Του Γιώργου Λεκάκη
Η καημένη είχε κάνει χρόνια στην Γαλλία, και ενδόμυχα επίστευε πως είχε πάρει κάτι από την γαλλική κουζίνα, και πως μαγείρευε ιδιαίτερα από τις άλλες θειές μου…
Πού νάξερε πόσο παρακατιανή είναι η γαλλική κουζίνα, μπροστά στην ελληνική…
Και η μαρτυριάρα ελληνική γλώσσα έχει μια λέξη για το εύγευστον φαγητό: Νόστιμο! Που σημαίνει αυτό που ξυπνάει τον νόστο! Και νόστος είναι ο πόθος επιστροφής προς την πατρίδα, τα πάτρια, τον πατρικό οίκο, άρα στην κουζίνα της μαμάς και της γιαγιάς! Δεν είναι νόστιμο κάτι για τον Έλληνα, εάν δεν του θυμίζει το φαΐ της μάνας ή της νόνας του…
Και
της γαλλοβαρεμένης θείας-Σώφρως τα φαγητά, δεν μας ξυπνούσαν τίποτε…
Αλλά το χειρότερο ήταν οι κουραμπιέδες της!!!
Η θειά μ’, μαντάμ-Σωφρί, όπως την λέγαμε και γελάγαμε, έφτιαχνε τους χειρότερους στην ιστορία της γευσομνήμης μας! Και είχε την αναίδεια, να ετοιμάζει για όλους ένα κουτί!!! Και ξεκίναγε τ’ άη Νικολή με τους Νίκους-Νικολέττες του σογιού… Και συνέχιζε με τους υπολοίπους στις εορτές…
Αυτά
τα κουτιά με τους «γαλλοκουραμπιέδες», ο καθ' ένας τα μεταδώριζε στο άλλο σπίτι
που επισκεπτόταν… Και όλοι στο τέλος τα έφερναν στου θείου Γιάννη, όπου έκλειναν
οι φαμιλιάρικες ονομαστικές χειμερινές εορτές, και ο οποίος μάζευε… 30-40 κουτιά
«παρλεβου-κουραμπιέδες», όπως τους λέγαμε… Γαλλοφρίκη!
Καλή χρονιά!
ΠΗΓΗ: εφημ. ΚΟΝΤΡΑ NEWS, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.1.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook