Έναν τεράστιο κρατήρα,
διαμέτρου 100 μ., από μετεωρίτη, ο οποίος παρέμενε κρυμμένος στον πυθμένα του
Ευβοϊκού Κόλπου για τουλάχιστον 14.000 χρόνια, αντίκρυσαν Έλληνες επιστήμονες,
σε βάθος 80 μ.!
«Είναι η πρώτη φορά που στον
βυθό των ελληνικών θαλασσών ανακαλύπτεται η ύπαρξη ενός τέτοιου φυσικού
συμβάντος. Και μάλιστα με διαστάσεις που ξεπερνούν κάθε φαντασία! Ο μετεωρίτης,
που εκείνην την εποχή προσέκρουσε με σφοδρότητα στην περιοχή του Ευβοϊκού
Κόλπου (τότε ήταν ακόμη στεριά) δημιούργησε έναν κρατήρα με διάμετρο 100 μ. και
βάθος 50 μ.! Το γεγονός αυτό άλλωστε έκανε τους Έλληνες επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ
να μην υποψιαστούν, από την πρώτη στιγμή, ότι επρόκειτο για κρατήρα από
μετεωρίτη, αλλά να θεωρήσουν ότι επρόκειτο για ένα γεωλογικό φαινόμενο, που
συσχετιζόταν με την ύπαρξη υποθαλάσσιων σεισμικών ρηγμάτων στην περιοχή.
Η αναπάντεχη ανακάλυψη έγινε, όταν οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ ευρίσκονταν με το ωκεανογραφικό σκάφος «Αιγαίο» στην περιοχή ανάμεσα στην Λάρυμνα Φθιώτιδας και το όρος Κονδύλι (σ.σ: Καντήλιο ή Κανδήλιο ή Κανδήλι ή Κανδήλη ή Καντήλι) Ευβοίας, με σκοπό να χαρτογραφήσουν τα ενεργά ρήγματα και τις υποθαλάσσιες κατολισθήσεις. Ανάμεσα στα ερευνητικά όργανα υπήρχε και το ηχοβολιστικό μηχάνημα πλευρικής σάρωσης (σόναρ), το οποίο αποτύπωνε τον πυθμένα. Σε κάποια στιγμή, η οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή με την οποία ήταν συνδεδεμένο, εμφάνισε ένα μεγάλο άνοιγμα σαν πηγάδι, στον γενικά επίπεδο πυθμένα.
«Εκείνην την στιγμή, αυτό που
είδαμε στο μόνιτορ μας προκάλεσε μεγάλη έκπληξη», είπε ο κ. Δ. Σακελλαρίου. «Ο
λόγος ήταν ότι τα επιστημονικά δεδομένα που είχαμε για την γεωλογία της
περιοχής δεν δικαιολογούσαν την ύπαρξη ενός τόσο μεγάλου κοιλώματος». Οι
επιστήμονες εγνώριζαν ότι ο πυθμένας του βόρειου Ευβοϊκού Κόλπου αποτελείται
από αρκετές στρώσεις ιζημάτων, οι οποίες έχουν πάχος εκατοντάδες μέτρα. Ο
Κόλπος έχει και στις δύο του πλευρές σεισμικά ρήγματα, τα οποία και τον εδημιούργησαν
εξ αιτίας της δραστηριότητάς τους, πριν από χιλιάδες χρόνια. Σε ένα τέτοιο
περιβάλλον, η ύπαρξη του κρατήρα φάνταζε ανεξήγητη.
Έτσι η πρώτη ερμηνεία που «δώσαμε ήταν ότι επρόκειτο για κάποια γεωθερμική πηγή, από την οποία αναβλύζει ζεστό νερό. Στην περιοχή υπάρχουν θερμές πηγές, όπως λ.χ. στην Αιδηψό Ευβοίας, τον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας, και μάλιστα αυτές οι πηγές διέρχονται μέσα από ρήγματα». Το σενάριο αυτό όμως αποκλείσθηκε και την θέση του επήρε η άποψη ότι, ίσως, να επρόκειτο για κρατήρες διαφυγής αερίων, οι οποίοι εκλύουν μεθάνιο. Οι κρατήρες αυτοί, όμως, βρίσκονται συνήθως σε ομάδες και επί πλέον τα επιστημονικά όργανα των ειδικών δεν ανίχνευσαν κανένα είδος αερίου. «Μπορεί όμως να είναι κρατήρας ηφαιστείου!», ακούσθηκε αμέσως μετά μια άλλη άποψη. Ούτε όμως και αυτό συνέβαινε επειδή στην περιοχή δεν υπάρχει καμμία ένδειξη ηφαιστειακής δραστηριότητος και το πιο κοντινό ηφαίστειο, οι Λιχάδες, είναι ανενεργό εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Αφού, λοιπόν, απέκλεισαν όλα
τα ενδεχόμενα, οι Έλληνες ειδικοί οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για
κρατήρα μετεωρίτη, που είχε προσκρούσει στο έδαφος κατά την εποχή της
Τελευταίας Παγετώδους Περιόδου.
ΠΗΓΗ: Στ. Κρίκκης «Μετεωρίτης
στον Ευβοϊκό!», εφημ. “ΤΑ Νέα”, 12.11.2008. Και ΕΥΒΟΙΑ portal. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 13.11.2008.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook