Του Γιώργου Λεκάκη
Το ανάχωμα Golyama Arsenalka /
Great Arsenal / Μεγάλο Αρσενάλι(*) είναι ένας από τους καλύτερα κτισμένους αρχαίους
πέτρινους θολωτούς τάφους στην επικράτεια της Βουλγαρίας. Κείται κοντά στην σύγχρονη
πόλη Shipka, στον 42ο παράλληλο [42°41′58.704″N 25°18′33.48″E].
Χρονολογείται στα τέλη του
5ου αιώνα π.Χ.
Αποτελείται από μια αντιπροσωπευτική
μνημειώδη πρόσοψη, μικρό προθάλαμο και θάλαμο με θόλο / τρούλο. Ο θόλος
καλύπτεται με 28 πέτρινες πλάκες πάχους 0,20 – 0,30 μ. Οι τοίχοι του θαλάμου
του θόλου αποτελούνται από 11 σειρές ογκολίθων.
Ο τύμβος έχει εξαιρετικά
κανονικό κόλουρο-κωνικό σχήμα, με κυκλική πλατφόρμα στην κορυφή, διαμέτρου 10
μ.
Οι είσοδοι έκλειναν με διπλές πέτρινες πόρτες. Εδώ ευρέθησαν θραύσματα θυρών in situ, για πρώτη φορά σε αρχαίο τάφο, στην Βουλγαρία.
Το δάπεδο του προθαλάμου είναι φτιαγμένο από χώμα, ενώ ο θολωτός θάλαμος από ειδικά τοποθετημένες ακτινωτές πέτρες, που ερμηνεύονται ως ακτίνες του ήλιου, ή πεντάκτινο αστέρι, βάσει της ορφικής λατρείας. Το «δακτυλίδι» από πέτρες, ομοιάζει με τις λατρευτικές εστίες στην αρχαία θρακική ελληνική πόλη Σευθόπολη, πρωτεύουσα των Οδρυσών Θρακών Ελλήνων.
Ολόκληρος ο τάφος είναι κτισμένος
από πολύ καλά επεξεργασμένους ογκόλιθους γρανίτη, συνδεδεμένους με σιδερένιους σφιγκτήρες γεμισμένους με
μόλυβδο.
Απέναντι από την είσοδο υπάρχει το νεκροκρέβατο, με προσανατολισμό ανατολή-δύση.
Ο ναός - μαυσωλείο – τάφος χρησιμοποιήθηκε
για την κηδεία ενός ηγεμόνος ή ενός ευγενούς. Ήταν μια πλούσια ταφή.
Λεηλατήθηκε ήδη από την
αρχαιότητα. Του έκλεψαν τα πολύτιμα αντικείμενά του. Αλλά κατά τις ανασκαφές ευρέθησαν
τμήματα μιας επίχρυσης πλάκας στήθους[1], δύο
μικρά χρυσά στολίδια και οστά αλόγων, θραύσματα
κεραμικού ασκού και οινοχόης, άμορφα κομμάτια από σίδηρο και μόλυβδο, ασημένια
εξαρτήματα και μια χρυσή χάντρα…
Αρχαιολογικώς, επισήμως,
ερευνήθηκε το 1995. Οι αρχαιολόγοι έχουν καταγράψει τέσσερις κύριες περιόδους. Την
εποχή της ανακάλυψής του, ο τάφος του Μεγάλου Αρσεναλιού ήταν η 23η καταγεγραμμένη
θολωτή κατασκευή στην Θράκη. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον αριθμό παρόμοιων κτισμάτων στην Θράκη
και σε άλλες περιοχές του αρχαίου ελληνικού κόσμου - Μυκήνες, Θεσσαλία, Μικρά
Ασία, Ετρουρία και Κριμαία - μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι ταφικές
κατασκευές με θόλο αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα της θρακικής ταφικής
αρχιτεκτονικής. Στην βόρεια ακτή της
Μαύρης Θάλασσας, είναι αναμφίβολα το αποτέλεσμα της κυριαρχίας της δυναστείας
των Θρακών Σπαρτοκιδών.
Τέλος, μπροστά στην είσοδο
του τάφου, στο λεγόμενο "Μικρό Βουνό", ευρέθη πέτρινη σαρκοφάγος, σε
έναν πρωτόγονο πέτρινο τάφο, με προσανατολισμό βορρά-νότου. Στην συνέχεια,
κτίσθηκε τάφος, αποτελούμενος από τρεις πλάκες δαπέδου, τέσσερις πλαϊνές πλάκες
και δύο στοιβαγμένες πέτρινες πλάκες. Ο μη λεηλατημένος θρακικός τάφος, που
χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. ανακαλύφθηκε στις 25 Ιουλίου 1992.
Μπροστά από τον τάφο ανακαλύφθηκε ο θάλαμος, που ομοιάζει με σαρκοφάγο. Στον
ίδιο τον τύμβο, ανακαλύφθηκε ένας σκελετός από μια ταφή ενός άνδρα - πιθανότατα
κυβερνήτη, δύο οστέινα διπλά τσεκούρια (ο λάβρυς ήταν κρητικό σύμβολο της
βασιλικής εξουσίας - τρία θραύσματα από χρυσά περιδέραια, ένα δακτυλίδι με
σφραγίδα, χρυσά και ασημένια στολίδια, δύο ασημένια φιαλίδια, ένα κόσμημα στήθους,
ένα χάλκινο αγγείο, εντόπια και εισαγόμενη κεραμική, κλπ.
Το αρχαίο νεκροταφείο της Golyama
Arsenalka ευρίσκεται 20 χλμ. βορειοδυτικά της πόλεως Kazanlak. Είναι επισκέψιμο
09.00 έως 17.00.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης
Ελλάδος περιήγησις» (απόσπ.). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.2.2018.
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:
[1] Παρόμοιες πλάκες είναι πολύ γνωστές στους
αρχαιολόγους από ευρήματα στους επίσης αρχαίους θρακικούς ελληνικούς τάφους στην
Mezeshka, κοντά στο χωριό Kralevo, και τον τάφο κοντά στο χωριό Dolna Koznitsa,
Koprinka κλπ. Αλλά ανάλογη - σύνθεση και σχέδιο πλοκής - έχουν πολλές πλάκες
ιδίου μεγέθους και σχήματος, από τον τάφο Νο. 3 στις Μυκήνες Αργολίδος Ελλάδος,
που χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ., όταν έγινε και η τελευταία ταφή στον
τάφο του Μεγάλου Αρσεναλιου. Σύμφωνα με τον κ. Kitov, η σχέση με τις Μυκήνες
είναι τόσο αποκαλυπτική, όσο και ανεξήγητη. Υπάρχουν κοινές «εικόνες» τόσο στην
μυκηναϊκή, όσο και στην θρακική τέχνη!
(*) ταρσός (αττ. ταρρός) < ρ. τέρσομαι είναι η βάση ή πλέγμα από καλάμια, καφάσι, καλάθι, αργότερα πλέγμα από καλάμια κτισμένο μαζί με τούβλα για να τα συγκρατεί, και εν τέλει κάθε ευρεία, επίπεδη επιφάνεια, όπως και ο ταρσὸς του ποδός (το πλατύ μέρος του ποδιού, ανάμεσα στα δάκτυλα και την φτέρνα), καμάρα, ο ταρσὸς «τῶν κωπέων» (το επίπεδο ή πλατύ άκρο των κουπιών) το κουπί, τα κουπιά στην μια πλευρά του πλοίου, ο «ταρσὸς πτέρυγος», το πλατύ μέρος πτέρυγας, το πτερύγιο, και ποιητικώς η ουρά του παγωνιού. – βλ. Ομήρ. «Οδ.», «Ιλ.», Θουκ., Αριστοφ., Ηρόδ., Ευρ., Ανθ., Μόσχ.
Επάνω σε ταρσό, λοιπόν, τοποθετούσαν
τα πλοία για επισκευές. Εκ του ταρσού λοιπόν, ο ταρσανάς (> τουρκ. tersane) και
εξ αυτού ο αρσανάς > αρσενάλι, το νεώριο, το ναυπηγείο ξύλινων πλοίων
(καρνάγιο), ο ναύσταθμος, η αποβάθρα.
Γνωστοί οι μικροί αρσανάδες του
Αγίου Όρους, όπου φυλάσσονται οι λέμβοι των παράλιων μονών, τα από θαλάσσης
σημεία προσέγγισης σ΄ αυτές (κοινώς: σκάλες).
Εξακολουθούν ακόμη με αυτό το
όνομα (Ταρσανάς ή Ταρσανά-μπουρνού):
- ακρωτήρια (το βόρειο του Ελλησπόντου,
στην ασιατική ακτή)
- όρμοι και ορμίσκοι: Άνδρου, Σύρου
(νότια της Ερμουπόλεως), Μυκόνου (νότιο ακρωτήριο και ομώνυμος όρμος), Κρήτης
(κοντά στο Ακρωτήρι Χανίων, ΒΑ. τμήμα του όρμου Καλαθά), κ.ά.
και
- σημεία ανελκύσεως σκαφών για επισκευές
(υφαλοχρωματισμούς κλπ.): Σάμου (στο Καρλόβασι), Γυθείου Λακωνίας (στην βόρεια
ακτή της νήσου Κρανάης), Νάξου, κ.ά.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook