το
έργο και το διαδώσουμε:
«Θάλλει δέ θορυβηθέν καλόν ἔργον»
(= Ακμάζει/ευδοκιμεί το όμορφο
δηιούργημα όταν ακούγεται, διατυμπανίζεται).
Το επίμαχο λήμμα: ΚΑΔΜΟΣ και τα ΚΑΔΜΗΪΑ
ΓΡΑΜΜΑΤΑ, σημείο ΤΡΙΒΗΣ αλλά και ΣΥΝ-ΤΡΙΒΗΣ της Φοινικικής θεωρίας.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ
ΦΟΙΝΙΚΟΛΑΓΝΩΝ: Η ΑΓΝΟΙΑ, Η ΑΜΕΛΕΙΑ και η
ΑΦΕΛΕΙΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΜΕΘΟΔΟΣ
ΤΟΥΣ: Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ, Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ
και η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ πληροφοριών του συγκεκριμένου αποσπάσματος.
Η Α΄αυθεντική έκδοση του Λεξικού
του 1843 (από τους Liddell and Scott) αναφέρει σε ελληνική μετάφραση
από τα Αγγλικα:
«Ὁ Κάδμος λέγεται ὅτι ἤνεγκεν ἐκ Φοινίκης τό παλαιόν Ἑλληνικόν ἀλφάβητον
ἐκ δεκαέξ γραμμάτων, ὁπόθεν ταῦτα ἐκλήθησαν Καδμήϊα ἤ Φοινικήϊα γράμματα (Ηρόδοτος, 5, 58, 59). Ταῦτα
βραδύτερον ηὐξήθησαν τῇ
προσθήκῃ ἄλλων ὀκτώ γραμμάτων, καλουμένων Ἰωνικῶν, η ω θ φ χ ζ ξ ψ»
Η Θ΄νέα αναθεωρημένη έκδοση του Λεξικού του 1940 (από τους Jones and MkKerzie) έχει παρατύπως και αυθαιρέτως παραποιηθεί καθώς αναφέρει σε ελληνική μετάφραση από τα Αγγλικά: «Καδμήϊα
γράμματα, το αλφάβητο, που εικάζεται ότι τα έχει φέρει ο Κάδμος από τη Φοινίκη, Ηρόδ.
5, 59».
ΤΛΗΜΟΝΕΣ
ΦΙΛΕΒΔΟΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ!
Να θυμάστε πάντα τη συμβουλή του μάντη Τειρεσία προς τον
τύραννο Κρέοντα: «ὅσῳ
κράτιστον κτημάτων εὐβουλία», (Σοφοκλής, 496-406, «ΑΝΤΙΓΟΝΗ», στ. 1050).
(= Πόσο ανώτερο απ' όλα τα αγαθά
είναι η Oρθή
Kρίση).
Την ημέρα της κρίσεως, 21-5-23,
την χρειάζεστε, πιστεύω να την εφαρμόσετε, για να μη μετανιώσετε!
Αλλά και από τον Μονόλογο της Ιοκάστης το: «Οὐδ᾽ὁποῖ ἀνήρ ἔννους τά καινά τοῖς πάλαι τεκμαίρεται ἀλλ᾽ἐστί τοῦ λέγοντος». (Σοφοκλής, «ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ»,
στ. 915-916).
(= Και δεν βγάζει συμπεράσματα για τα καινούργια από τα παλιά, όπως θα έκανε ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, αλλά είναι έρμαιο όποιου δημαγωγεί, αγορεύει).
ΠΗΓΗ: Από την στήλη «ΕΤΥΜΟΛΟΓΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ - ἄπιτε», από την ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου του καθηγητού Αντ. Α. Αντωνάκου «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ - ΟΙ ΑΠΟΣΙΩΠΗΘΕΙΣΕΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 17.5.2023.
[1] Γλωσσοπόνημα: νεότευκτη
λέξη που σημαίνει:
α) ειναι δημιούργημα πολλού μόχθου για τη Γλώσσα
και
β) επειδή προκαλεί πόνο γιατι
αποκαλύπτει αλήθειες.
[2] Κάδμος: όνομα
ελληνικότατο παραγόμενο από το ρήμα «κάζω» του οποίου
ο Παρακείμενος είναι «κέκαδμαι» και
σημαίνει καλλωπίζω, κοσμώ, κεκαδμένος, ὅ ἐστί κεκοσμημένος ἔτι δέ καί ὁ Κάδμος (Ευσταθίου Θεσ/κης, «Παρεκβολαί εἰς τήν Ὁμήρου Ἰλιάδα».
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook