Από τα πρώτα 9 γράμματα του ελληνικού αλφάβητου έχουμε τα εξής:
Αλφείν(*), βανά, γαμείν, δελφύν, είναι, ηώς, ζην, ήρως, θέειν
που σημαίνει:
(*) ἀλφάνω (VΑΛΦ > valor, valeur)· αόρ. βʹ ἦλφον, ευκτ. ἄλφοιμι· φέρνω, βρίσκω, κομίζομαι, αποκτώ - Ομηρ. Ευρ. > άλφιτα = αποκτήματα > τιμαλφή, κλπ. > σανσκριτικό arhati = κερδίζω, γοτθ. arbaiths (κόπος), arbaidjan (κοπιᾶν), Παλ. Ὑψ. Γερμ. arabeit (> arbeit), λιθ. alga = μισθός, αμοιβή, κλπ. > αλφαίνω = αμείβω > ἀλφή = παραγωγή, κτήση, κέρδος.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες τρεις εννεάδες των γραμμάτων του ελληνικού αλφάβητου.
Άλλη μια ερμηνεία που δόθηκε βασισμένη πάνω στην ηχητική σειρά των γραμμάτων του ελληνικού αλφάβητου είναι η εξής[1]:
Α - Άλφα = Αλ φα[2]
Β - βήτα = βη[3] τα
= βάδισε / κατέβα στην
Γ - γάμα = γα άμα
= γη. (Και) άμα / συγχρόνως
Δ - δέλτα = δε ελ τα
= δε, Ήλιε,
= ψήσε τις λάσπες
= να γίνουν ίζημα / καταστάλαγμα,
Ζ - ζήτα = ζη τα
= για να ζήσουν,
ήτα = η τα
= για να υπάρξουν,
Θ - θήτα = θη τα
= για να τεθούν / τοποθετηθούν,
Ι - ιώτα = ιώγα
= τα εγώ / όντα.
Κ - κάπα = κα πα
= Και πάνω
Λ - λάμδα = λαν δα
= στην λάα / πέτρινη γη.
Μ - μι = Μη
= (Να) μην
Ν, Ξ - νι, ξι = νυξ η
= υπάρχει νύχτα,
Ο - όμικρον = ο μικρόν
= που κάθε μικρό ον
Π, Q, Ρ, Σ - πι κιου ρο σίγμα = πυρ κυρώ ρώ σε ίγμα
= το πυρ κυρώνει σε ίζημα
Τ - ταυ ύψιλον = ταφεί εψ ιλών
= και ενταφιάζει στην ψημένη ιλύ / λάσπη.
Φ, Χ, Ψ - φι χι ψι = φυ[8] χους ψυχή
= (επί τέλους) ας φυτρώσει στο χώμα ψυχή
Ω - ωμέγα = ο μέγα
= αυτή που κάνει κάθε ον, μέγα
Ϡ, ϡ = σαμπί / σανπί - ωσάν πι
[1] Βλ. σχ. και άρθρο του Ιάλυσσου στο περ. «Τρίτο Μάτι», τ. 66, Ιανουάριος 1998. Και σχετικό άρθρο Π. ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ, καθηγητή Πανεπιστημίου Ηρακλείου Κρήτης.
[2] φα < φάος < φως.
[3] βη < προστ. του ρ. βαίνω = βαδίζω, έρχομαι.
[4] εψ < ρ. έψομαι, εψημένος = ψήνομαι, ψημένος
[5] ιλών < ιλύς = λάσπη, πηλός
[6] στη < προστ. του ρ. ίστημι
[7] ίγμα = ίζημα, καταστάλαγμα, απόσταγμα.
[8] φυ(οι) < ευκτική του ρ. φύω = φυτρώνω, αναπτύσσομαι.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook