Στο
στρατόπεδο συγκέντρωσης
Ravensbruck
Του Γιάννη Μπορμπαντωνάκη
(Το ποίημα αυτό γράφτηκε κατά την διάρκεια διαμονής
εντός στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Ravensbruck στην Γερμανία)
Αναστήθηκα και πέθανα χιλιάδες φορές
Σε μιά μέρα μέσα.
Στον περίβολο ακούω μονάχα φωνές
Μα δεν βρίσκω μπέσα.
Με ξυπνάνε φαντάσματα της ψυχής
Κάθε βράδυ
Κι εί ν’ οι ώρες μεγάλες της ζωής
Και στην μέση σκοτάδι.
Ξημερώματα πάλι, οι σειρήνες βουΐζουν
Πάει 5 η ώρα.
Ένα σώμα νεκρό στην γωνιά βασανίζουν
Το θυμάμαι σαν τώρα.
Έξω τείχη ψηλά να μας κρύβουν
Τον ήλιο, τ’ αστέρια.
Ελεύθερα τα φτερά τους ν’ ανοίγουν
Πουλιά, μα όχι δυό χέρια.
Κι ένα λουλούδι που φύτρωσε χτες
Μέσ’ στην ελπίδα,
Το έκοψε άδικα ένα τέρας SS
Με τα μάτια μου το είδα.
Με λυγίζουν τα γόνατα, η καρδιά μου ματώνει
Στην σκέψη,
Μήπως κάποια αυγή μείνω μόνη
Και το σώμα αυτό δεν αντέξει.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τα ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ,
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: στρατοπεδο συγκεντρωσης, Ραβενσμπρουκ, ναζι, Γερμανια, βασανισηριο, S-S, ΣΣ, Ες-Ες, Κατοχη, Μπορμπαντωνακης
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook