Το ελληνόφωνο χωριό Καλημέρα της Απουλίας - του Γ. Λεκάκη

Το ελληνόφωνο χωριό Καλημέρα
της Απουλίας

Του Γιώργου Λεκάκη

Το χωριό Καλημέρα (Calimera / Kalimèra στην grico), στην επαρχία Λυκείου / Lecce στην Απουλία, ευρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας του Σαλέντο, 16 χλμ. νότια της πρωτεύουσας της επαρχίας, στον 40ό παράλληλο [40°15′N 18°17′E].

Ανήκει στην ιστορική περιοχή Grecìa Salentina, όπου ομιλείται ακόμη μια αρχαία γλώσσα ελληνικής προέλευσης, η grico / κατωιταλιώτικα.

Η Αρχαία Ελληνική Στήλη της Καλημέρας

Η μαρμάρινη αρχαία «Στήλη της Καλημέρας» κείται ανάμεσα στις προτομές των Vito Domenico PalumboDe Santis[6] και Gabrieli[7]. Είναι του 4ου αιώνα π.Χ, δωρεά της πόλεως των Αθηνών στην Calimera το 1960 (επί δημαρχίας Αγγ. Τσουκαλά). Το 1957 ο τότε δήμαρχος της Calimera, G. Aprile, είχε ζητήσει από τον τότε Δήμαρχο Αθηναίων (Παυσ. Κατσωτα) με επιστολή του, ένα αρχιτεκτονικό κατάλοιπο ή, τουλάχιστον, μια πέτρα από την Ακρόπολη, ως σύμβολο κοινής καταγωγής και ιδανικής συνέχειας των σχέσεων των δύο πόλεων. Έτσι και έγινε:

Η Στήλη από καθαρό αττικό μάρμαρο, εξαιρετικής κατασκευής, από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, γράφει «Πατροκλεία του Προκλίδη από το Άθμονον[8]» και φέρει ανάγλυφο, που αναπαριστά τον αποχαιρετισμό της Πατρόκλειας. Καλύπτεται από φοινικόφυλλα και είναι διακοσμημένη με λουλούδια, που συμβολίζουν την παρατεταμένη γαλήνη του θανάτου. Είναι ένα από τα καλύτερα γνωστά δείγματα αρχαίων ελληνικών ταφικών μνημείων: Η τέλεια αρμονία της μαγεύει όσους την κοιτούν - ακόμη κι αν το κεντρικό ανάγλυφο είναι λίγο διαβρωμένο από τον χρόνο και έχει συγκολληθεί. Στεγάζεται σε αρχαιοελληνικού τύπου μνημείο, με πέτρα από το Soleto, στο μετωπο του οποίου είναι χαραγμένο η απάντηση των εντοπίων: «Zeni' su en ise ettù 'sti Kalimera» / «Ξένη δεν είσαι εδώ στην Καλημέρα», στίχος από το ομώνυμο ποίημα του Brizio Montinaro, εντοπίου ηθοποιού και συγγραφέα.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

Το ελληνικό τοπωνύμιο Καλημέρα (Kalimèra), προέρχεται:

        - είτε από την ελληνική ευχή «καλημέρα!»

        - ή, από το καλό μέρος / συνοικία (kallá meréa).

        - ή έχει βυζαντινή προέλευση από το Καλλίστη (> Calliste > Alliste, Galugnano), κ.ά.

        - ή από ένα ρητό των κατοίκων του, επίσης ελληνόφωνου, χωριού Μαρτάνο / Martano - θεωρούνται οι ιδρυτές της Καλημέρας - που είχαν τις βίλες τους εδώ: «Pame, pame, ca simmeri ene kalì emèra!», που σημαίνει «Πάμε (στα κτήματα, τις βίλες), σήμερα, είναι μια όμορφη μέρα!». Άρα από το kalì emèra.

Στα περίχωρα της Καλημέρας υπάρχουν πολυάριθμα μεγαλιθικά μνημεία, μεταξύ των οποίων ντολμέν - τάφοι, που αποτελούνται από τρεις ή περισσότερες πλάκες, στερεωμένες στο έδαφος και πάνω στις οποίες στηρίζεται μια άλλη, μεγαλύτερη πλάκα. Στα 3 χλμ. από την πόλη, στον δρόμο προς το Melendugno, 1 χλμ. μέσα στην ενδοχώρα στα δεξιά, ανάμεσα στα ελαιόδενδρα, ευρίσκεται το περίφημο Dolmen Placa / Πλάκα, που ανακάλυψε ο Κοσμάς Γεωργίου / Cosimo De Giorgi. 

Και των Δαιμόνων[1], από την Εποχή του Χαλκού (τουλάχιστον).


ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πόλις ήταν πάνω στο ρωμαϊκό οδικό σύστημα της Via Traiana Calabra, που συνέδεε τον Υδρούντα / Οτράντο με το Λέτσε και το Βρινδήσιο / Μπρίντιζι.

Όπως και με τα άλλα ελληνόφωνα κέντρα του Σαλέντο, η κατοίκησή της έχει αρχαίες ελληνικές ρίζες, ανήκε στην Μεγάλη Ελλάδα, ενώ γνώρισε και βυζαντινό αποικισμό.

Πιθανώς ο πρώτος πυρήνας της πόλεως εγεννήθη στην περιοχή Masseria San Biagio, όπου ευρέθη αρχαία αγροικία. Το αρχικό σχέδιο της πόλης ήταν σε σχήμα Τ!

Οι τρεις πρώτοι / πρωτόγονοι δρόμοι της, αντιστοιχούν στις σημερινές οδούς Costantini, Mayro και Montinari. Και στους τρεις δρόμους υπήρχαν παραδοσιακά και χαρακτηριστικά σπίτια με προαύλια.

Έως και καθ' όλην την διάρκεια του 19ου αιώνα, ήταν εντελώς ελληνόφωνο χωριό, με οικονομία περιορισμένη στην παραγωγή άνθρακα και (αργότερα και) γλυκοπατάτας.

Μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα ετελείτο η βυζαντινή θρησκευτική τελετή, ακόμη. Αλλά μετά τις αυστηρότητες που επέβαλε το Συμβούλιο του Τριδέντο[2], η ελληνική ιεροτελεστία άρχισε γρήγορα να παρακμάζει. Ο τελευταίος Έλληνας παπάς της Καλημέρα ήταν ο Μάττεσης[3], ο οποίος όμως δολοφονήθηκε (από αγνώστους) το 1621 και αντικαταστάθηκε από έναν… Λατίνο ιερέα (τον Don Troylo Licci). Ο ελληνικός ναός κατεδαφίσθηκε γρήγορα, και αντικαταστάθηκε από τον σημερινό μητροπολιτικό. Το δε αρχείο της ενορίας κάηκε! Περίεργο δεν είναι το γεγονός, ότι μέχρι πριν από 50 χρόνια, ο ιερέας της ενορίας ονομαζόταν ακόμα «παπάς» - όπως στα ελληνικά...

Ο ΙΝ της Παναγίας της Κωνσταντινούπολης, που λειτουργούσε ήδη από τον 16ο αιώνα, κατεδαφίσθηκε την δεκαετία του 1970, και ανηγέρθη νέος, μέσα στον οποίο σώζεται μια τοιχογραφία, του 1603, αφιερωμένη στην Παναγία της Κωνσταντινούπολης…

Η εκκλησία του San Vito και ο Ιερός Βράχος του, ανατολικά του νεκροταφείου, κοντά σε μια από τις εισόδους του αρχαίου Bosco di Calimera, χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Στο κέντρο του μονόκλιτου, προεξέχει από το δάπεδο ένας προχριστιανικός ασβεστολιθικός μεγαλιθικός βράχος, που ακόμη ονομάζεται Ιερός Βράχος του San Vito. Έχει μια τρύπα στην μέση (λέγεται men-an-tol, ή τρύπια πέτρα – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για την ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΙΑΣ ΠΕΤΡΑΣ, ΕΔΩ). Η παράδοση λέει ότι την ΛαμπροΔευτέρα οι άνθρωποι περνούν από την "μαγική" τρύπα για να εξαγνιστούν. Αυτό το έθιμο ανάγεται από τις αρχαίες ελληνικές τελετές γονιμότητος.

 

ΠΑΙΔΕΙΑ

Στις αρχές του 20ού αιώνα άνοιξαν τα πρώτα δημόσια σχολεία, που συχνά γίνονταν μαθήματα μέσα στο σπίτι του δασκάλου. Μόλις τότε οι κάτοικοι άρχισαν να μαθαίνουν τα ιταλικά, ως δεύτερη γλώσσα – και αρχικώς μόνον οι ευγενείς!

 Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γονείς, φοβούμενοι ότι τα παιδιά τους δεν θα μπορούσαν να μάθουν ιταλικά, άρχισαν να μην μεταδίδουν πλέον την ελληνική γλώσσα. Με την έλευση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, από την δεκαετία του 1960, κανένα παιδί δεν έμαθε πια grico. Σήμερα λίγοι προσπαθούν να επαναφέρουν την ελληνική γλώσσα. Στην πραγματικότητα, οι κάτοικοι ξανα-ανακαλύπτουν την ελληνική τους ταυτότητα, μαθαίνοντας οικειοθελώς ελληνικά.

Είναι η γενέτειρα του ελληνιστή Vito Domenico Palumbo[4].

Στο χωριό αναβιώνουν αρχαίες ελληνικές μουσικές παραδόσεις, τραγούδια στην grico (ιδίως κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας), κ.ά. Αν και μια γλωσσική ανάσταση φαίνεται ακόμα μακρινό ενδεχόμενο, γίνεται προσπάθεια μιας πολιτιστικής συνέχειας της αρχαίας Γλώσσας.

Στην Via Costantini[5] αρ. 52, στεγάζεται το «Σπίτι-μουσείο Αγροτικού Πολιτισμού και Πολιτισμού Γκρίκα». Ιδρύθηκε από τον Πολιτιστικό Όμιλο «Γειτονιά» / Ghetonìa»(*) το 2003. Εκτίθενται αντικείμενα (τοπικής κουζίνας, σπιτιού, χειροτεχνίας, ιστορίας, αρχιτεκτονικής και αρχαιολογίας), συνοδεία παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, και βιβλιοθήκη (με 4.000 τόμους εξειδικευμένους στην Grecìa Salentina και το Salento, πτυχιακές διατριβές, αλληλογραφία μεταξύ μελετητών, κλπ.), βιβλιοθήκη εφημερίδων (με περίπου 14.000 άρθρα που αφορούν την περιοχή των ελληνόφωνων χωριών), υλικό πολυμέσων, κ.ά.

 

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Πανηγύρια στις εορτές των προστατών της πόλεως, του αγίου Βριζίου της Τουρ (29 Ιουλίου) και της Υπεραγίας Θεοτόκου (Maria SS. di Roca) - το πρώτο Σάββατο του Μαΐου.


ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.5.2016.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:


[1] Specchia dei Mori (Segla u demonìu στην grico).

[2] Η Σύνοδος του Τρέντο / Τριδέντου / Concilium Tridentinum ήταν μια σημαντικότατη Οικουμενική Σύνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έγινε στην εκκλησία της Σάντα Μαρία Ματζόρε (νυν Museo Diocesano Tridentino), στο Τρέντο, μεταξύ 13.12.1545 και Δεκεμβρίου 1563. Έκανε 25 συνεδριάσεις σε τρεις περιόδους. Κατά τις συνόδους της, 5 πάπες διαδέχθηκαν ο ένας τον άλλον στην Ρώμη: Παύλος Γ' , Ιούλιος Γ' , Μάρκελλος Β' , Παύλος Δ' και Πίος Δ'.

[3] Περνώντας από την Piazza dei Caduti, θα δειτε την όμορφη πύλη του Palazzo Montinari, που προφανώς ήταν η κατοικία του τελευταίου «πρωτοπαπά» της ελληνικής ιεροτελεστίας, του Sigismondo ή Gismondo de Mattesis.

[4] Ο Vito Domenico Palumbo (1854 –1918 ) ήταν Ιταλός, ελληνικής καταγωγής λόγιος, ποιητής και μελετητής της ελληνικής γλώσσης, καθώς και της ιστορίας και των λαϊκών παραδόσεων του Salento. Κατέγραψε την μεγαλύτερη συλλογή ποιημάτων, τραγουδιών και παιδικών ριμών στα ελληνικά. Μερικά από αυτά τα κείμενα έχουν εκδοθεί. Άλλα σώζονται ως αδημοσίευτα χειρόγραφα. Έκανε και τους πρώτους αγροτικούς αγώνες γης στην περιοχή του.

Ήταν μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Εκτός από τα λατινικά και τα ελληνικά, εσπούδασε επίσης γαλλικά, νέα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Αφιερώθηκε στις γλωσσολογικές σπουδές διαλέκτων, δημιουργώντας σημαντικές σχέσεις τόσο με Ιταλούς, όσο και με Έλληνες μελετητές. Ο R. Bonghi του έδωσε μια υποτροφία, που του επέτρεψε να μείνει στην Ελλάδα. Ήταν διδάσκαλος σε γυμνάσια και διευθυντής του κολλεγίου Capece στα Μάλια / Maglie. Συνεργάσθηκε με περιοδικά / εφημερίδες όπως τα Museum, Παρνασσός Αθηνά, Φιλόλογος, Allgemeine Zeitung, Apulia, L'Illustrazione Italiana.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Ανάμεσα σε άλλα, έγραψε:

- Traduzioni dal greco moderno, εκδ. W. Gerhard, Λειψία, 1881.

- Stella / Homo, εκδ. G. B. Paravia e C., Ρώμη, 1884.

- Trois conseils du Roi Salomon: conte populaire gréco-salentin, texte calimérais avec traduction et notes, εκδ. Imprimerie de Charles Peeters, Louvain, 1884.

- Saggio di un commento dei canti greco-salentini, εκδ. M. Franca, Apulia, 1910.

- L' Europa delinquente: questione orientale, εκδ. Tip. del Popolo, Λέτσε, 1912

- Io' mia forà... Fiabe e racconti della Grecìa Salentina, dai quaderni (1883-1912) di V. Dom. Palumbo (2 τ. επιμ Salvatore Tommasi), εκδ. Ghetonìa, Calimera, 1998.

-Itela na su po'... Canti popolari della Grecìa Salentina, da un quaderno (1882-1895) di V. Dom. Palumbo (επιμ. Salvatore Sicuro), εκδ. Ghetonìa, Calimera, 1999.

- Iu' lei o lo, Proverbi e sentenze dai quaderni di V. Dom. Palumbo (επιμ. Fr. Licci), εκδ. Ghetonìa, Calimera, 2015.

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΗ από την ποίησή του:

Ti en glicèa tusi nifta, ti en orria

c'evò e' pplonno pensèonta s'esena

c'ettumpi' sti ffenestrassu, agapimu,

tis kardi'ammu su nifto ti ppena.

 

Evo' panta s'esena penseo,

jatì sena, fsichìmmu, gapò

ce pu pao, pu sirno, pu steo

sti kkardìa panta sena vastò.

 

C'esù mai de' m'agàpise, òria-mu,

'e ssu pònise mai puss' emèna;

mai cìtt'oria chili-su 'en ènifse

na mu pì loja agapi vloimèna!

 

T'asteràcia pu panu me vlepune

ce m'o fengo krifi'zzun nomèna

ce jelù ce mu lèune: ston ànemo

ta traùdia pelìs, ì chchamèna.

 

Kalinìfta! Se finno ce feo,

plàja esù ti 'vò pirta prikò,

ma pu pao, pu sirno, pu steo

sti kkardìa panta sena vastò.

 

larilolarilolallero larilolarilolalà,

larilolarilolallero larilolarilolalà

[5] πρώην Vicolo de li Sette Dolori.

[6] Ο Br. Dom. De Santis (1863 –1951), ήταν Ιταλός πολιτικός, που σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στην Νεάπολη. Δίδαξε ιταλική γλώσσα και λογοτεχνία σε λύκεια. Διετέλεσε διευθυντής του Τεχνικού Ινστιτούτου του Λέτσε για 34 χρόνια. Εντάχθηκε στον φασισμό το 1923. Για αρκετά χρόνια ήταν μέλος της διεύθυνσης του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος του Λέτσε. Διορίστηκε γερουσιαστής το 1939 με βάση εισοδηματικά κριτήρια (γίνονταν όσοι επλήρωναν 3.000 λιρέτες σε άμεση φορολογία για τρία χρόνια!). Ανακλήθηκε από την θέση του γερουσιαστή, από το Ανώτατο Δικαστήριο για τις Κυρώσεις κατά του Φασισμού, στις 30.10.1944.

[7] Ο Τζ. Γκαμπριέλι (1872 –1942 ) ήταν Ιταλός ανατολιστής και βιβλιοθηκάριος της Reale Accademia dei Lincei. Συνεργάτης του L. Caetani, με τον οποίο δημιούργησε το Onomasticon Arabicum.

Από το 1917 έγινε καθηγητής αραβικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, ωστόσο εγκατέλειψε την θέση λίγο αργότερα λόγω διαφωνιών με τον αραβιστή συνάδελφό του C. Alf. Nallino, ο οποίος ήταν τακτικός καθηγητής.

Δύο από τους γιους του έγιναν ακαδημαϊκοί: ο Fr. Gabrieli - επίσης ανατολιστής και ο M. Gabrieli, επίσης, τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και σπουδαίος ειδικός στην ιστορία και τον πολιτισμό της Σκανδιναβίας.

[8] Όπου το νυν Μαρούσι. Το Άθμονον ή Αθμονία (ο δήμος Αθμονίας / Αθμονέων) ήταν αρχαίος οικισμός και δήμος της Κεκροπίδος φυλής, των αρχαίων Αθηνών), ενας από τους 12 δήμους της Αττικής, που είχε ιδρύσει ο βασιλιάς Κέκροπας. Γνωστό για το ιερό της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, για την οποία γίνονταν οι «αμαρύσιες εορτές» - τα Αμαρύσια - απ΄ όπου επήρε το όνομά του το Αμαρούσιον > Μαρούσι. Και το ιερόν της Ουρανίας Αφροδίτης. Με μεγάλη παραγωγή σταφυλιών και εξαγωγή κόκκινου πηλού, για την εργασία των αγγειοπλαστών.

(*) Από την ελληνική λέξη γειτονιά > ghetonia > η λέξις gheto / γκέτο.


ελληνοφωνο χωριο Καλημερα Απουλια ελληνοφωνια χωρια Απουλιας Calimera / Kalimera γκρικο grico επαρχια Λυκειο λετσε Lecce Ελλαδα Σαλεντο, πρωτευουσα Grecia Salentina, αρχαια γλωσσα ελληνικη κατωιταλιωτικα ελληνικο τοπωνυμιο ευχη καλη μερα καλο μερος / συνοικια (kallaa merea βυζαντιο προελευση Καλλιστη καλλιστε καλιστε Calliste αλλιστε αλιστε Alliste, γκαλουνιανο Galugnano ρητο ελληνοφωνα, Μαρτανο / Martano βιλα κτημα βιλλα ομορφη kalì emera μεγαλιθικο μνημειο ντολμεν - αρχαιος ταφος πλακα μελεντουνιο Melendugno, ελαιοδενδρο Dolmen Placa γεωργιου Δαιμονων δαιμονες Εποχη Χαλκου πολις ρωμαικο οδικο συστημα βια Via Traiana Calabra, Υδρουντας υδρους Οτραντο Βρινδησιο / Μπριντιζι Σαλεντο, κατοικηση Μεγαλη Ελλαδα, αποικια Masseria San Biagio, αγροικια σχεδιο πολης σχημα Τ ταυ δρομος Costantini, Mayro Montinari παραδοσιακα σπιτια αυλη προαυλιο 19ος αιωνας μχ οικονομια ανθρακας γλυκοπατατα 17ος βυζαντινη θρησκευτικη τελετη Συμβουλιο Τριδεντο ιεροτελεστια ελληνας παπας Ματτεσης ματεσης δολοφονια 1621 λατινος ιερεας Don Troylo Licci ελληνικος χριστιανικοςο ιερος ναος κατεδαφιση μητροπολιτικος αρχειο ενορια ιερευς παππας ελληνικα ΙΝ Παναγια της Κωνσταντινουπολης, Κωνσταντινουπολεως 16ος 1970, τοιχογραφια, 1603, Κωνσταντινουπολη εκκλησια σαν βιτο San Vito Ιερος Βραχος νεκροταφειο μποσκο ντι Bosco di Calimera, μονοκλιτος δαπεδο προχριστιανικος ασβεστολιθικος μεγαλιθικος τρυπα menantol, τρυπια πετρα ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΡΥΠΙΟΣ παραδοση ΛαμπροΔευτερα ανθρωποι εξαγνισμος τελετη γονιμοτητα 20ος δημοσιο σχολειο μαθημα δασκαλος ιταλικα γλωσσα ευγενεις Β Παγκοσμιος Πολεμος, παιδια ιταλικη υποχρεωτικη εκπαιδευση 1960, παιδι ταυτοτητα, ελληνιστης παλουμπο Palumbo αναβιωση αρχαια ελληνικη μουσικη τραγουδι Μεγαλη Εβδομαδα λαμπρη πασχα γλωσσικη πολιτιστικη συνεχεια Σπιτι μουσειο Αγροτικος Πολιτισμος Γκρικα Πολιτιστικος ομιλος Γειτονια Ghetonia 2003 κουζινα, χειροτεχνιa ιστοριa αρχιτεκτονικη αρχαιολογια παραδοσιακη βιβλιοθηκη εφημεριδα αρθρο Στηλη μαρμαρινη Καλημερας ντε σαντις De Santis γκαμπριελι Gabrieli 4ος αιωνας πΧ Αθηνα 1960 1957 δημαρχος απριλε Aprile, Αθηναιων Ακροπολη αθηνων συμβολο κοινη καταγωγη αττικο μαρμαρο, εξαιρετικη κατασκευη Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο Αθηνων, Πατροκλεια του Προκλιδης αθμονον αθμονο αναγλυφο, αποχαιρετισμος φοινικοφυλλο διακοσμηση λουλουδι γαληνη θανατος ταφικο μνημεια αρμονια σολετο Soleto, επιγραφη Zeni su en ise ettù sti Kalimera ξενη δεν εισαι εδω στην στιχος ποιημα μοντιναρο Montinaro, ηθοποιος συγγραφεας ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ πανηγυρι εορτη προστατης αγιος Βριζιος της Τουρ / Brizius of Tours / San Brizio 29 Ιουλιου Υπεραγια Θεοτοκος Maria SS di Roca μαρια ροκα πρωτο Σαββατο Μαιου μαιος ιουλιος Τρεντο / Τριδεντου Οικουμενικη Συνοδος Ρωμαιοκαθολικη Εκκλησια Σαντα Μαρια Ματζορε Museo Diocesano Tridentino 1545 1563 συνεδριαση παπες Ρωμη Παυλος Γ Μαρκελλος Β Δ Πιος πλατεια πυλη παλατι παλλατι Palazzo Montinari, κατοικια πρωτοπαπας ματεσις ελλην λογιος, ποιητης λαικη ποιηματα τραγουδια παιδικη ριμα κειμενα χειρογραφο αγροτικος αγωνας αυτοδιδακτος λατινικα γαλλικα, νεα ελληνικα αγγλικα γερμανικα γλωσσολογια διαλεκτος Ιταλος, ελληνας υποτροφια, διδασκαλος γυμνασιο κολλεγιο Capece Μαλια / Maglie περιοδικο Museum, Παρνασσος Αθηνα, Φιλολογος, Allgemeine Zeitung, Apulia, L'Illustrazione Italiana ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ larilo πολιτικος, φιλολογος φιλοσοφια ναπολι Νεαπολη λογοτεχνια Τεχνικο Ινστιτουτο φασισμος 1923 Εθνικο Φασιστικο Κομμα γερουσιαστης 1939 εισοδηματικα κριτηρια εισοδημα λιρετα φορολογια ανακληση γερουσι Ανωτατο Δικαστηριο Κυρωσεις Φασιστας 1944 ανατολιστης βιβλιοθηκαριος ονομαστικον ονομαστικο Onomasticon Arabicum αραβικο αραβικη γλωσσα Πανεπιστημιο αραβιστης ναλινο Nallino, καθηγητης ακαδημαικος πολιτισμος Σκανδιναβια Μαρουσι αθηνων αττικης ατιικη μαγεια μαγικη αθμονον αθμονια δημος Αθμονιας / Αθμονεων οικισμος δημος Κεκροπιδα φυλη βασιλιάας Κεκροπας κεκρωψ ιερον Αμαρυσια Αρτεμιδα αρτεμις αμαρυσιες εορτες γιορτες Αμαρυσια αμαρουσια Ουρανια Αφροδιτη σταφυλια εξαγωγη κοκκινος πηλος αγγειοπλαστικη γκετο Αμαρουσιον Αμαρουσιο Τσουκαλας Κατσωτας
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ