Παρά την παραχώρηση
Συντάγματος το 1844 από τον βασιλέα Όθωνα,
μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843, οι αντιμοναρχικές ενέργειες
στην Ελλάδα συνεχίζονταν. Η αντιπολίτευση στον Όθωνα διεκδικούσε περισσότερες
φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, ενίσχυση του
ρόλου της Βουλής, δυναμικότερη εξωτερική πολιτική που θα υλοποιούσε:
- το όραμα της Μεγάλης Ιδέας,
- την σύνδεση της μοναρχίας με
το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα,
ενώ στα παραπάνω θα μπορούσαν
να προστεθούν οι επιδιώξεις διαφόρων ομάδων της ελληνικής κοινωνίας στην νομή
εξουσίας και τα αντικρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων.
Στο πλαίσιο αυτό, οι
αντιμοναρχικές εξεγέρσεις ήταν συνηθισμένο φαινόμενο την τελευταία περίοδο της
οθωνικής βασιλείας.
Σημαντικότερη από αυτές τις εξεγέρσεις ήταν αυτή του Ναυπλίου τον Φεβρουάριο του 1862. Επί κεφαλής της εξέγερσης ήταν:
- οι αντισυνταγματάρχες Αρτέμιος Μίχου και Πάνος Κωροναίος,
- οι ταγματάρχες Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης και Δημήτριος Βότσαρης και άλλοι αξιωματικοί,
- ο πρόξενος του Βελγίου Σπυρίδων Ζαβιτσάνος,
- ο εφέτης Γεώργιος Πετμεζάς,
- ο πρωτοδίκης Πέτρος Μαυρομιχάλης,
- ο δήμαρχος του Ναυπλίου Πολυχρόνιος Ζαφειρόπουλος και
- η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου, κόρη του προεστού των Πατρών
Ανδρέα Καλαμογδάρτη και χήρα του δημάρχου και γερουσιαστή του Ναυπλίου, Σπυρίδωνα
Παπαλεξόπουλου.
Η εξέγερση ξέσπασε την 1η
Φεβρουαρίου του 1862. Οι επαναστάτες έθεσαν υπό τον έλεγχο τους το Ναύπλιο,
ζητώντας την προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού με την συγκρότηση
Εθνοσυνέλευσης. Η αντίδραση του Όθωνα ήταν η συγκέντρωση ισχυρής στρατιωτικής
δύναμης, που κινήθηκε εναντίον των επαναστατών. Μετά την κατάληψη του Άργους,
τα οθωνικά στρατεύματα με επί κεφαλής τον Ελβετό στρατηγό Χαν άρχισαν την
πολιορκία του Ναυπλίου.
Η αποφασιστική μάχη δόθηκε
την 1η Μαρτίου με τα κυβερνητικά στρατεύματα να κάμπτουν την αντίσταση των
επαναστατών.
Τελικώς, στις 24 Μαρτίου
δόθηκε αμνηστία σε όσους συμμετείχαν στην εξέγερση, εκτός από 19 πρωταιτίους,
που μετά από διαπραγματεύσεις αναχώρησαν από την Ελλάδα με προορισμό την
Σμύρνη.
Στις 8 Απριλίου ο
κυβερνητικός στρατός εισήλθε στο Ναύπλιο, αλλά τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο
Όθωνας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα και τον ελληνικό θρόνο.
Δείτε μέσα από τεκμήρια των αρχειακών συλλογών της Κεντρικής Υπηρεσίας των Γενικών Αρχείων του Κράτους:
Τμήμα δικογραφίας εναντίον των αξιωματικών
Πάνου Κορωναίου, Χαράλαμπου Ζυμβρακάκη
και Δημήτριου Βότσαρη
φυλακισμένων στο Παλαμήδι
με την κατηγορία της συνωμοσίας και της εσχάτης προδοσίας,
Ναύπλιο Οκτώβριος 1861
(ΓΑΚ, Κ.Υ., Αρχείο Πάνου Κορωναίου).
Τμήμα έκθεσης του Νομάρχη Αργολιδοκορινθίας
σχετικά με την εξέγερση του Ναυπλίου,
Αθήνα 13 Απριλίου 1862
(ΓΑΚ, Κ.Υ., Αρχείο Πάνου Κορωναίου).
Πιστοποιητικό συμμετοχής στην εξέγερση του Ναυπλίου
του Δεκεμβρίου του 1862 μετά την έξωση του βασιλιά Όθωνα
(ΓΑΚ, Κ.Υ., Αρχείο Υπουργείου Εσωτερικών).
ΠΗΓΗ: ΓΑΚ, 2.3.2024. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.3.2024.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook