Επτά από τις παθογένειες
του συστήματος
που προκαλούν
τα
περισσότερα προβλήματα
στους Δήμους
Το
δημοτικό σύστημα διοίκησης
ως μέγιστο ηθικό ατόπημα
Όπως έχω βιώσει τα πράγματα
ως δημότης αλλά και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, έχω διαπιστώσει ότι το
ισχύον δημοτικό σύστημα διοίκησης δίνει στον εκάστοτε Δήμαρχο και τον συνδυασμό
του την εξουσία ώστε:
1) να διοικεί για τέσσερα
χρόνια όπως θέλει, χωρίς να είναι υποχρεωμένος ούτε να τηρήσει το προεκλογικό
του πρόγραμμα, ούτε να ρωτάει ή να ακούει την γνώμη της κοινωνίας, αλλά ούτε
και να λύσει τα προβλήματά της, ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία δεν έχει την
παραμικρή θεσμική δυνατότητα να τον ελέγξει, να τον εμποδίσει και εν τέλει να
αντισταθμίσει την δύναμή του για να προστατευτεί από τις αδικίες και τις βλάβες
που μπορεί να προκαλέσει η πιθανή κακοδιοίκησή του.
2) να διαχειρίζεται τα έσοδα
και τους πόρους του Δήμου όπως επιθυμεί χωρίς να είναι υποχρεωμένος να ρωτά ή
να ακούει την γνώμη της κοινωνίας για τους τομείς που η ίδια επιθυμεί να δοθεί
προτεραιότητα σε κάθε θητεία ή οικονομικό έτος.
3) να βγάζει σε πλειστηριασμό
την δύναμη που του προσφέρει το αξίωμα και να δέχεται υλικά και άλλα
ανταλλάγματα ώστε να προωθεί, να εξυπηρετεί και να προστατεύει τα συμφέροντα
εκείνων που τον χρηματοδοτούν, τον χρηματίζουν και τον εξαγοράζουν εις βάρος
των συμφερόντων της κοινωνίας. και οι οποίοι μπορεί να μην έχουν καμμία
απολύτως σχέση με τον τόπο παρά μόνο να ελέγχουν παρασκηνιακά εκείνους που
έχουν τα αξιώματα.
4) να πλουτίζει παράνομα ως
αντάλλαγμα για τις άδειες των καταστημάτων που εγκρίνει και για τις απευθείας
αναθέσεις έργων που πραγματοποιεί, με συνέπεια να διαπλέκεται με προσωπικά και
επιχειρηματικά συμφέροντα και να μην υπάρχει κίνητρο να ασχοληθεί με τα
συμφέροντα της κοινωνίας του.
5) να καλλιεργεί ψηφοθηρικές
σχέσεις με ρουσφέτια, προσλήψεις προσωπικού στις δημοτικές υπηρεσίες και κάθε
είδος μικρών ή μεγάλων εξυπηρετήσεων, αυξάνοντας έτσι την εκλογική του δύναμη
και το πλεονέκτημά του έναντι των αντιπάλων του, γεγονός που καταρρίπτει κάθε
έννοια έντιμης και ισότιμης εκλογικής αναμέτρησης διευκολύνοντας την επανεκλογή
του.
6) να εμποδίζει την πρόοδο
του τόπου του, στερώντας ευκαιρίες και δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης από
εκείνους που έχουν ταλέντο, μεράκι, όρεξη και όραμα να βελτιώσουν την ζωή όλων
των κατοίκων, στον βωμό των προσωπικών διαφορών, του φθόνου και της εγωμανίας
του.
7) να διογκώνει την παθολογική
του μανία για εξουσία και έλεγχο ασκώντας τυραννικά την διοίκηση και να ενδίδει
στην κακότητα της ψυχής του εκδικούμενος με την δύναμη που του δίνει το αξίωμά
του όσους δεν τον στήριξαν, του έκαναν κριτική και ψήφισαν άλλες παρατάξεις σε
σημείο που να επιδιώκει την ηθική, επαγγελματική και κοινωνική εξόντωσή τους.
Αυτό είναι το δημοτικό
σύστημα διοίκησης κι αυτές είναι 7 από τις παθογένειές του που προκαλούν τα
περισσότερα προβλήματα στους Δήμους και τους δημότες. Βεβαίως τίποτα από όλα
αυτά δεν είναι τυχαίο. Το δημοτικό σύστημα διοίκησης πρέπει να είναι έτσι ώστε
η κάθε τοπική κοινωνία να μαστίζεται από τον διχασμό που φέρνουν οι συγκρούσεις
των δημοτικών παρατάξεων, εκείνοι που φτάνουν στα δημοτικά αξιώματα άλλοτε να
σαλεύουν από την αίγλη της εξουσίας από την οποία μετά δύσκολα αποκόπτονται κι
άλλοτε να βγάζουν από μέσα τους τον μικρό τύραννο που έκρυβαν, ενώ από τους
δημότες άλλοι να γίνονται εχθροί λόγω των παραταξιακών τους προτιμήσεων, άλλοι
που είναι άξιοι να μένουν στο περιθώριο ως αντίποινα για τις προτιμήσεις τους
κι άλλοι ακόμη πιο άξιοι να αγνοούνται για να ευνοηθούν οι φίλοι και οι
υποστηρικτές της νικητήριας παράταξης. Και κάπως έτσι φτιάχνεις ένα σύστημα που
σου εγγυάται ότι κανένας τόπος δεν θα είναι ποτέ αρκετά μονοιασμένος κι ελεύθερος
ώστε να αξιοποιήσει το έμψυχο δυναμικό του και τις δυνατότητές του προς όφελος
της κοινωνίας του".
ΛΕΞΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ: παθογενεια, συστημα, Δημος, δημοτικες εκλογες, διοικηση, Συριανος
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook