Του Γιώργου Λεκάκη
Η Στερνατία[1] ή απλά
Χώρα / Chóra, στα grico, είναι στην επαρχία Λουπίων / Lecce στην Απουλία της Μεγάλης
Ελλάδος, της Κάτω Ιταλίας, στον 40ό παράλληλο [40°13′N 18°14′E], 16 χλμ. νότια-νοτιοανατολικά του Λέτσε.
Είναι μέρος της Grecìa
Salentina, ενός «γλωσσικού νησιού» του Σαλέντο, όπου ομιλείται μια αρχαία γλώσσα
ελληνικής προέλευσης, η grico ή τα «κατωιταλιώτικα».
Η έρευνα «State of linguistic Greekness in the neo-Greek island of Terra
d'Otranto», που πραγματοποιήθηκε μεταξύ Απριλίου και Νοεμβρίου 1964 από τον B. Σπανό, έδειξε ότι η Sternatia είναι ο δήμος του ελληνικού Salento με τον
μεγαλύτερο αριθμό ομιλητών της grico: την
μιλούσε το 74,9% του συνόλου των κατοίκων της! Ακόμη και σήμερα, η grico ομιλείται από τους κατοίκους της.
Ο Γερμανός γλωσολόγος G.
Rohlfs, ετυμολογεί την πόλη από την ελληνική λέξη στέρνα, και όντως υπάρχουν 4
μεγάλες στέρνες. Αλλά οι στέρνες ήταν κάτι κοινό στα χωριά της περιοχής.
Ο L. Tasselli, λόγιος
του 17ου αιώνα , λέει ότι το τοπωνύμιο προέρχεται από το έθιμο που
είχαν οι εντόπιες γυναίκες, να θρηνούν την απώλεια των αγαπημένων τους ανθρώπων,
κτυπώντας το στέρνο[2] τους! Τρόπο
θρήνου που βρίσκουμε ακόμη και σήμερα στην Μάνη, την Ήπειρο, κ.α. Άλλωστε
για τους Έλληνες ποιητές το στέρνο / στήθος είναι
η έδρα των συναισθημάτων.
Κατ’ άλλους από την μεσαιωνική
βυζαντινή μορφή «στέρνα δια χώρα[3]».
Ο τοπικός ιστορικός Giorgio
Leonardo Filieri προτείνει το «στερνατειά» (= στέρνα, ιαματική ιερή πηγή).
Αναφέρεται και ως «χῶρα
Στερναδίκτης» (Sternadíktis) στα μεσαιωνικά έγγραφα.
Κατοίκηση στην περιοχή έχει
βρεθεί από την νεολιθική εποχή και ιδίας εποχής μενίρ.
Εκατοντάδας θραύσματα και ευρήματα
κεραμικών έχουν βρεθεί σε μια περιοχή, έξω από την πόλη, που ονομάζεται Τσουκαλά
/ Tsukkalà. Χρονολογούνται από την αρχαία έως την ρωμαϊκή περίοδο.
Ο πρώτος οικισμός, βάσει
ανασκαφών, μπορεί να χρονολογηθεί στην περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (3ος
- 5ος αι. μ.Χ.). Με την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Σαλέντο
περιήλθε στην βυζαντινή κυριαρχία, μέχρι την άφιξη των Νορμανδών τον 11ο
αιώνα. Η Στερνατία έγινε έτσι ένα από τα κύρια κέντρα της ελληνόφωνης περιοχής
του Σαλέντο. Είχε τείχη, οχυρωμένο κάστρο και αμυντικούς πύργους. Οι Βυζαντινοί
Έλληνες διέδωσαν τους νόμους τους, τα έθιμά τους και την γλώσσα τους.
Ένα σημαντικό πολιτιστικό
κέντρο, που διαχειρίζονται οι Βασιλειανοί μοναχοί, το Αββαείον του Αγίου
Ζαχαρία, φιλοξένησε αντιγραφείς και την αναπαραγωγή / εκτύπωση βιβλίων
της τεράστιας ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής. Έτσι συνέβαλε στην
πολιτιστική ανάπτυξη της Στερνατίας, αλλά και της διατηρησης της ελληνικής
μνήμης.
Στην Εκκλησία της Μαρίας SS. Assunta (18ου αιώνα)
υπάρχει η «Παναγιά / Madonna της Κωνσταντινούπολης».
Η ελιά αυτή είναι άνω των 600 χρόνων! |
Πολιούχος της κοινότητας
είναι ο άγιος Γεώργιος που εορτάζεται στις 22 Αυγούστου.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης
Ελλάδος περιήγησις» (απόσπ.). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.4.2015.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- AA. VV. «Guide to Sternatia», Γαλατίνα, 1993.
- AA. VV. «Salento. Αρχαία
αρχιτεκτονική και αρχαιολογικοί χώροι», εκδ. del Grifo, 2008.
- P. Palma «Feudalism in Grecìa Salentina», Martano, 2006.
- L. A. Montefusco «Feudal successions in the Terra d'Otranto», εκδ. Salento Heraldic Institute, Λέτσε, 1994.
- G. L. Filieri
«Γράφοντας στο Griko σήμερα».
- «Grecia Salentina: Τέχνη,
Πολιτισμός και Επικράτεια», εκδ. Congedo, 1996,
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Sternatìa / Starnaìtta / Starnaditta.
[2] Στέρνο = το εμπρός μέρος του στήθους > άνω γερμ. stirna = μπροστά.
[3] «στέρνα χθονός» = μεγάλη έκταση γης, που εξογκώνεται σιγά-σιγά > ρωσ. storona = χώρα, παλαιοσλαβ. = prostranŭ = πλατύς, κλπ.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook