6 Απριλίου: Συνέρχεται η Γ΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου.
10 Απριλίου: Έξοδος του Μεσολογγίου. Τελειώνει η
πολιορκία του Μεσολογγίου. Σφαγή χιλιάδων Ελλήνων υπερασπιστών της ηρωικής
πόλεως, από τους Οθωμανούς πολιορκητές.
26 Μαΐου: Ηρωική έξοδος Ελλήνων αγωνιστών κατά την
πολιορκία της Βαρνάκοβας[1] Φωκίδας.
30 Μαΐου: Πεθαίνει ο Έλλην μητροπολίτης Παλαιών Πατρών
Γερμανός Γ΄.
18 Ιουλίου: Σε μάχη, στο χωριό Μεχμέτ-αγά ή Μεϊμέτ-αγά
(νυν Γαρέα Μαντινείας Αρκαδίας) οι ελληνικές δυνάμεις συντρίβουν τους
Τουρκοαιγυπτίους, σκοτώνοντας περισσότερους από 300 εχθρούς.
σε πίνακα του Πέτερ φον Ες.
22 - 25 Ιουνίου: Μάχη της Βέργας: Στα δυτικά σύνορα της μεσσηνιακής Μάνης. Πολεμική συμπλοκή μεταξύ ισχυρών αιγυπτιακών στρατευμάτων του Ιμπραήμ, αποτελούμενα από πολυάριθμο πεζικό και ιππικό (συνολικά 8.000 άνδρες) και ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων, κυρίως Μανιατών, ενισχυμένων από αρκετούς Μεσσήνιους και Καλαματιανούς (συνολικά περίπου 5.000 μαχητές). Οι Μανιάτες και 500 λοιποί Έλληνες πρόσφυγες, υπό την ηγεσία των οπλαρχηγών Γεώργιου Μαυρομιχάλη, Ηλία Κατσάκου Μαυρομιχάλη, Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, Αναστάσιου Μαυρομιχάλη, Τζανέτου Γρηγοράκη, Μούρτζινου, Τζανετάκη, Αθανασούλια, Χριστέα, Γαλάνη Κουμουνδουράκη κ.α. ενίκησαν τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ. - ΔΙΑΒΑΣΤΕ για τον Ιωάννη Λιαράκο, που έπεσε στην Μάχη της Βέργας, ΕΔΩ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ 1826, ΕΔΩ.
24 Αυγούστου: Στην γερμανική εφημερίδα «ALLGEMEINE ZEITUNG»[2] (με Beilage, αρ. 236), διαβάζουμε μια εξαιρετικά μεγάλη (6
στήλες) αφιέρωση στην ελληνική επανάσταση με τα γεγονότα και τις εξελίξεις τη
συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Μεταξύ άλλων:
- Ολόκληρη η επιστολή του βασιλιά της Βαυαρίας προς τον Εϋνάρδο και σημαντική οικονομική προσφορά του για εξαγορά Ελλήνων σκλάβων. Η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να διαλύσει τους Γενίτσαρους, να εκκαθαρίσει τους αρχηγούς τους και όποιον σχετίζεται μαζί τους και να οργανώσει διαφορετικά το στράτευμα. Σε μεγάλες πόλεις όπως Θεσσαλονίκη, Σμύρνη κλπ επικρατεί ηρεμία. Ο σουλτάνος καλεί τους πατριάρχες Ελλήνων και Αρμενίων σχετικά με τον κεφαλικό φόρο. Όλες οι κινήσεις των στρατευμάτων και των στόλων. Γκούρας (ας σημειωθεί ότι ο Έλλην οπλαρχηγός πέθανε στις 1 Οκτωβρίου), Ακρόπολη, γεγονότα στο Ναύπλιο, Ιμπραήμ και Μανιάτες κλπ. Βιογραφία του Εϋνάρδου.
28 Αυγούστου: Ξεκινά η τριήμερη Μάχη του Πολυαράβου (ή
Πολυτσάραβου) Μάνης. Οι Μανιάτες αντιμετωπίζουν τον στρατό του Ιμπραήμ. Η μάχη
θα ολοκληρωθεί στις 30 Αυγούστου. Οι απώλειες των αράβων ήταν 1.100 νεκροί και
1.400 περίπου τραυματίες. Οι απώλειες των Ελλήνων: 28 νεκροί και 75 τραυματίες.
16 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR UNIVERSEL αρ. φ. 259
γράφει: Παρατηρείται ότι ορισμένες αγγλικές εφημερίδες εξοργίζονται με την ιδέα
ότι εγκλήματα ιδιαίτερης φύσης διαπράχθηκαν από Έλληνες κατά των πληρωμάτων των
πλοίων που κατέλαβαν. Πιστεύω ότι στην Σμύρνη θα βρεθούν αυθεντικά έγγραφα που
θα αποδεικνύουν αυτό το γεγονός, ειδικά όσον αφορά ένα ολλανδικό και ένα σκάφος
της Σαρδηνίας. Δεν υπάρχει έγκλημα για το οποίο να μην είναι ικανοί οι Έλληνες,
ό,τι και να πουν οι φίλοι τους.
20 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR UNIVERSEL αρ. φ. 263
γράφει: Η προσοχή της κοινής γνώμης μέχρι στιγμής στρέφεται αποκλειστικά προς
την κατεύθυνση του δεύτερου ελληνικού δανείου, αλλά η εφαρμογή του πρώτου
καλύπτεται από το ίδιο μυστήριο και απαιτεί αυστηρή διερεύνηση. Αναλύεται η
κακή διαχείριση του πρώτου δανείου και το που θα έπρεπε να έχει χρησιμοποιηθεί.
Π.χ. μέτρα προστασίας του λιμανιού του Ναβαρίνου, ώστε να μην είχε παραδοθεί,
έργα για το φρούριο. Ο Κουντουριώτης και η ελληνική κυβέρνηση δεν είχαν τα μέσα
να κρατήσουν μαζί ένα κάπως σημαντικό σώμα στρατευμάτων στο πεδίο ή να
αποτρέψουν τον διαχωρισμό των Ηπειρωτών και των άλλων λαών της βόρειας Ελλάδας.
Αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποκλειστεί ή το λιγότερο να αποδυναμωθεί μέσω του
πρώτου δανείου. Θα μπορούσαν να είχαν επισκευαστεί οι οχυρώσεις, να είχαν γίνει
κάποιες προετοιμασίες για την άμυνα του λιμανιού ή να είχαν παρασχεθεί στους
Έλληνες τα μέσα για να πραγματοποιήσουν την εκστρατεία σε μια τόσο κρίσιμη
στιγμή. Το πρώτο δάνειο ήταν τόσο άχρηστο για την ελληνική υπόθεση όσο
πιθανότατα θα είναι το δεύτερο. Η άμυνα του Ναβαρίνου εγκαταλείφθηκε στην
αδύναμη φρουρά του, ενώ το λιμάνι του βρισκόταν στην εξουσία του εχθρού και
χωρίς καμμία πιθανότητα ανακούφισης από ξηρά, ήταν αναγκασμένο να παραδοθεί.
21 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR UNIVERSEL αρ. φ. 264
γράφει: Στην Τριπολιτσά, το τακτικό ιππικό επιτέθηκε σε τρεις επίλεκτους λόχους
Αράβων, τους οποίους κατέστρεψε. Αν ο Κολοκοτρώνης, αντί να διατάξει την
υποχώρηση, είχε καταλάβει θέσεις, στην έξοδο που έκαναν οι δύο χιλιάδες Άραβες,
με διακόσιους ιππείς, όλα θα είχαν καταστραφεί, γιατί οι Έλληνες ήταν περισσότεροι
από τους εχθρούς. Ο Νικήτας διακρίθηκε σε αυτή την περίσταση, πολεμώντας τρεις
ώρες σε θέση που ήταν περικυκλωμένος, και υποχώρησε αφού προκάλεσε πολλές
ζημιές στον εχθρό. Ο στρατηγός Πέτροβας, που διοικεί τους Αρκάδες, κατέστρεψε
στο στενό του Λεονταρίου διακόσιους Άραβες που συνόδευαν ένα κομβόι προμηθειών
που προοριζόταν για την Τριπολιτσά. Αίρεται η πολιορκία της Αθήνας. Ο
σερασκιέρης Ρεσίτ Πασάς (Κιουταχής) βρίσκεται τώρα στη Θήβα. Τα χωριά της
Αττικής, που προσποιούνταν ότι υποτάσσονταν για να θερίσουν ήρεμα τη σοδειά,
ξαναπήραν τα όπλα, και έπεσαν στην οπισθοφυλακή της, την οποία έκαναν κομμάτια.
Ο σερασκιέρης αποσύρθηκε τελικά στο Ζητούνι. Οι καπετάνιοι Ζόνγκας, Ίσκος και
άλλοι, κύριοι των βουνών της Άνω Φωκίδας, που είχαν συνθηκολογήσει με τον Ρεσίτ
κατά την πορεία του από τα Σάλωνα κατά της Αθήνας, ύψωσαν για άλλη μια φορά την
σημαία της ανεξαρτησίας.
25 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR UNIVERSEL αρ. φ. 268
γράφει: Ο Ιμπραήμ Πασάς είχε φτάσει ανεμπόδιστος στην Τριπολιτσά, μέσα από τα
στενά των Δερβενίων. Ο Ρεσίτ Μεχμέτ Πασάς πολιορκεί την Αθήνα. Ο Ομέρ, πασάς
της Χαλκίδας, συναντήθηκε, λέγεται, μαζί του. Οι ηγέτες της κυβέρνησης, αυτοί
καθισμένοι στο Ναύπλιο, με μεγάλη δυσκολία αποφάσισαν να αφήσουν τον Καραϊσκάκη
να φύγει, με εκατό άνδρες. Αναμένεται να ενωθεί με το αντάρτικο σώμα των
Κριεζώτη και Μαυροβουνιώτη, που επιδίδονται σε χερσαίες ληστείες, αφού έχουν
κάνει πειρατεία στην θάλασσα. Στην Πρέβεζα ο Σουλτάνος Μεχμέτ σκοπεύει να
οργανώσει τους Ηπειρώτες και τους Αλβανούς σε τακτικά στρατεύματα. Στην Πρέβεζα
διαβεβαιώθηκε ότι ο Σαλή-πασάς, συγγενής του περίφημου Αλή-πασά των Ιωαννίνων,
θα ήταν υπεύθυνος για την οργάνωση των Αλβανών σε τακτικά στρατεύματα. Πιο
πρόσφατες επιστολές θέλουν τον Καραϊσκάκη, επί κεφαλής 4.000 Ρουμελιωτών, να
πέρασε τον Ισθμό της Κορίνθου και να μπήκε στην Αττική, αρχίζοντας ήδη τις
επιθέσεις του κατά του εχθρού. Είμαστε βέβαιοι ότι αν θέλει να υποστηρίξει τις
προσπάθειες του Γκούρα, που βρίσκεται επικεφαλής της φρουράς της Αθήνας, θα
μπορέσει, με μια συνδυασμένη επίθεση, να διαλύσει τις ασιατικές ορδές που
αποτελούν σε μεγάλο βαθμό το στρατόπεδο του Ρεσίτ-Πασά.
26 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR UNIVERSEL αρ. φ. 269 γράφει:
Η είδηση της συγκρότησης στην Αττική ελληνικού στρατού και της πορείας του
εναντίον του Ρεσίτ Πασά (Κιουταχή) που πολιορκεί την Αθήνα, μας επέτρεψε να
προβλέπουμε για αρκετό καιρό τις πρόσφατες νίκες που μόλις έδωσαν μια νέα
εικόνα στον ιερό πόλεμο της ανεξαρτησίας. 5.500 στρατιώτες συγκεντρώθηκαν στον
Τελαμώνα [σ.σ. Σαλαμίνα], πέρασε από την Ελευσίνα και έφτασε στο Χαϊδάρι. Στις 18 Αυγούστου
εμφανίστηκε ο εχθρός και μετά από μερικές κινήσεις άρχισε ο αγώνας που κράτησε
πάνω από πέντε ώρες. Νικημένος σε όλα τα σημεία ο Ρεσίτ αναγκάστηκε να φύγει,
οι Έλληνες τον καταδίωξαν. Οι στρατηγοί στην έκθεσή τους προς την κυβέρνηση
λένε ότι οι τακτικοί έκαναν θαύματα και ιδιαίτερα το τάγμα των Γάλλων
φιλελλήνων, αλλά όχι λιγότερο ξεχώρισαν οι γενναίοι Ρουμελιώτες. Οι Έλληνες
έχασαν μόνο γύρω στους σαράντα γενναίους σε αυτή την υπόθεση. Ο στρατός που
αποτελείται από το σώμα των τακτικών και Ρουμελιωτών, διοικείται από τους
συνταγματάρχες Φαβιέρο και Καραϊσκάκη, ο πρώτος διοικεί το τάγμα των Γάλλων
φιλελλήνων και το άλλο πειθαρχημένο σώμα, ο Καραϊσκάκης έχει υπό τις διαταγές
του τους στρατηγούς Κριεζιώτη, Μαυροβουνιώτη, Ν. Πανουργιά, Μ. Λέκκα, Π.
Φαρμάκη, Περραιβό, Ζέρβα, Λαγόπουλο.
28 Σεπτεμβρίου: Η γαλλική εφημερίδα LE MONITEUR
UNIVERSEL αρ. φ.271 γράφει: Πάνω από διακόσιοι φυγάδες Σαμιώτες έφτασαν στην Τήνο.
Οι Τούρκοι, ακούγεται ότι θα αποβιβαστούν στην Σάμο, αριθμώντας 18.000 άνδρες.
Τήνιοι, Ψαριανοί κ.ά. λέγεται ότι ρώτησαν τον κ. Χάμιλτον τι πιστεύει για το
κράτος της Ελλάδας. Τους απάντησε ότι ο Άγγλος πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη
είχε τις δυνάμεις ολόκληρης της Ευρώπης για να αντιμετωπίσει την ειρήνευση της Ελλάδας
με την Πύλη, και ότι αν μέχρι τώρα δεν είχε κάνει τίποτε, η αιτία ήταν στην
επανάσταση, που είχε γίνει τόσο πρόσφατα, αλλά ότι θα αναλάμβανε την υπόθεση και
θα τελείωνε μόλις υπήρχε συμφωνία. Όλη η προσοχή είναι στραμμένη σήμερα προς
την Αττική, όπου φαίνεται να είναι το ενεργό θέατρο της τρέχουσας εκστρατείας,
αλλά μέχρι στιγμής οι επιχειρήσεις του Φαβιέρου και των Τούρκων σε αυτές τις
περιοχές είναι άγνωστες. Δέκα οπλισμένα πλοία και δύο πυρπολικά ετοιμάζονταν
στην Ύδρα για να ενισχύσουν τη μοίρα που περνούσε από την Σάμο. Στις 28 Ιουλίου
έφθασε στην Ρόδο μια πολεμική γολέτα του Μεχμέτ Αλή Πασά ερχόμενη από το
Ναβαρίνο, που μεταφέρει έναν Τάρταρο του Ιμπραήμ πασά για την Κωνσταντινούπολη.
Αυτός μεταφέρει την είδηση της κατάληψης της τελευταίας περιοχής της Μάνης, που
κάνει τον Ιμπραήμ κύριο σε όλο το εσωτερικό του Μοριά, οι ελληνικές δυνάμεις
συγκεντρώνονται μέσα στα τείχη του Ναυπλίου και της Κορίνθου.
1 Οκτωβρίου: Η γαλλική εφημερίδα «LE MONITEUR UNIVERSEL» αρ. φ. 274 γράφει: Ο πόλεμος με την
Ελλάδα, ο αφανισμός της αρχαίας δύναμης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η
ατελής κατάσταση πειθαρχίας των νέων στρατευμάτων της, είναι όλα περιστάσεις
που θα συνέβαλαν δυναμικά στο να τεθεί ο σουλτάνος στα πόδια του αυτοκράτορα.
Δεν έχουμε καταγεγραμμένες αφίξεις από την Σμύρνη ή την Αλεξάνδρεια, αλλά
είμαστε βέβαιοι ότι η πειρατεία έχει εξαλειφθεί πλήρως. Στα Ιώνια νησιά πλήττονται
από πανώλη και στα πλοία από εκεί επιβάλλεται μακρά καραντίνα.
11 Νοεμβρίου: Η Αίγινα γίνεται πρωτεύουσα του
νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
25 Νοεμβρίου: Η φρεγάτα «Ελλάς» φτάνει στο Ναύπλιο για
να γίνει η πρώτη ναυαρχίδα του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού.
5-7 Δεκεμβρίου: Οι Έλληνες υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη νικούν τους Οθωμανούς στο Τουρκοχώρι Ελάτειας.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.1.2006.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Βαρνάκοβα ή Βερνίκοβα, ή Βερνίκωβα, ή Βερνικώ (από την Βάρνα Βουλγαρίας, την αρχαία Οδυσσό).
[2] Ήταν σε 8ο σχήμα, και είχε 8 σελίδες.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook