Το τι έγινε, το
τι έπρεπε να είχε γίνει, και το τι δεν έγινε, είναι πλέον γνωστά σε όλους, και
δεν είναι ώρα να επιχαίρουμε για τα όσα έγκαιρα (και προφανή για μας) είχαμε σε
μία σειρά άρθρων μας προβλέψει, προ της έναρξης της ουκρανικής επιχείρησης. Τώρα
είναι η στιγμή του τι πρέπει να γίνει, έστω και την ύστατη αυτή ώρα της
ευρωπαϊκής κρημνοβασίας, πριν ζήσουμε κοσμογονικές κοινωνικές ταραχές και βίαιες
συγκρούσεις που φοβούμαι ότι θα υπερβαίνουν και την πιο νοσηρή φαντασία.
Η Ρωσία, είτε
μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, αναδεικνύεται ως αήττητη παγκόσμια δύναμη η
οποία θα επιβάλλει, αργά ή γρήγορα, δια της στρατιωτικής, της τεχνολογικής, και
της οικονομικής ισχύος της, αλλά και της ευτολμίας της να πολεμήσει μέχρις
εσχάτων, μία νέα τάξη πραγμάτων. Η ρωσόφωνη και κατά βάση ρωσική Ανατολική
Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένων του Χαρκόβου, της Ζαπαρόζε – που διαστρέβλωσαν το
όνομά της σε Ζαπορίζια – του Νικολάγιεφ, και της Οδησσού) θα ενσωματωθεί στην
«μητέρα» Ρωσία. Το καθεστώς του Ζελέ-νσκι θα εκδιωχθεί, με ή χωρίς την κατάληψη
του Κιέβου, και η Ουκρανία που θα εναπομείνει θα ουδετεροποιηθεί, ως όφειλε εξ
αρχής.
Η εγκληματική ανάμειξη των ΗΠΑ και των ανοήτων ευρωπαίων εταίρων της, με την συνεχή τροφοδοσία της τέως Ουκρανίας με προηγμένα οπλικά συστήματα και πακτωλούς χρημάτων, το μόνο που επιτυγχάνει είναι την παράταση του πολέμου. Το γεγονός αυτό ευνοεί πολλαπλά την Ρωσία. Πρώτον, διότι καθιστά σαφές στην παγκόσμια κοινότητα ότι σύμπαντες οι δυτικοί δεν προτίθενται ή δεν τολμούν να χύσουν το δικό τους αίμα για την προάσπιση των (υποτιθέμενων) δημοκρατικών θεσμών (ενός καθεστώτος εν προκειμένω με πολύ ασαφή ως προς την δημοκρατική του ποιότητα χαρακτηριστικά), και άρα υποκλίνονται εν τοις πράγμασι στην υπεροχή και την αποφασιστικότητα της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή, η οποία Ρωσία μαζί με την Κίνα και όχι μόνο, αναδύεται ως υποψήφιος μελλοντικός «κοσμοκράτωρ». Και δεύτερον, η συνεχιζόμενη πολεμική επιχείρηση ωθεί κυριολεκτικά στην γωνία τις ανόητες και παραπαίουσες ευρωπαϊκές ηγεσίες, οι οποίες συναίνεσαν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» στην επιβολή των αμερικανικής εμπνεύσεως κυρώσεων, οι οποίες, όπως τουλάχιστον για μας ήταν προφανές πριν ακόμα ξεσπάσει η ένοπλη σύγκρουση, θα στρέφονταν κατά των κενών φαιάς ουσίας κεφαλών τους. Εάν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν, σύντομα θα ζήσουμε και εις την Εσπερία εικόνες Κεϋλάνης (υπό το σύγχρονο όνομά της ως Σρι Λάνκα).
Τι πρέπει
λοιπόν να γίνει; Αυτό που έτσι κι αλλιώς θα γίνει. Να αναγνωρισθεί το δικαίωμα
της Ρωσίας να συμπεριλάβει στο κράτος της τα ρωσικά της εδάφη, να
ουδετεροποιηθεί η εναπομείνασα Ουκρανία, και να αρθούν άμεσα οι κυρώσεις που
επέβαλαν στην Ρωσία, πρακτικά δηλαδή οι κυρώσεις που επέβαλαν στους ευρωπαϊκούς
λαούς. Μήπως έτσι, την ύστατη αυτή στιγμή, αποφευχθεί η ενεργειακή και
επισιτιστική κρίση που θα μας γονατίσει, και μήπως παράλληλα αποφευχθεί η
συσπείρωση της μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης που λέγεται Ρωσία με ασιανούς
υπεργίγαντες και μωαμεθανούς γίγαντες. Το ερώτημα είναι αν αυτό μπορεί να γίνει
από τις παρούσες ευρωπαϊκές ηγεσίες ή, αν αυτές συνεχίζουν να μην το κάνουν, αν
θα γίνει αμέσως μετά την αυτοκτονία τους, από τις διάδοχες καταστάσεις που
είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα προκύψουν από την ανατροπή τους.
Όλα τα άλλα
είναι λόγια του αέρα για αφελείς. Εκτός και αν κάποιοι, που έχουν ήδη εμπειρία
στη ρίψη ατομικών βομβών κατά αμάχων, μεθοδεύουν τον αφανισμό του ανθρωπίνου
είδους σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια τέτοια περίπτωση, η έγκαιρη «δύση»
ανεγκέφαλων ηγεσιών της Δύσεως από την «λαϊκή (ή εθνική αν προτιμάτε) θέληση»,
αλλιώς Наро́дная во́ля (προφέρεται «Ναρόντναγια
Βόλια» εις την ρωσική) – υπαρκτή ιστορικά και παράλληλα μυθική, με την επί πλέον
παρατήρηση ότι «και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας» κατά Ανδρέα Κάλβο – θα
αποτελέσει την μόνη ασφαλιστική δικλείδα ενάντια στον επαπειλούμενο όλεθρο της
ανθρωπότητας.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 10.7.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook