Του Δημήτρη Περδίκη,
Tο 1918 φέρνει το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μία μετά την άλλη, οι χώρες των κεντρικών δυνάμεων υπογράφουν ανακωχή με τις δυνάμεις της Συνεννόησης. Οι κεντρικές και οι ανατολικές αυτοκρατορίες διαλύονται και οι υποτελείς κάτω από αυτές λαοί προσπαθούν επιτύχουν την αυτοδιάθεσή τους.
Στο μέτωπο της ανατολής η Οθωμανική Αυτοκρατορία χάνει τεράστιες εκτάσεις γης. Οι απώλειες για τους Τούρκους άρχισαν δυο χρόνια πριν από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην νοτιοανατολική Ευρώπη τα κράτη από το 1912 απελευθερώνουν υπόδουλα εδάφη τους και περιορίζουν τους Οθωμανούς σε ένα μικρό κομμάτι εδάφους στην Ανατολική Θράκη με την Κωνσταντινούπολη στο ανατολικότερο σημείο της.
Οι Ιταλοί πρώτοι αποσπούν εκ της πεσούσης δρυός, της Τουρκίας, την Λιβύη και τα Δωδεκάνησα.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι παίρνουν το μεγαλύτερο μερίδιο. Όλη την αραβική χερσόνησο, την Μεσοποταμία, την Παλαιστίνη, την Συρία και τον Λίβανο. Στην μοιρασιά οι Άγγλοι παίρνουν την Παλαιστίνη και οι Γάλλοι την Συρία και τον Λίβανο.
Οι Γάλλοι από το 1919 προωθούν την ζώνη κατοχής τους στην Κιλικία και σε κάποιες περιοχές ανατολικά της Κιλικίας όπου κατοικούν περισσότερο κουρδικοί πληθυσμοί.
Το 1921 υπογράφεται ανάμεσα στην Γαλλία και την Τουρκία η Συνθήκη της Αγκύρας βάσει της οποίας στους τέως καζάδες της Αλεξάνδρειας > Αλεξανδρέττας και της Αντιοχείας υπάρχει αυτονομία με ειδικό καθεστώς όπου οι Τούρκοι κάτοικοι θα έχουν ιδιαίτερα προνόμια, πολιτιστικά και γλωσσικά. Οι Γάλλοι αποχωρούν από την Κιλικία και τις περιοχές ανατολικά των Αδάνων.
Τότε η Κοινωνία των Εθνών που ιδρύεται δίνει εντολή διοίκησης (mandat) στην Γαλλία για την Συρία και τον Λίβανο, Grand Liban (Μέγας Λίβανος) όπως έχει ονομαστεί.
Όμως η Γαλλία αντιμετωπίζει πλέον ένα εθνικιστικό τουρκικό κίνημα στο σαντζάκι της Αλεξανδρέττας και θρησκευτικές διαμάχες στην παράλια ζώνη της Λαττάκειας ανάμεσα σε
- Αλεβίτες
και σε
- Σουνίτες μουσουλμάνους.
Έτσι έχουμε την γαλλική διοίκηση να διαμορφώνεται:
- Γαλλική Συρία με πρωτεύουσα την Δαμασκό.
- Γαλλικό σαντζάκι της Αλεξανδρέττας, ημιαυτόνομο με πρωτεύουσα το Χατάυ.
- Γαλλική ημιαυτόνομη περιοχή των Αλεβιτών (Alaouites) με πρωτεύουσα την Λαττάκια (Λαοδίκεια).
Το 1936 αρχίζει στο Μοντρέ της Ελβετίας η σύνοδος για το καθεστώς των Στενών (Δαρδανέλλια και Βόσπορος). Η Τουρκία αρνείται να υπογράψει την συνθήκη αν δεν της δοθεί ως αντάλλαγμα η ζώνη της Αλεξανδρέττας – Αντιοχείας. Η Γαλλία κατ΄αρχάς αρνείται. Όλη η Τουρκία επί έναν μήνα, κυβέρνηση, επίσημοι, εφημερίδες καταφέρονται κατά της Γαλλίας.
Η Γαλλία υπόσχεται πως θα εξετάσει αργότερα το αίτημα και η Τουρκία υπογράφει την συνθήκη.
Στην συνέχεια η Γαλλία πραγματοποιεί απογραφή στο σαντζάκι της Αλεξανδρέττα όπου παρουσιάστηκαν τα εξής στοιχεία:
Άραβες κάτοικοι 101.200 46%
Τούρκοι 85.800 39%
Αλεβίτες 61.600 28%
Αρμένιοι 24.200 11%
Σουνίτες 22.000 10%
Έλληνες και άλλοι χριστιανοί 17.600 8%
Εβραίοι, Κιρκάσιοι, Κούρδοι 8.800 4%
Σύνολο 220.000 100
Η απογραφή διεξήχθη από επιτροπή που όρισε η Ανωτάτη Γαλλική Διοίκηση. Τα αποτελέσματα υπερκαλύπτονται επειδή πολλοί ερωτώμενοι αναφέρανε περισσότερες από μία ιδιότητες. Για παράδειγμα Τούρκος και Σουνίτης ή Αλεβίτης και Άραβας. Τα αθροίσματα δεν συμφωνούν έτσι με τα επί μέρους ποσά. Ακόμα τα ποσά δείχνουν στρογγυλεμένα, το ποσό πχ 220.000 δείχνει εξαιρετικά σπάνιο να προκύψει ενώ ένα ποσό πχ 221.843 δείχνει βέβαια πιο αληθοφανές. Άλλα διαφορετικά αποτελέσματα απογραφής δεν μπόρεσα να βρω.
Στις 5 Ιουλίου 1938 τουρκικές δυνάμεις υπό τον συνταγματάρχη Κουτλού Κανατλί εισβάλει στο σαντζάκι, οι Τούρκοι συμπεριφέρονται σαν κυρίαρχοι και κάνουν ό,τι θέλουν οι δε Γάλλοι δείχνουν πως δεν θέλουν να εμπλακούν.
Στις επίσημες καταστάσεις ψηφοφόρων που συνέταξαν οι Τούρκοι, στις 22 Ιουλίου 1938 είχαν καταχωρηθεί 57.008 με δικαίωμα ψήφου οι οποίοι εμφανίζονται να ανήκουν στις εξής εθνικές ομάδες:
Τούρκοι 35.847,
Αλεβίτες 11.319,
Αρμένιοι 5.504,
Ελληνορθόδοξοι 2.098,
Άραβες σουνίτες 1.845 και Άλλοι 359
Με βάση τις πιο πάνω καταστάσεις οι Τούρκοι συγκαλούν συνέλευση που παρά τα αποτελέσματα της απογραφή κατανέμουν τις 40 έδρες όπως θέλουν:
Τούρκοι 22 έδρες,
Αλεβίτες 9 έδρες,
Αρμένιοι 5 έδρες,
Σουνίτες Άραβες 2 έδρες,
Έλληνες 2 έδρες.
Αρχίζει εθνοκάθαρση από τους Τούρκους εναντίον των Αράβων και των Αρμένιων κατοίκων. Δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι μεταφέρονται έποικοι στο Σαντζάκι. Οι Αλεβίτες και οι Κιρκάσιοι θεωρούνται πλέον Τούρκοι.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ στέλνει τον Ταϊφούρ Σοκμέν ως πρόεδρο, ο οποίος φθάνει στις 25 Αυγούστου 1938.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1938 η ελεγχόμενη από τους Τούρκους εθνοσυνέλευση ανακηρύσσει το πρώην Σαντζάκι της Αλεξανδρέττας «Κράτος του Χατάυ (HATAY DEVLETI) με κοινή Τουρκική και Γαλλική συγκυβέρνηση. Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Αμπντουλραχμάν Μελέκ.
Μετά από ένα χρόνο, το 1939
πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα που ήταν υπέρ της Τουρκίας. Από την διεθνή
κοινότητα χαρακτηρίστηκε νόθο. Όμως το Χατάυ άμεσα ενσωματώθηκε στην Τουρκία,
στις 30 Ιουνίου 1939.
Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχιζε και η Γαλλία καταλάβαινε πως δεν μπορούσε να μπλεχθεί σε περιπέτειες με την Τουρκία. Εξ άλλου μετά 6 χρόνια, το 1945 απέδωσε την ανεξαρτησία στην Συρία και στον Λίβανο.
Μήπως όλα τα πιο πάνω σας θυμίζουν κάτι από Κύπρο, από Ίμβρο, από Τένεδο ή και από σύγχρονες τακτικές της Τουρκίας;
Όμως τότε το 1939 κανένας δεν
φανταζόταν πως όλη η περιοχή του Χατάυ, μετά 84 χρόνια, το 2023 θα σωριαζόταν σε έναν απέραντο σωρό ερειπίων μετά από έναν φοβερό σεισμό.
ΠΗΓΗ: STAMPS PHILATELIC, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 8.3.2023.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook