Του Γιώργου Λεκάκη
Χρόνια τώρα έγραφα και έλεγα
πως η Μίλητος είναι κρητική αποικία, σε περιοχή που κατοικούσαν επίσης (πρωτο)Έλληνες.
Το φώναζαν τα ευρήματα (για όποιον είχε μάτια), το έλεγαν οι μύθοι (για όποιον
δεν συγχέει τον μύθο με τον παράμυθο)…
Το έγραφε φυσικά και ο
Στράβων, με πηγή τον Έφορο: «Όπως γράφει ο Έφορος, η Μίλητος εποικίσθηκε και
οχυρώθηκε από τους Κρήτες. Εγκαταστάθηκαν από τον Σαρπηδόνα[1], με
αρχηγό τον Κρήτη Μίλητο, εγγονό του Μίνωος. Τις προηγούμενες εποχές κατοικούσαν
οι Λέλεγες» (14.1.6)…
Τώρα, έρχονται και οι
Γερμανοί, να το επιβεβαιώσουν, και με αρχαιολογικά ευρήματα, πράγμα που τους έκανε
να αποδεχτούν τον μύθο, και να διατρανώσουν, πως ο μύθος κρύβει ιστορική αλήθεια.
Διαβάστε:
Ο αρχαιότερος πολιτισμός της Ευρώπης, οι Μινωίτες Έλληνες της αρχαίας Κρήτης, ήταν επίσης οι πρώτοι που έκαναν αποικίες, σύμφωνα με έρευνες στην νυν έκταση που κατέχει η Τουρκία, αλλά και αλλαχού. Ενώ οι αρχαιολόγοι εγνώριζαν από καιρό την μινωική εμπορική δραστηριότητα, κατά μήκος της ακτής της Ανατολίας, οι ανασκαφές στην Μίλητο της Ιωνίας αποκαλύπτουν πώς οι Κρήτες πριν από 3.700 χρόνια επεκτάθηκαν στην ασιατική ενδοχώρα, για να δημιουργήσουν τουλάχιστον μία ακόμη μόνιμη αποικία. Οι ανακαλύψεις προσδίδουν αξιοπιστία σε έναν αρχαίο ελληνικό μύθο για μια μινωική αποικία στην περιοχή... Οι ανακαλύψεις στην Μίλητο έχουν επίσης εξαιρετικές επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή στάση απέναντι στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ή τουλάχιστον σε ορισμένες πτυχές της. Ο ελληνικός μύθος υποστήριζε ότι οι Κρήτες, με επί κεφαλής τον αδελφό του βασιλιά Μίνωα (Σαρπηδόνα[1]), με φήμη Μινώταυρου, είχαν ιδρύσει μια μινωική αποικία στην Μίλητο. Υπό το φως των πρόσφατων ευρημάτων, λέει ο διευθυντής ανασκαφών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, Wolf-Dietrich Niemeier «πρέπει τώρα να γίνει αποδεκτό, ότι υπάρχει κάποια ιστορική αλήθεια πίσω από αυτόν τον μύθο»…
Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει το κεντρικό τμήμα ενός μινωικού οικισμού που βρίσκεται γύρω από μια λατρευτική περιοχή κρητικού ρυθμού. Τουλάχιστον τρία μεγάλα αποθηκευτικά και πιθανά λατρευτικά κτήρια ήταν διατεταγμένα γύρω από μια αυλή, με μια ακολουθία τεσσάρων βωμών από λασπότουβλα. Εκατοντάδες θραύσματα νωπογραφίας που βρέθηκαν μέχρι στιγμής, υποδηλώνουν ότι οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με εντυπωσιακούς πίνακες εξωτικών τοπίων με λουλούδια παπύρου, καλάμια, κρίνους και μυθικά πλάσματα όπως οι γρύπες.Περαιτέρω στοιχεία ότι οι μινωίτες
βασίστηκαν εκεί είναι ότι το 95% από τα χιλιάδες όστρακα κεραμικής αυτής της
περιόδου, που βρέθηκαν στην τοποθεσία, είτε κατασκευάστηκαν σε μινωικό ρυθμό,
είτε εισήχθησαν από την ίδια την Κρήτη. Έχουν βρεθεί επίσης 7 επιγραφές στην
Γραμμική Α, γραφή και γλώσσα των Μινωιτών Ελλήνων, γραμμένες σε τοπικά αγγεία.
Είναι πιθανόν οι Μινωίτες να
ίδρυσαν την αποικία τους στην Ανατολία για να βοηθήσουν στην διοχέτευση ορυκτού
πλούτου, κυρίως χαλκού, χρυσού και ασημιού, στην Κρήτη. Η Μίλητος βρίσκεται
στις εκβολές του ποταμού Μαιάνδρου και ήταν σε ιδανική τοποθεσία για εμπόριο με
το πλούσιο σε ορυκτά εσωτερικό της ενδοχώρας της Ανατολίας.
Αποκαλύπτοντας τα μυστικά του
17ου αιώνα π.Χ. η Μίλητος είχε πάρει στους Γερμανούς ερευνητές
μεγάλο μέρος της τελευταίας δεκαετίας. Αυτό το καλοκαίρι οι ανασκαφείς θα
διερευνήσουν ακόμη αρχαιότερα επίπεδα, σε μια αναζήτηση για την προέλευση της
μινωικής επιρροής στην Ανατολία – η οποία πιστεύεται ότι χρονολογείται από τον 19ο
αιώνα π.Χ. – [σ.σ.: Και θα πάει ακόμη αρχαιότερα, με τον καιρό]…
Με την Μίλητο να
αναγνωρίζεται ως μινωική αποικία, προετοιμάζεται τώρα μια αγγλο-ιταλική
αποστολή για να ερευνήσει εκ νέου την Ιασό[2],
μια άλλη τοποθεσία στην Ανατολία, όπου έχουν επίσης βρεθεί σημαντικές ποσότητες
μινωικού πολιτισμικού υλικού.
Μια γερμανική αποστολή από το
Πανεπιστήμιο του Tübingen ανακάλυψε τα ερείπια μιας μινωικής τοιχογραφίας, μέσα
σε ένα μινωικό ανάκτορο του 17ου αιώνα στην Qatna[3]
της Συρίας, την 4η τέτοια τοιχογραφία που ανακαλύφθηκε στην
ηπειρωτική Ασία και την Αφρική τα τελευταία χρόνια.
Στις αρχές της δεκαετίας του
1990, ένα οχυρωμένο μινωικό ανάκτορο στην Άβαρι[4] στο
Δέλτα του Νείλου έδωσε μια μινωική
τοιχογραφία με μια κρητική θρησκευτική σκηνή ταυροκαθαψίων…
…ενώ στο Tel Kabri[5] του Ισραήλ, οι αρχαιολόγοι βρήκαν
τοιχογραφίες κρητικής θρησκευτικής φύσης σε μια μεγάλη αίθουσα τελετών!
[σ.σ.: Τέλος, μινωικές
τοιχογραφίες ευρέθησαν και στην Αθήνα[6] της
Αντιοχείας].
ΠΗΓΗ: David Keys «Colonizing Cretans», AJA, vol. 57, αρ. 3, Μάιος/Ιουν. 2004. Γ. Λεκάκης «Η άγνωστη Μικρά Ασία». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.6.2004.
[1] Βλ. ομιλία του Γ. Λεκάκη για τον Σαρπηδόνα, στην
Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ), στο Εθνικό Ίδρυμα
Ερευνών, στις 5.3.2010.
[2] ή Ιασσός: Αρχαία ελληνική πόλη (αρχικώς νησί) στην
Καρία, στον κόλπο της Ιασού, μεταξύ της Μιλήτου και της Μύλασας. Ιστορικά ιδρύθηκε
από αποίκους του Άργους (8ος αιώνας π.Χ.), επί περιοχής που κατοικούσαν οι (πρωτο)Έλληνες
Κάρες ή Κάρυες. Αλλά είχε κατοικηθεί πολύ ενωρίτερα, ήδη από την πρώιμη Εποχή Χαλκού.
Είχε σχέσεις με Κυκλάδες και Κρήτη. Έχουν βρεθεί μινωικά, μυκηναϊκά και
κυκλαδικά ευρήματα.
[3] Η Κάτνα (Tell al-Mishrifeh, Tell Misrife ή Tell
Mishrifeh) ήταν μια αρχαία πόλη, του Κυβερνείου της Έμεσας (νυν Χομς) της
Συρίας. Πρωτοκατοικήθηκε την 4η χιλιετία π.Χ. Επανακατοικήθηκε γύρω
στο 2800 π.Χ. και συνέχισε να αναπτύσσεται... Είχε ένα από τα μεγαλύτερα
βασιλικά ανάκτορα της Συρίας της Εποχής του Χαλκού. Ευρέθη επίσης ένας άθικτος
βασιλικός τάφος, που παρείχε πολλά αρχαιολογικά στοιχεία για τις ταφικές συνήθειες
εκείνης της περιόδου. Η πόλις ήταν σημαντικό κέντρο στην 2η και την
1η χιλιετία π.Χ. Σήμερα ευρίσκεται 18 χλμ. βορειοανατολικά της Χομς,
κοντά στο χωριό al-Mishrifeh.
[4] Νυν Tel el Dab'a. Πρωτεύουσα των Υξώς. Οι
μινωικές τοιχογραφίες ευρέθησαν το 1987. Ήταν χιλιάδες θραύσματα. Ανακαλύφθηκαν
στους αρχαίους κήπους, που γειτνιάζουν με το ανακτορικό συγκρότημα. – βλ. Gates Ch. «The
Adoption of Pictorial Imagery in Minoan Wall Painting: A Comparativist
Perspective», στο Hesperia
Supplements, 2004. Ευρέθησαν επίσης
500 θραύσματα (κυρίως λευκής) κυπριακής κεραμικής, που περιείχαν λάδι και άρωμα,
υποδεικνύοντας εμπορικές σχέσεις και με την Κύπρο. – βλ. J. Barlow, D.
Bolger και B. Kling «Cypriot Ceramics:
Reading the Prehistoric Record», εκδ. University of
Pennsylvania Museum of Archaeology, ISBN 0-924171-10-3, Φιλαδέλφεια, 1991. Και M. Bietak «The
Palatial Precinct at the Nile Branch (Area H)», στο Auaris.
[5] ή Tell al-Qahweh, αρχαιολογικός χώρος με τύμβο στην Γαλιλαία.
Με ένα από τα μεγαλύτερα ανάκτορα των Χαναναίων της Μέσης Εποχής Χαλκού (2100 -
1550 π.Χ.) και το μεγαλύτερο ανάκτορο που ανασκάφηκε στο Ισραήλ από το 2014! Με
πηγή νερού από την Κεραμική Νεολιθική περίοδο (6400 - 4500 π.Χ.). Το πρώτο
εύρημα που ήλθε στην διεθνή προσοχή από τον χώρο αυτόν ήταν η ανακάλυψη μινωικών
τοιχογραφιών στο ανάκτορο και το αρχαιότερο και μεγαλύτερο γνωστό ανακτορικό κελλάρι
κρασιών στην αρχαία Εγγύς Ανατολή! Το τμήμα του ανακτόρου που ανασκάφηκε αρχικώς
περιελάμβανε μια αίθουσα 10 Χ 10 μ., σε μινωικό ρυθμό, με διακοσμημένο δάπεδο, τεχνοτροπία
που αναφέρεται ως «Κρητοθηραϊκή Υστερομινωική ΙΑ». Βρέθηκαν επίσης περισσότερα
από 2.000 θραύσματα ζωγραφισμένα σε αιγαιοπελαγίτικο ρυθμό.
ΠΗΓΕΣ:
- Ingeno L. "Minoan Frescoes at Tel Kabri", GW Magazine, χειμ. 2015.
- Stern E., Lewinson-Gilboa A., Aviram J. The New Encyclopedia of Archaeological Excavations in the Holy Land, εκδ. Israel Exploration Society & Carta, Simon and Schuster, Ιερουσαλήμ, 1993. ISBN 978-0-13-276312-7.
- Wiener N. "Minoan Frescoes at Tel Kabri", Bible History Daily, Biblical Archaeology Society, 21.6.2013.
και
- "Remains Of Minoan-Style Painting Discovered During Excavations Of Canaanite Palace", Science Daily, 7.12.2009.
[6] Tell Atchana / Alalakh / Alalaḫ: Αρχαιολογικός χώρος,
20 χλμ. βορειοανατολικά της Αντιόχειας / Antakya, στην σημερινή πληγείσα από
σεισμούς επαρχία Hatay της Τουρκίας. Άκμασε, ως αστικός οικισμός, στην Μέση και
Ύστερη Εποχή του Χαλκού (2000 - 1200 π.Χ.). Η πόλις περιείχε ανάκτορα, ναούς,
ιδιωτικές κατοικίες και οχυρώσεις. Τα ερείπια της Αθήνας Αντιόχειας καλύπτουν
περίπου 22 εκτάρια.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook