Του Γιώργου Λεκάκη
Η βρεφοκρατούσα (κουροτρόφος)
είναι πανάρχαιο, τουλάχιστον νεολιθικό σύμβολο μητέρας-γονιμότητος, σχεδόν σε
όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Όλοι ξέρουν ότι το να
αρπάζεις μια μάνα, μια γυναίκα-μητέρα με ένα παιδί στην αγκαλιά της και να την
οδηγείς, χωρίς την θέλησή της, όπου εσύ θέλεις, να την ξερριζώνεις από τον τόπο
της, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, είναι στοιχείο γενοκτονίας… Και έχουν
βγει νόμοι για να τιμωρείται (ασχέτως αν δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ)…
Αυτό, όμως, που μας φαίνεται
λογικό, όταν συμβαίνει σε φυσικά πρόσωπα, και μας εξοργίζει όλους, και
αντιδρούμε, πονάμε, διαμαρτυρόμαστε, μας αφήνει παντελώς αδιάφορους όταν
συμβαίνει σε έργα τέχνης, που είναι παιδιά-δημιουργήματα των ανθρώπων… Τι
υποκριτές! Τι υποκρισία! Τι βόλεμα, με το να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το
χαλί και να γυρίσουμε την πλάτη μας και να κοιμηθούμε ήσυχα, στα έδρανα-κρεβάτια
του ύπνου (του αδίκου) μας…
Γιατί τα λέω όλα αυτά;
Μια γυναίκα
στολισμένη με περιδέραια, η οποία κρατά στην αγκαλιά της τρυφερά ένα παιδί σε
μια κούνια και το νανουρίζει. Είναι από τερακότα με υπολείμματα χρώματος. Οι
διαστάσεις του 16 Χ 7,7 Χ 4 εκατ. Φιλοτεχνήθηκε και ανακαλύφθηκε στην Κύπρο, το
2000 - 1600 π.Χ. Σήμερα, η μητέρα αυτή κρατείται στις φυλακές του Μουσείου του
Λούβρου, στο Παρίσι, στην Γαλλία, από το οποίο «αποκτήθηκε» το 1908…
Και άλλο ένα αγαλματίδιο επίσης
από τερακότα, που απεικονίζει μια γονατιστή γυναίκα με παιδί (ύψους 8,5 εκατ.),
που δημιουργήθηκε και ανακαλύφθηκε στην Κύπρο, μεταξύ 8ου - 5ου αιώνα π.Χ. κρατείται
στις φυλακές του Μουσείου του Λούβρου.
Άλλο ειδώλιο γυναίκας με
παιδί στην αγκαλιά, ευρέθη στην Έγκωμη της Κύπρου. Έργο τέχνης του 1450 - 1200
π.Χ. Πτηνόμορφο πρόσωπο (για να μοιάζει με τα πουλιά που τόσο στοργικά κλωσσούν
τα νεογνά τους), με τρυπημένα αυτιά. Κρατείται στις φυλακές του Βρετανικού
Μουσείου Λονδίνου, στην Βρετανία.
Ένα άλλο, επίσης πήλινο
ειδώλιο γυναίκας με παιδί (επίσης πτηνόμορφων) στην αγκαλιά (ύψους 13,21 εκατ.)
είναι μια χειροποίητη κυπριακή παραγωγή, της ύστερης Κυπριακής ΙΙ (περίπου 1450
- 1200 π.Χ.). Αυτό το ειδώλιο είναι χαρακτηριστικό της κυπριακής κουροπλαστικής
τέχνης της Υστεροκυπριακής ΙΙ και ΙΙΙ περιόδου. Ο τύπος, με το τονισμένο ηβικό
τρίγωνο και το ευδιάκριτο στήθος, είναι χαρακτηριστική κυπριακή παραλλαγή. Σήμερα,
η μητέρα αυτή κρατείται στις φυλακές του The Metropolitan Museum of Art της Νέας
Υόρκης, των ΗΠΑ. «Αποκτήθηκε» το 1876 από την συλλογή του «επισήμου ανδρός» - πλην απάτη - Cesnola!
Και ένα άλλο, παρόμοιο, πήλινο
ειδώλιο γυναίκας με παιδί στην αγκαλιά επίσης πτηνοπρόσωπων (ύψους 20,80 εκατ.)
παραγωγής της ύστερης Κυπριακής ΙΙ βασανίζεται στις ίδιες φυλακές. Κι αυτό «αποκτήθηκε»
το 1876 από τον «πολύ» Cesnola. Τα μάτια του είναι σαν μπάλλες που
περιβάλλονται από δακτυλίδια. Σε κάθε μεγάλο επίπεδο αυτί υπάρχουν δύο
διατρήσεις, η κάθε μία έχει ένα ενώτιο / σκουλαρίκι. Το παιδί απλώνει τα χέρια
του, πεινά, εκλιπαρεί. Ακούει κανείς;
Φυσικά αγαλματίδια κουροτρόφων
εκ Κύπρου υπάρχουν πολλά περισσότερα και διασπαρμένα και σε άλλα μουσεία… Το
έγκλημα κατά της ανθρωπότητος – και της Κύπρου της Ελλάδος – είναι πολύ
μεγαλύτερο απ΄ όσο χωράει ανθρώπου νους… Με τις ευλογίες όλων…
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης "Συγχρονης Ελλαδος περιήγησις". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
3.3.2022.
ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΑ ΜΕΣΩ Facebook