Η Αντιόχεια του Ορόντη των Μακεδόνων, με την πηγή Κασταλία, και η απάτη των Αμερικανών για το Άγιο Δισκοπότηρό της - του Γ. Λεκάκη

Η Αντιόχεια του Ορόντη
των Μακεδόνων,
με την πηγή Κασταλία,
και η απάτη των Αμερικανών
για το Άγιο Δισκοπότηρό της

Του Γιώργου Λεκάκη

Η Αντιόχεια[1], είναι η πρωτεύουσα της Άνω Συρίας (νυν επαρχίας Hatay[2]), της νοτιότερης επαρχίας της Τουρκίας. Η πόλη ευρίσκεται σε μια εύφορη κοιλάδα στον ποταμό Ορόντη, περίπου 20 χλμ. από την Μεσόγειο Θάλασσα.

Ορθόδοξος ναός στην Αντιόχεια,
μετά τον σεισμό της 6.2.2023.

Η ανθρώπινη κατοίκηση στην περιοχή ανάγεται τουλάχιστον στην Χαλκολιθική εποχή (6η χιλιετία π.Χ.) – βλ. αρχαιολογικές ανασκαφές του τύμβου της πόλεως Αθήνας(*), μεταξύ άλλων. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χατάι[3] θα δείτε τεχνουργήματα από την Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού (2000-1200 π.Χ.) και άλλα σημαντικά εκθέματα.

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Μέγας Αλέξανδρος(***), αφού νίκησε τους Πέρσες στην μάχη της Ισσού (333 π.Χ.), επανακατέλαβε την περιοχή για τους Έλληνες.[4] Ο παμμέγιστος των Ελλήνων ανεγειρε βωμό προς τιμή του Βοττιαίου Διός και άκρα (= ακρόπολη, φρούριο), με το όνομα Ημαθία, στις παρυφές του Σιλπίου όρους. Τον 4ο αιώνα π.Χ. ιδρύεται[5], δια ερμηνείας οιωνού[6], η αρχαία ελληνική «Αντιόχεια επί του Ορόντη», από τον Σέλευκο Α' Νικάτορα - εξ ου και Σελευκίς η πόλις - της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών Μακεδόνων, οι οποίοι κατάγοντο εξ Ημαθίας. Η σημερινή πόλη είναι κτισμένη επί αυτής… Κατά την θεμελίωσή της ο Σέλευκος εθυσίασε την κόρη Αιμάθη, δια του αρχιερέως Αμφίωνος, όχι όμως βιολογικά, αλλά ομοίωμά της σε «χαλκή στήλη». Η Αιμάθη μετονομάσθη σε πολιούχο θεά Τύχη. Οι 3.500 πρώτοι πολίτες της κατάγονταν από την Μακεδονία, την Αθήνα(*), την Κύπρο, την Κρήτη, αλλά και από την λοιπή Ελλάδα. Ίδρυσε ιερά στην νέα πόλη, όπως του Διός Βοττιαίου (ιδία λατρευομένου στην Μακεδονία), έναν ναό της θεάς Αθηνάς(*) (με ένα όμορφο χάλκινο άγαλμα για τους Αθηναίους(*) αποίκους από την κοντινή Αντιγόνεια), έναν ναό της θεάς Τύχης (Τυχαίο[7]), κλπ. Έκτοτε και επί 8 αιώνες, υπήρξε - μαζί με την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου - η μεγάλη ελληνική μητρόπολις των τεχνών και των γραμμάτων… Γι’ αυτό και ελέγετο «Συριάδαι Αθήναι(*)», μαζί με την Αθήνα(*)[8] της Συρίας! Η πόλις επεκτάθηκε θαυμάσια, ιδιαίτερα επί Αντιόχου Δ' του Επιφανή (175-164 π.Χ.) και η νέα συνοικία ονομασθηκε Επιφάνεια. Ο Αντίοχος έκτισε επίσης ναό στον Δία, του οποίου η οροφή και οι τοίχοι ήταν επιχρυσωμένοι! Περίβολο τείχους, βουλευτήριο, κ.ά. Πάνω από την Αντιόχεια υπάρχει μια μνημειώδης βραχογραφία, το Χαρώνιον. Οι κάτοικοι της πόλεως έστησαν το μνημείο, ύψους άνω των 5 μ., επί Αντιόχου Δ' ως προστασία από την πανώλη.[9] Ο Αντίοχος Θ' έκτισε στο Σίλπιον όρος Ιερό των Μουσών - Μουσείο και Βιβλιοθήκη που συνδέονταν - εφάμιλλη της Αλεξάνδρειας!..

Είχε 4 συνοικίες (γι’ αυτό αναφέρεται και ως «Αντιόχεια η Τετράπολη»), τόσο μεγάλες, που κάθε μία περιβαλλόταν από δικό της τείχος! Η περιφέρεια της Αντιόχειας απαιτούσε χρόνο 5 ωρών, για να την γυρίσεις, άρα μεγαλύτερή της ήταν μόνον η Ρώμη![10] Τα «παλλάτια των Σελευκιδών» κατείχαν σχεδόν το 1/4 του συνοικίας του Νησιού! 

Τα παλλάτια των Σελευκιδών Μακεδόνων,
και τα τείχη της πόλεως
όπως σώζονταν έως τον 18ο αιώνα
- η γκραβούρα είναι του Γάλλου Louis-François Cassas, 
το 1780!

Στην κεντρική πλατεία της υπήρχε ένας μεγάλος κίονας, ο «ομφαλός(**)της πόλης», συνδέοντάς της με τους Δελφούς(**). Και δίπλα η στήλη με τον κεγχαραγμένο οφθαλμό (της δίκης, του βασιλέως-νόμου, για την τήρηση της ευνομίας).[11]

Το εμπόριο με την Κύπρο τεκμηριώνεται τόσο γραπτώς όσο και αρχαιολογικώς.

Αυτή η Αντιόχεια έγινε αργότερα μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας[12], πρωτεύουσα των επαρχιών της Συρίας και της Κοίλης Συρίας. Έφθασε γρήγορα να έχει 500.000 κατοίκους χωρισμένους σε 18 φυλές, αλλά ποτέ δεν έχασε τον ελληνικό χαρακτήρα της.

Ήταν πόλη γεμάτη από πολύ μορφωμένους άνδρες και ελεύθερες σπουδές![13] Είναι η γενέτειρα του Έλληνα γλύπτη Αλεξάνδρου (1ος αιώνας π.Χ.), του επικούρειου φιλόσοφου Φιλόδημου, του Ποσειδώνιου[14], του επιγραμματοποιού Αρχία (του Αντιοχέως), των ρητόρων Λιβάνιου και Αφθόνιου, του λόγιου Ευάγριου Σχολαστικού, του χρονογράφου Ιωάννη Μαλάλα, του αμηρά Γεώργιου Αντιοχέως, των ευεργετιδών Ελένης Αρχιγένους και Ευανθίας Θεοφιλίδου. Αλλά και του ευαγγελιστή Λουκά, του Ιωάννη Χρυσόστομου, του οικουμενικού Πατριάρχη Κυρίλλου Β΄ Κονταρή, κ.ά.

Στο πλούσιο προάστιο της Αντιόχειας, Δάφνη[15], υπήρχε σημαντικό ιερό του Πυθίου Απόλλωνος[16] και ένα περίφημο άλσος, με πολλές πηγές, που παρείχαν το πόσιμο νερό της πόλεως και τεράστιες δάφνες και ένα ιερό κυπαρίσσι (αφιερωμένο από τον Σέλευκο Νικάτορα), άλσος[17] αφιερωμένο στις νύμφες (Δαφνείο). Στην πηγή της Κασταλίας(**) υπήρχε μαντείο, που σιώπησε όταν ο Γάλλος έθαψε σε αυτό τα λείψανα του χριστιανού επισκόπου Βαβύλα![18].. Άλλη πηγή, η Πηγή της Ολυμπιάδος(***)[19]. Άλλοι ναοί, της Αρτέμιδος, της Αφροδίτης και της ελληνο-αιγυπτιακής θεάς Ίσιδος στόλισαν αργότερα την Δάφνη. Η Ελληνίδα βασίλισσα της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα Ζ', έλεγαν ότι πέθανε εδώ (41 π.Χ.) και νυμφεύτηκε τον Ρωμαίο στρατηγό Μάρκο Αντώνιο! Όταν ο ναός του Απόλλωνος – με την χρυσελεφάντινη εικόνα του θεού - στην Δάφνη κάηκε (362 μ.Χ.), ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός κατηγόρησε τους χριστιανούς για την πυρπόλησή του.[20] Ο Ιουλιανός, ο τελευταίος μη χριστιανός στον αυτοκρατορικό θρόνο, έκλεισε τότε προσωρινά την κεντρική εκκλησία της Αντιόχειας και έθαψε τα λειτουργικά σκεύη της. Διέταξε επίσης την αναστήλωση του ιερού του Απόλλωνος στην Δάφνη, κάτι όμως που δεν έγινε, λόγω του πρόωρου θανάτου του… Πάντως το ιερό του Απόλλωνα και των Νυμφών συνέχισε να προσελκύει πολλούς έως τουλάχιστον μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ… Στα ρωμαϊκά χρόνια εδώ είχαν τις επαύλεις τους οι πλούσιοι Αντιοχείς…

Ο Τιβέριος, ανάμεσα σε άλλα έργα, έκτισε μεγαλοπρεπή ναό προς τιμήν του Καπιτωλίου Δία, άλλον του Διονύσου, θέατρο και μεγάλη δεξαμενή για την συλλογή των κατερχόμενων υδάτων και για την προστασία της πόλεως από πλημμύρες. Εδώ είδαν κι έμαθαν οι άραβες την υδραυλική τέχνη.

Ήταν ένας από τους ωραιότερους τόπους του τότε κόσμου… Αλλά μετά ο βιασμός της ήταν ανελέητος...

Οι Αντιοχείς αντιστάθηκαν επιτυχώς στην ρωμαϊκή υποδούλωση και επέτυχαν να αναγνωρισθεί η πόλις τους ως «ελεύθερη πόλις»! Και την διεξαγωγή της 90ής Ολυμπιάδας, αφού εξαγόρασαν το προνόμιο από τους Πισαίους(4*) της Ηλείας. Για πολύ καιρό στην Αντιόχεια γίνονταν τακτικοί αθλητικοί και καλλιτεχνικοί αγώνες που συναγωνίζονταν τα Ολύμπια!

Όπως ήταν φυσικό, η πόλις μπήκε στο μάτι όλων των βαρβάρων… Και κατέστη σημαντικό πρώιμο κέντρο του χριστιανισμού. Το «χριστιανός» ως ένδειξη πιστού της νέας θρησκείας, και μάλιστα χλευαστικά, εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην Αντιόχεια.[21] Η πόλις απέκτησε μεγάλη εκκλησιαστική σημασία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ιστορικό απομεινάρι της εποχής η λαξευμένη στο βράχο εκκλησία του Αγίου Πέτρου[22], με δίκτυο σηράγγων λαξευμένων στον βράχο, η ΙΜ Αγίου Σίμωνος[23], κ.ά. Ώσπου έγινε έδρα Πατριαρχείου.

Η πόλη αντάλλαξε χέρια μεταξύ Βυζαντινών και Περσών Σασσανιδών (3ος αιώνας μ.Χ.). Ήταν πεδίο μάχης. Το 387 μ.Χ. η πόλις εξεγέρθηκε λόγω της ψηλής φορολογίας![24] Ο Σαπούρ / Shapur Α ενίκησε τον ρωμαϊκό στρατό. Στην Μάχη της Αντιόχειας (613 μ.Χ.) οι Πέρσες κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη για τελευταία φορά. Το 637 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Ηρακλείου, η Αντιόχεια κατακτήθηκε από το Χαλιφάτο Ρασιντούν κατά την «Μάχη της Σιδερένιας Γέφυρας»… αλλά κατακτήθηκε και ξανακατακτήθηκε πολλάκις τους Βυζαντινούς (969 μ.Χ.)[25], από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Νικηφόρο Β' Φωκά, από τον Μιχαήλ Βούρτση[26] και τον στρατοπεδάρχη Πέτρο. Σύντομα έγινε η έδρα ενός δούκα, ο οποίος διοικούσε τις δυνάμεις των τοπικών θεμάτων και ήταν ο σημαντικότερος αξιωματικός στα ανατολικά σύνορα της ελληνικής (κακώς λεγομένης) Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία διοικείτο από σπουδαίους άνδρες, όπως ο Νικηφόρος Ουρανός. Το 1078, ο Φιλάρετος Μπραχάμιος, Αρμένιος επαναστάτης, κατέλαβε την εξουσία…

Είτα εξέπεσε σε Σελτζούκους (1084), στο Σουλτανάτο του Ρουμ (Ρωμιών / Ρωμαϊκό Έθνος[27]) μόνο για 14 χρόνια, στους Σταυροφόρους[28] (1109) στους Μαμελούκους (1268), και τελικώς στους Οθωμανούς (1517), οι οποίοι θα την ενσωματώσουν στο Βιλαέτι του Χαλεπίου. Η πόλις εντάχθηκε στο κράτος Hatay μετά από… γαλλική εντολή, πριν ενταχθεί στην Τουρκική Δημοκρατία (μόλις το 1939).

Στο μεσοδιάστημα είχε καταληστευτεί από όλους τους παραπάνω κατακτητές: Λ.χ. το ασημένιο «Δισκοπότηρο της Αντιόχειας»[29], ένα μεγάλο μωσαϊκό δαπέδου με σκηνές κυνηγιού, ευρίσκεται στο Λούβρο στο Παρίσι, κλπ.

Ήταν μια πόλη-κλειδί «το λίκνο της εκκλησίας» - βλ. encyclopaedia Biblica - μια από τις πέντε πόλεις[30] που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στα πρώτα βήματα:

            - της χριστιανικής εκκλησίας, κατά την πρώιμη ιστορία του χριστιανισμού, ιδιαίτερα δε εκείνη της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Αντιοχικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,

            - κατά την άνοδο του ισλάμ

            - του εβραϊσμού,

και

            - των Σταυροφοριών.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Η άγνωστη Μικρά Ασία». Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις» (απόσπ.). Γ. Λεκάκης "Η Πίσα και η Πίζα"(4*). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.2.2023.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

            - Arnason. H. H. «The History of the Chalice of Antioch» στο The Biblical Archaeologist, 4 (4): 49–64, doi:10.2307/3209152, 1941.

            - Benzinger Imm. «Daphne 3» στο Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE), Στουτγκάρδη, 1901.

            - Clarke J. R. «Finding Lost Antioch: Exhibition, Catalogue, Programs», The Art Bulletin, 85 (1): 185–188, doi:10.2307/3177332, 2003.

            - Evans H. C., et al. «The Arts of Byzantium», The Metropolitan Museum of Art Bulletin, 58 (4): 1–68, doi:10.2307/3269176, 2001.

            - Kondoleon Chr. «Antioch: the lost ancient city», εκδ. Princeton University Press, Princeton N. J., 2000.

            - Todt Kl.-P. «Phoibos Apollon oder Hl. Babylas? Zum Kampf zwischen griechischem und christlichem Kult im Antiochia des 4. Jahrhunderts», στο Detlev Kreikenbom, επιμ. K.-U. Mahler, P. Schollmeyer, Th. M. Weber «Krise und Kult. Vorderer Orient und Nordafrika von Aurelian bis Justinian» εκδ.. de Gruyter, Βερολίνο, 2010.

            - «The Antioch Chalice / Byzantine / The Met», The Metropolitan Museum of Art, i.e. The Met Museum.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Αντιόχεια > λατ. Antiochia, ρωμανικά Andiok, τουρκ. Antakya, αραβ. Antakiyah…

[2] Συνορεύει με την Συρία, τα Άδανα, την Οσμάνιγιε, το Γκαζιαντέπ. Ευρίσκεται, εν μέρει, στην Κουκουροβα, μια μεγάλη εύφορη πεδιάδα κατά μήκος της Κιλικίας. Σε αυτήν την επαρχία ευρίσκονται οι 4 αρχαίες ελληνικές πόλεις της Συριακής Τετραπόλεως: Αντιόχεια, Σελεύκεια Πιερίας, Απάμεια και Λαοδίκεια. Η επαρχία ανήκει σήμερα στην Τουρκία, αλλά αυτό αμφισβητείται από την Συρία.

[3] Διαθέτει την δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή ψηφιδωτών ρωμαϊκών χρόνων στον κόσμο. Ξεχωρίζουν τα μωσαϊκά του ηνίοχου Έρωτα με φτερά (δύο Ψυχών), του Διονύσου, την Κρίση του Πάριδος, κ.ά.

[4] Βλ. Λιβάνιος.

[5] Στις 22 του μηνός Αρτεμισίου (περίπου Μάιος) του 300 π.Χ. και κατά την 1η ώρα (δηλ. την ανατολή του Ηλίου.

[6] Ο Σέλευκος Α' ο Νικάτωρ ίδρυσε ζήτησε χρησμό ίνα απαλλαγεί από την αϋπνία που τον βασάνιζε. Προσέφερε θυσία προς τον Δία στην Αντιγόνεια. Τότε εμφανίστηκε οιωνός: Ένας αετός, που άρπαξε μέρος του θηράματος και το απέθεσε στον βωμό του Βοττιαίου Διός, παρά το Σίλπιον όρος. Ήταν καλός οιωνός, και έδειξε στον Σέλευκο το σημείο ιδρύσεως της νέας πόλεως, στην νότια όχθη του Ορόντη, μέσα σε ωραία κοιλάδα.

[7] Με άγαλμα που παρήγγειλε στον γλύπτη Ευτυχίδη τον Σικυώνιο. Ένα μνημειώδες έργο που έμελλε να γίνει ένα από τα πιο διάσημα στον ελληνικό κόσμο: Αναπαριστούσε την καλυμμένη νεαρή κοπέλα, στεφανωμένη με πύργους, κρατώντας στάχυα στο χέρι, καθισμένη σε έναν βράχο που συμβόλιζε το όρος Σίλπιον. Στα πόδια της εμφανίζεται από την μέση και πάνω ένας νεαρός κολυμβητής, που απλώνει τα χέρια του. Αντιπροσωπεύει τους Ορόντες, του ποταμού Ορόντη. Το περίφημο άγαλμα «της Τύχης της Αντιόχειας» του Ευτυχίδου, ευρίσκεται σήμερα στο Βατικανό…

[8] (*) Αθάνα, Ασάνα > Açana > AççanaTell-Açana, Alalakh, Alalach, Αλαλάκη.

[9] Βλ. Ιωάννη Μαλάλα. – βλ.  Wolfram Hoepfner, Hatice Pamir, κ.ά.

[10] Βλ. Στράβων, 750.

[11] Το και φαραωνικό σύμβολο έγινε χριστιανικό θρησκευτικό («δίκης οφθαλμός»).

[12] Απομεινάρι της η σήραγγα του Βεσπασιανού (Vespasianus Titus Tunnel) στο Samandagı (35 χλμ. από το κέντρο της Αντιόχειας).

[13] Βλ. Κικέρων.

[14] του επονομαζομένου Ρόδιου ή Απαμέα, φιλόσοφου, αστρονόμου, γεωγράφου, πολιτικού, ιστορικού και διδάσκαλου!

[15] Εξ αυτού, η πόλις ήταν γνωστή και ως Αντιόχεια η επί Δάφνη. Επήρε το όνομά της από την νύμφη Δάφνη, που ήθελε να κρυφτεί από το ερωτικό κυνήγι του θεού Απόλλωνος. Εδώ μεταμορφώθηκε σε δάφνη, ίνα μην συνευρεθεί μαζί του. Επειδή η αρχική εκδοχή αυτής της ιστορίας διαδραματίζεται στους Δελφούς(**) της Ελλάδας, συμπεραίνεται πως η Αντιόχεια είχε σχέση με τους Δελφούς(**).

Στην δοξολογία του για την Αντιόχεια, ο Λιβάνιος δίδει ένα απόσπασμα του ύμνου της Δάφνης, την οποία περιγράφει ως τον «τόπο των θεών στην γη» («Αντιοχικός», 236 Α και 237). 

Νυν Harbiye, 8 χλμ. νότια.

Επίσης ελέγετο Αντιόχεια η Μεγάλη, Καλή, Θεούπολη, «Βασίλισσα της Ανατολής» (βλ. Mgr Duchesne), κ.ά.

[16] Μυθολογικός πρόγονος των Σελευκιδών.

[17] Βλ. Γ. Λεκάκης «Περί ιερών αλσών», εισήγηση στο Συνέδριο «Οι δραματικές αλλαγές στον πλανήτη και οι αρχαιοελληνικές ρίζες της οικολογικής ηθικής», Πανεπιστήμιο Πατρών, 17-20 Ιουνίου 2018.

[18] Ο αδερφός του Γάλλου, ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός (ο κακώς αποκαλούμενος Παραβάτης), το κατάλαβε και τα απομάκρυνε και το μέρος επανήλθε στην φυσική του κατάσταση… Αλλά, ο βασιλιάς Χοσρόης Α' αργότερα (540 μ.Χ.) εθυσίασε νύμφες στο άλσος της Δάφνης και η μαγεία του χάθηκε οριστικώς – βλ. Προκόπιος Καισαρείας…

[19] Ο Τιβέριος ίδρυσε δημόσιο λουτρό κοντά σε αυτήν.

[20] Ο Αμμανός Μαρκελλίνος (22,13,1-3), ωστόσο, κατηγορεί τον φιλόσοφο Ασκληπιάδη, ο οποίος κατά λάθος έβαλε φωτιά με ένα κερί, σε μια νυχτερινή επίσκεψή του στον ναό.

[21] Βλ. χριστιανική Καινή Διαθήκη.

[22] Στους δυτικούς πρόποδες του όρους Σίλπιον (μετέπειτα Σταυρίν, νυν Χατζ. Όπου, κατά την παράδοση εδίδαξε ο απόστολος Σαούλ / Παύλος, ίσως το 38-39 μ.Χ - αν αληθεύει είναι ο πρώτος καθεδρικός χριστιανικός ναός στην ιστορία! Το 1963, ο πάπας την ανακήρυξε τόπο προσκυνήματος. Το 2005, η Τουρκία την ανακήρυξε προστατευόμενη πολιτισμική κληρονομιά. Στις 15.4.2011 μπήκε στον κατάλογο των υποψήφιων μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

[23] Υπάρχουν επίσης τάφοι λαξευμένοι στην πρόσοψη του βράχου, σε διάφορα σημεία, κατά μήκος της κοιλάδος του Ορόντη. Όπως και στο σπήλαιο Μπεσικλί, στην αρχαία πόλη της Σελεύκειας Πιερίας.

[24] Βλ. Τάκιτος.

[25] Βλ. Χρονικό του Ιω. Σκυλίτζη.

[26] Βούρτσης > Βούρτζης, Μπούρτζης.

[27] Μελχίτες ή Ρωμιοί αναφέρονται από τις Οθωμανικές Αρχές.

[28] Αυτοί ανασκεύασαν την αρχαία ακρόπολη – νυν κάστρο Μπαγκράς – η οποία ανακατασκευάσθηκε πολλάκις τους μεταγενέστερους αιώνες και την έκαμαν προπύργιο των Ναϊτών Ιπποτών, παρατηρητήριο στον ορεινό δρόμο από την πόλη του Μ. Αλεξάνδρου (Αλεξανδρέττα) προς Αντιόχεια, δρόμος μήκους 27 χλμ.

[29] Ευρέθη στην Συρία το 1910 μαζί με πολλά άλλα αντικείμενα, όπως ένας μεγάλος σταυρός και τρία βιβλία… Το «Chalice», έργο τέχνης του 6ου αιώνος. Αλλά αρχικώς θεωρήθηκε ότι ήταν το… Ιερό Δισκοπότηρο, που χρησιμοποίησε ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο, και παρουσιάσθηκε ως τέτοιο στην Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγου το 1933! Αλλά αργότερα χρονολογήθηκε στο… 500 - 550 μ.Χ. και… επωλήθη στους «Cloisters» στην Νέα Υόρκη το 1950. Ευρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης Νέας Υόρκης.

Σήμερα θεωρείται μέρος του θησαυρού ασημένιων αντικειμένων, που ανήκαν στην εκκλησία του Αγίου Σεργίου, της μικρής πόλεως Kaper Koraon.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: Γ. Λεκάκης "Το έψαχναν οι Ιππότες και ο Αρθούρος, αλλά... το Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται στην... Θεσσαλονίκη! Έγιναν... σταυροφορίες, πόλεμοι, τάγματα, ίντριγκες για να το αποκτήσουν, κι αυτό φυλάσσεται σε γνωστή μονή!!!", εφημ. "Κόντρα News", 11-12.4.2015.

[30] Οι άλλες ήταν η Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, η Ιερουσαλήμ και η Αλεξάνδρεια.


Αντιοχεια του Οροντη αρχαιοι Μακεδονες πηγη Κασταλια απατη Αμερικανοι αγιο ιερο Δισκοποτηρο οροντης σελευκιδες δελφοι πρωτευουσα ανω Συρια επαρχια Hatay νοτια Τουρκια κοιλαδα ποταμος ανατολικη Μεσογειος Θαλασσα ανθρωπινη κατοικηση περιοχη Χαλκολιθικη εποχη 6η χιλιετια πΧ αρχαιολογια ανασκαφη τυμβος Tell Acana, Αρχαιολογικο Μουσειο Χαται τεχνουργημα Μεση υστερη Εποχη του Χαλκου 2000 1200 εκθεματα βασιλιας Μακεδονιας, Μεγας Αλεξανδρος, Περσες μαχη της Ισσου ισσος 333 ελληνες παμμεγιστος των Ελληνων βωμος Βοττιαιος Διας ζευς ακρα ακροπολη, φρουριο Ημαθια, Σιλπιον ορος 4ος αιωνας ερμηνεια οιωνος αρχαια ελληνικη Σελευκος Α Νικατορας, Αυτοκρατορια Σελευκιδων Μακεδονες θεμελιωση θυσια Αιμαθη, ανθρωποθυσια αρχιερεας Αμφιωνας, αμφιων ομοιωμα χαλκη στηλη χαλκινη πολιουχος θεα Τυχη Μακεδονια Αθηνα, κυπρος, Κρητη, αρχαια Ελλαδα Διος Βοτιαιος λατρεια ναος χαλκινο αγαλμα Αθηναιοι αποικοι αποικια Αντιγονεια Τυχαιο τυχαιον Αλεξανδρεια της Αιγυπτου ελληνικη μητροπολις τεχνες γραμματα Συριαδαι Αθηναι Συριαδες Αθηνες Συριας! Αντιοχος Δ Επιφανης 175 164 συνοικια Επιφανεια 2ος οροφη τοιχος επιχρυσωμενη επιχρυσωμενος επιχρυσο Περιβολος τειχος, βουλευτηριο, μνημειωδης βραχογραφια, μνημειο Χαρωνιον χαρωνειον Χαρωνιο χαρωνειο προστασια πανωλη Θ Ιερο ιερον Μουσων Μουσειο μουσες Βιβλιοθηκη Αλεξανδρειας συνοικιες τετραπολις Τετραπολη Ρωμη παλλατια Νησι πλατεια κιονας, κιων ομφαλος της πολης Δελφοι χαραγμενος οφθαλμος δικης, βασιλευς νομος ευνομια εμποριο Ρωμαικη Αυτοκρατορια Κοιλη Συρια φυλη φυλες, ελληνικος μορφωση ελευθερες σπουδες γενετειρα ελληνας γλυπτης Αλεξανδρος 1ος επικουρειος φιλοσοφος Φιλοδημος Ποσειδωνιος επιγραμματοποιος Αρχιας Αντιοχευς ρητορας Λιβανιος Αφθονιος λογιος Ευαγριος Σχολαστικος χρονογραφος Μαλαλας, αμηρας Γεωργιος Αντιοχεας, ευεργετις Αρχιγενους Θεοφιλιδου ευαγγελιστης Λουκας, Ιωαννης Χρυσοστομος οικουμενικος Πατριαρχης Κυριλλος Β Κονταρης προαστιο Δαφνη Πυθιος Απολλωνας απολλων περιφημο αλσος, πηγες, ποσιμο νερο δαφνες κυπαρισσι Νικατωρ αφιερωση νυμφες Δαφνειο μαντειο, σιωπη Γαλλος λειψανα χριστιανος επισκοπος Βαβυλας Ολυμπιαδος Ολυμπιαδας Ολυμπιας ναοι Αρτεμις, αρτεμη Αφροδιτη ελληνοαιγυπτιακη θεα ισις Ελληνιδα βασιλισσα Αιγυπτος Κλεοπατρα Ζ 41 Ρωμαιος στρατηγος Μαρκος Αντωνιος χρυσελεφαντινη χρυσελεφαντινο εικονα θεος 362 μΧ αυτοκρατωρ Ιουλιανος χριστιανοι πυρποληση αυτοκρατορας θρονος, εκκλησια θαψιμο λειτουργικα σκευη αναστηλωση Νυμφη 6ος ρωμαικα χρονια επαυλις πλουσιοι Αντιοχεις Τιβεριος, εργα, Καπιτωλιος Διονυσος θεατρο δεξαμενη υδατα προστασια πλημμυρες ωραιοτερος τοπος αντισταση υποδουλωση ελευθερη πολις 90η Ολυμπιακοι αγωνες εξαγορα προνομιο Πισαιοι πισα Ηλεια αθλητικοι καλλιτεχνικοι αγωνες αγωνας Ολυμπια βαρβαροι πρωιμο κεντρο χριστιανισμος χριστιανος πιστος θρησκεια χλευη εκκλησιαστικη Βυζαντινη λαξευμενη βραχος εκκλησια Αγιου Πετρου δικτυο σηραγγα λαξευμα ΙΜ Αγιου Σιμωνος εδρα Πατριαρχειο αγιος πετρος σιμων σιμωνας σιμωνα ιερα μονη αρχαιος αθλητισμος Βυζαντινοι περσια Περσες Σασσανιδες 3ος 387 εξεγερση φορολογια Σαπουρ / Shapur Α ρωμαικος στρατος Μαχη της Αντιοχειας 7ος 613 637 βυζαντινος Ηρακλειος κατακτηση Χαλιφατο Ρασιντουν Σιδερενιας Γεφυρας Σιδερενια Γεφυρα Βυζαντιο 10ος 969 Νικηφορος Β Φωκας, Βουρτσης στρατοπεδαρχης Πετρος δουκας, διοικηση θεμα αξιωματικος συνορα ελληνικη Νικηφορος Ουρανος 11ος 1078, φιλαρετος Μπραχαμιος, Αρμενιος Μπραχαμι, Αρμενια επαναστατης, Σελτζουκοι 1084 Σουλτανατο του Ρουμ Ρωμιοι Ρωμαικο εθνος Σταυροφοροι Σταυροφορια Σταυροφοριες 1109 12ος Μαμελουκοι 13ος 1268 Οθωμανοι 16ος 1517 Βιλαετι του Χαλεπιου κρατος χαλεπι γαλλια Τουρκικη Δημοκρατια 1939 20ος καταληστευση ληστεια κατακητης ασημενιο μωσαικο δαπεδο κυνηγι Λουβρο Παρισι, χριστιανικη χριστιανισμος Συριακη Ορθοδοξη Αντιοχικη Ορθοδοξια Ισλαμ εβραιοι εβραισμος ισλαμισμος φοιβος Antiochia, ρωμανικα αντιοκ Andiok, τουρκικα Antakya, αντακια αντακυα αραβικα αντακιγια αραβες Antakiyah αδανα, Οσμανιγιε, Γκαζιαντεπ Κουκουροβα / cukurova, πεδιαδα Κιλικια αρχαιες ελληνικες πολεις Συριακη Τετραπολις Σελευκεια Πιεριας,πιερια Απαμεια Λαοδικεια Τουρκια αμφισβητηση ψηφιδωτο μωσαικα ηνιοχος ερωτας ερως φτερα Ψυχη Κριση του Παριδος, παρη παρης μηνας Αρτεμισιος Μαιος 300 1η ωρα ανατολη του Ηλιου χρησμος απαλλαγη αυπνια οιωνος αετος, θηραμα Σιλπιο οιωνοσκοπια αγαλματα γλυπτικη Ευτυχιδης Σικυωνιος σικυων σικυωνα σικυωνια κορινθια καλυμμενη νεαρη κοπελλα, κοπελα στεφανι πυργος, σταχυ χερι, καθισμενη νεαρος κολυμβητης, Οροντες, Τυχης Βατικανο κολυμβηση Αθανα, Ασανα > Acana > Accana, Alalakh, Alalach, Αλαλακη ατσανα αλαλακ αλαλαχ Στραβων, φαραω φαραωνικο συμβολο χριστιανικο θρησκευτικο δικης οφθαλμος σηραγγες Βεσπασιανς Vespasianus Titus Tunnel σαμαντατζι σαμανταγκι σαμανταγι σαμαν νταγ νταγ Samandagı Κικερων Ροδιος Απαμεας, απαμευς φιλοσοφος, αστρονομος, γεωγραφος, πολιτικος, ιστορικος διδασκαλος επι ερωτικο μεταμορφωση συνευρση δοξολογια αποσπασμα υμνος γη αντιοχικος Μεγαλη, Καλη, Θεουπολη, Ανατολη Θεουπολις χαρμπιγιε Harbiye, μυθολογια προγονος Σελευκιδων αρχαιοελληνικη Παραβατης φυσικη κατασταση βασιλευς Χοσροης Α 540 νυμφες Προκοπιος Καισαρειας καισαρεια Τιβεριος δημοσιο λουτρο λουτρα Αμμανος Μαρκελλινος / Αμανος Μαρκελινος Ammianus Marcellinus φιλοσοφια Ασκληπιαδης, λαθος φωτια κερι νυχτα πυρκαγια Καινη Διαθηκη Σταυριν σταυρι Χατζ / Hac αποστολος Σαουλ / Παυλος, 38 39 πρωτος καθεδρικος χριστιανικος 1963, παπας παππας ρωμης προσκυνημα 2005, προστατευομενη πολιτισμικη κληρονομια 2011 καταλογος μνημεια παγκοσμια πολιτιστικη κληρονομια unesco ΟΥΝΕΣΚΟ τaφος λαξευμενος σπηλαιο Μπεσικλι / Besikli, Τακιτος Χρονικο Σκυλιτζης Σκυλιτσης Βουρτζης, Μπουρτζης Μελχιτες Ρωμιοι Οθωμανικη ακροπολις καστρο Μπαγκρας / Bagras / Bakras μπακρας Ναιτες Ιπποτες παρατηρητηριο ορεινος δρομος Αλεξανδρεττα Αλεξανδρετα / ισκεντερουν iskenderun 1910 αντικειμενα, σταυρος βιβλιο Chalice εργο τεχνης 6ος Ιερο Δισκοποτηρο, χριστος Μυστικο Δειπνος, Παγκοσμια εκθεση Σικαγο ηπα 1933 500 - 550 Cloisters κλοιστερς Νεα Υορκη 1950 Μητροπολιτικο Μουσειο Τεχνης Νεας Υορκης θησαυρος ασημι σεργιος Σεργιου, καπερ κοραον Kaper Koraon Ρωμη, Κωνσταντινουπολη, Ιερουσαλημ Αλεξανδρεια Ιπποτης Αρθουρος, αγιον Θεσσαλονικη Σελευκις Σελευκιδα
Share on Google Plus

About ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    ΣΧΟΛΙΑ
    ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ